باقرخان مُلَقّب به سالار ملی

باقر خان متولد 1240 خورشیدی ، فرزند حاج رضا بنّا و شغل وی بنایی بود، ولی در جریان مشروطیت به مجاهدین پیوست. ریاست مجاهدین محله خیابان تبریز را به‌عهده داشت. پس از به توپ بستن مجلس، به دستور انجمن ایالتی همراه با ستارخان به جنگ مسلحانه با قشون دولتی که تبریز را در محاصره داشت، پرداخت. هم‌زمان با او، ستارخان در محله امیرخیز، محله دیگر تبریز، با قوای دولتی جنگ می‌کرد.

در اثر همکاری او با ستّارخان کار مشروطه طلبان پیشرفت کرده و تبریز از محاصره درآمد. پس از پیروزی مجاهدین مشروطه خواه،مجلس شورای ملی باقرخان را به لقب سالار ملی ملقب ساخت، و از او تقدیر نمود. ده سال بعد از پیروزی انقلاب مشروطه در آبان ماه 1295، باقرخان که در قضیه مهاجرت ملّیون به کرمانشاهان و خاک عثمانی رفته بود در هنگام بازگشت به ایران به همراه هیجده تن از همراهانش در قلعه شیخ وهّاب به کمین نیروهای محمد امین کرد طالبانی در نزدیکی قصر شیرین افتاد . محمد امین کردِ طالبانی که دزد و راهزن بود به طمع اموال و سکّه‌ها ی او و همراهانش ، نیمه شب با افراد خود سر باقرخان و همراهانش را در خواب بریدند و اجسادشان را در گودالی خاک کردند. در آذرماه‌ ۱۳۵۴ جسد باقرخان‌، سالار ملی‌ از روستای‌ محمدامین‌ که‌ اکنون‌ بیشمان‌ نام‌ دارد، به‌ تبریز منتقل‌، و با احترام‌ در گورستان‌ طوبائیه‌ دفن‌ شد و بنایی‌ شایسته‌ بر گور او برپا گردید .