در رثای دوست فرهیخته‌ام شادروان مهندس علی‌اکبر رنجبرکرمانی

 در کمال ناباوری و حیرت، در صبح روز دوشنبه 8 شهریور 1400 از طریق یکی از همکاران مطلع شدم، جناب مهندس علی‌اکبر رنجبرکرمانی، ویراستار، مترجم و نویسندهِ نام‌آشنا، بر اثر بیماری کرونا، دعوت حق را لبیک گفته و جان به‌جان‌آفرین تسلیم کرده‌اند. اگرچه این روزها، شنیدن و خواندن اخبارِ غم‌افزا، تأسف‌بار و بلکه شوک‌آوری از این دست،‌ کم نبوده است؛ هم‌چنان که کمتر از یک ماه قبل (15 مرداد 1400) شاهد درگذشتِ تأثربرانگیزِ نویسنده و محقق ارجمند شادروان دکتر رحیم نیکبخت، بر اثر همین بیماری کرونا، بودیم. خداوند روح این فرهیختگان درگذشته را قرین رحمتش بفرماید. انشاءالله

 شادروان مهندس رنجبرکرمانی را، از حدودِ 15- 16 سالِ قبل،‌ از نزدیک می‌شناختم. طی این مدت، افتخار آن را داشتم که چندین عنوان از کتاب‌ها و مقالاتم با ویراستاریِ این عزیزِ سفر کرده، آماده‌سازی و به‌زیور طبع و نشر آراسته گردد. البته نیک می‌دانم رقم کتاب‌ها و مقالاتِ دیگری که با ویرایش و پیرایشِ استادانه و علمیِ شادروان مهندس رنجبرکرمانی چاپ و منتشر شده‌ است، از صدها مورد فراتر می‌رود. هم‌چنان‌که، خود ایشان، نویسنده و مترجم توانا و کاربلدی بودند و به‌ویژه، اکثر اهالی تاریخ، فرهنگ و سیاست که با تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران در دوران معاصر سروکار داشته‌اند، با آثار و نوشته‌های ایشان (در قالب تألیف و ترجمه) و مصاحبه‌های علمی آشنا هستند.

 علاوه بر این‌ها، راقم این سطور، طی چند ساله گذشته، افتخار آن را داشته است که، در برخی سمینارها، نشست‌ها و همایش‌های علمی، پای سخنرانی‌های علمیِ دقیق و نکته‌سنجانهِ ایشان بنشیند و از فرمایشات این عزیز از دست رفته، فراوان بهره ببرد.

 به‌رغم آن‌که رشته تحصیلی شادروان علی‌اکبر رنجبرکرمانی مهندسی بود و علی‌الظاهر ارتباطی با حوزه‌های مختلف علوم انسانی و اجتماعی نداشت، اما، تمام عزیزانی که با ایشان در ارتباط بوده‌اند، قطعاً، عرایض بنده را تأیید خواهند کرد که اطلاعات و تحلیل‌های ایشان، به‌ویژه در موضوعات گوناگون تاریخ تحولاتِ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و امنیتی- نظامیِ معاصر ایران، بس‌قابل توجه و البته بسیاربسیار دقیق و راهگشا بود. طی سالیان گذشته، بارها، پیش می‌آمد که، ایشان در جایگاه ویراستار ادبی و فنیِ کتاب‌ها و مقالاتم، تذکرات محتواییِ دقیق و نکته‌سنجانه‌ای را متوجه راقم این سطور می‌کرد که وقتی بررسی می‌کردم،‌ ایشان را به‌خاطر آن‌همه فضل و دانشِ علمی و تاریخی تحسین می‌کردم که علاوه بر ویرایش و پیرایشِ ادبی و فنی، موجبات اصلاح و ارتقاء کیفیِ آثار و نوشته‌های مرا فراهم می‌آورد.

 یکی دو سال قبل، مدتی هم، با شادروان مهندس علی‌اکبر رنجبرکرمانیِ عزیز، در برخی شبکه‌ها و فضاهای اجتماعیِ مجازی، در حوزه‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تاریخیِ معاصر ایران، مراودات و مباحثاتِ عمدتاً همدلانهِ قلمی و نوشتاریِ پرشماری داشتم؛ که بی‌هیچ اغراق و حرف‌وحدیثی، آن عزیز از دست رفته را، محقق و تحلیل‌گری بسیار مطلع، دقیق،‌ منصف و واقع‌گرا یافتم.

 بگذریم از این‌که شخصیتِ انسانیِ اخلاق‌مدار، آرام، متواضع و متین شادروان مهندس علی‌اکبر رنجبرکرمانی برای همه دوستان، بازماندگان، نزدیکان و همکارانش،‌ فراموش‌ناشدنی است. خداوند ایشان را با اولیاءالله محشور نماید.

والسلام