عطاء اللّه اشرفی اصفهانی

 حضرت آیت الله عطاء الله اشرفی اصفهانی در شعبان المعظم ۱۳۲۲ قمری برابر با سال 1281 خورشیدی درخانواده ای روحانی در سده (خمینی شهر فعلی) دیده به جهان گشود.
آیت الله عطاء اللّه اشرفی اصفهانی ،تنها فرزند ذکور حجت الاسلام میرزا اسدالله -ازائمه جماعت واهل منبر- بود مرحوم میرزا اسدالله دارای کمالات وسجایای اخلاقی فراوانی بودوخود،فرزند حجت الاسلام میرزا محمد جعفر،ازاهل فضیلت سده بود. جد اعلای شهید اشرفی اصفهانی نیز از علمای جبل عامل بود و نسب این خاندان به همین منطقه درلبنان می رسید که به گفته خود شهید اشرفی اصفهانی،اجداد آن ها درصدر اسلام به برکت وجود ابوذر-صحابی گران قدر رسول خدا(ص) -به اسلام گرویده بودند.
برخی از خدمات مؤثر آیت الله عطاء اللّه اشرفی اصفهانی را می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱-تدریس علوم ومعارف اسلامی درسطوح مختلف حوزه علمیه آیت الله العظمی بروجردی (ره).
۲-اقامه نمازجماعت درمسجد آیت الله بروجردی (ره).
۳-برگزاری جلسات تفسیر قرآن کریم درشب های شنبه .
۴-برگزاری جلسات اخلاق.
۵-اهتمام خاص به رفع مشکلات منطقه(درحد توان).
۶- تأسیس حوزه علمیه حضرت امام خمینی(ره)کرمانشاه.
۷-تأسیس مسجد النبی(ص) تاق بستان کرمانشاه.
۸-تأسیس حوزه علمیه مکتب الزهرا(س) درخمینی شهراصفهان.
۹-ساخت مسجد امام حسین(ع)درخمینی شهراصفهان .
۱۰-تجدید بنای مسجد ولی عصر (عج) خمینی شهر.
۱۱-تأسیس مجتمع فرهنگی ودانشگاه علوم قرآنی کرمانشاه (که بعدازشهادت آیت الله اشرفی اصفهانی، به نام شهید محراب مورد استفاده قرارگرفت).
شهید اشرفی اصفهانی از نظر امام حمینی
بسم الله الرحمن الرحیم
انالله واناالله راجعون
چه سعادتمندند آنان که عمری را درخدمت به اسلام و مسلمین بگذرانند و در آخر عمر فانی به فیض عظیمی که دل باختگان به لقاء الله آرزو می کنند نائل آیند.چه سعادتمند وبلند اخترند آنان که درطول زندگانی خودکمر همت به تهذیب نفس وجهاد اکبربسته،ودرپایان زندگی خویش را در راه هدف الهی با سرافرازی به خیل شهدای درراه حق پیوستند.چه سعادتمند وپیروزند آنان که درنشیب وفرازها وپست وبلندی های حیات خویش به دام های شیطانی و وسوسه های نفسانی نیفتاده،وآخرین حجاب بین محبوب وخودرا با محاسن غرق به خون خرق نموده وبه قرارگاه مجاهدین فی سبیل الله راه یافتند. چه سعادتمند وخوشبخت اند آنان که به دنیا وزخارف آن پشت پازده وعمری رابه زهد وتقوا گذرانده وآخرین درجات سعادت را درمحراب عبادت ودراقامه جمعه با دست یکی از منافقین ومنحرفین شقی،فائزوبه والاترین شهید محراب که به دست خیانتکاراشقی الاشقیاء به ملاء اعلا شتافت،ملحق شدند.
آیت الله اشرفی اصفهانی از نظر مقام معظم رهبری
طبیعی است که دشمنان آگاهی این ملت برپایی مراسم با شکوه وپرحماسه نماز جمعه وحضورائمه جمعه، این یاری شوندگان محفل عام این آیین را به چشم بغض وکینه بنگرند وبا هر شیوه درصدد ضربه زدن به این مراسم یابه این عناصر شریف باشند.
ائمه جمعه درسراسر کشور که از دست آن رهبر وپیشوای عظیم الشأن این مأموریت حساس وخطیر اسلامی را دریافت کرده اند با درک اهمیت این مأموریت مقاوم تر وهوشیارتر ازهمیشه چهره زشت منافقان را خواهند شناساند ورسالت سنگین وپرمسؤولیت امامت جمعه را مصمم تر ازهمیشه بردوش خواهند کشید.
این حادثه غم انگیز درعین حال سند خونین افتخار آن عالم سالخورده و پارسایی است که با حضور در صحنه های نبرد حق علیه باطل چه درعرصه نبرد نظامی ودرجبهه های جنگ وچه درپایگاه رفیع محراب امامت جمعه پایداری وشجاعت وحق شناسی خویش را عملاً به اثبات رسانده بود.
افشاگری آیت الله شهید اشرفی اصفهانی نسبت به خطوط وابسته وانحرافی وحضور آن بزرگوار درصحنه های نبرد نظامی وسیاسی و فکری بزرگ ترین عامل این جنایت فجیع بوده است.
شهید اشرفی اصفهانی از زبان خودشان
ولادت بنده عطاء اللّه اشرفی اصفهانی درسده اصفهان که بعد درزمان طاغوت آن شهرستان شد و به نام همایون شهر و در زمان انقلاب باز هم تغییرنام داد ونامش خمینی شهرشده است که یک موقعی هم خدمت امام عرض کرده ام که ده کیلومتری اصفهان یک شهرستانی است که به نام خمینی شهر، گفتند که ما خمینی شهرنداشتیم،یعنی بگوییم همان سده،ولیکن حالا دیگر معروف شده است ودرادارات هم معروف شده است به نام خمینی شهر.
بنده در یک خانه اهل علم که دارای سه اطاق بودوبا خشت وگل ساخته شده بود،یکی ازآن ها محل سکونت مرحوم پدرمابود.مرحوم والده ما ویکی اش هم محل رفت وآمد مابود ویکی اش راهم چون آشپزخانه نداشت ، به اصطلاح کرده بودیم مطبخ. ما متولد آن خانه بودیم ودرزمان طفولیت آن چه من در نظرم هست این است که ما یک جده ای داشتیم که از سادات صحیح النسب میردامادی بود وظاهراً در سن یک سالگی ام مرحوم شده بود وجد پدری ام اولاد پسر نداشت.
وقتی من به دنیا آمدم، جد ما گفته بودچون این را خداوند به ما عطا کرده، لذا اسم بنده را عطاء الله گذاشتند. معنی اش یعنی چیزی که خداوند داده است.