کشف حجاب رضاخانی در مناطق عشایری ایران

سفر رضاشاه و ولیعهد به لرستان در اسفندماه ۱۳۱۵

اشاره: از دیرباز، زنان مناطق روستایی و عشایری با توجه به زندگی خاص خود و عوامل محیطی و شغلی، پوشش مخصوصی داشتند که همچون زنان شهری شامل نقاب و چادر نبود. همین ویژگی سبب شد که در مراحل اولیه، مجریان طرح به تصور این که، «رو گرفتن از عادت زشت شهرنشینان است»! و در طول تاریخ، «اهالی قراء و قصبات از آن به دور» بوده‌اند، نسبت به کشف حجاب در روستاها، حساسیت زیادی به خرج ندهند. توجه به کشف حجاب در روستاها، هنگامی به شکل گسترده نمایان شد که زنان شهری پوشش اولیه خود، یعنی کلاه و دستکش را کنار نهاده و با آرایش روز در خیابان‌ها ظاهر شدند. تا این زمان، زنان روستایی و عشایری تکلیف چندانی در برابر اجرای طرح کشف حجاب نداشتند. اما همین‌ که زنان شهری عادت کردند «با لباس‌های بی‌آستین و دکلته‌های کوتاه در میهمانی‌ها ظاهر شوند و با انواع و اقسام لوازم آرایش و مدهای آن آشنا شدند و در حقیقت پس از آنکه «زن محافظه‌کار و بی‌اطلاع، به خانم متجدد مبدّل گردید»، زنان روستایی و عشایرنشین نیز موظف گردیدند لباس سنتی خود را ترک کرده و از این طریق به «وضعیت تمدن امروزه آشنا گردند».(کشف حجاب، زمینه‌ها، واکنش‌ها و پیامدها؛ مهدی صلاح؛ مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی؛ صص ۱۶۹ و ۱۷۰)

روزنامه اطلاعات؛ ۲۵ اسفند ۱۳۱۵

روزنامه اطلاعات؛ ۷ فروردین ۱۳۱۶