روایت روزه‌داری اسیران ایرانی در نهمین «دوره درهای بسته»

آزاده خلبان، «عبیری» که دوره‌های آموزشی خود را در آمریکا گذرانده بود، با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به کشور بازگشت. جنگنده این خلبان پس از انجام عملیات در سال 1364 هدف گلوله‌های ارتش عراق قرار گرفت و خلبان عبیری پس از اجکت در یکی از روستا‌های عراق فرود و به اسارت درآمد. 

جایگاه نظامی او باعث شد که مدتی در اداره استخبارات عراق مورد بازجویی قرار بگیرد و سپس به اردوگاه تکریت منتقل شود. عبیری در سال 1369 آزاد شد. این اثر حاصل 10 ساعت مصاحبه با خلبان ابوالقاسم عبیری در سال 1388 است. در بخشی از کتاب درباره روزه‌داری اسرا در اردوگاه‌های عراق می‌خوانیم: 

«... در ایام ماه رمضان هم در آسایشگاه 44نفری‌مان سیزده نفری بودیم که روزه می‌گرفتیم. روی غذای ظهرمان یک کاسه می‌گذاشتیم تا برای سحر بماند. بچه‌ها موقع سحر غذایشان را روی چراغی گرم می‌کردند که در آسایشگاه بود و سهمیه‌ی هر کدام‌مان در روز پنج دقیقه استفاده از آن بود. اما من زیاد در بند نبودم و همیشه از عراقی‌ها نفت طلب داشتم. چند نفر از بچه‌ها علاوه بر روزه‌داری ماه مبارک در روزهای بلند تابستان روزه‌های هفده‌ساعته‌ی مستحبی می‌گرفتند و با پای برهنه فوتبال هم بازی می‌کردند...»

بازگویی ماجراهای روایت‌شده در این کتاب از روز اسارت ابوالقاسم عبیری آغاز می‌شود و مخاطب در جریان ماجراها، با بازگشت‌هایی به سال‌های کودکی و تحصیل او در آمریکا و حضورش در جبهه‌های دفاع مقدس، با سرگذشت این خلبان آشنا می‌شود. ویژگی دیگر این اثر، وجود پی‌نویس‌های کتاب در توضیح اصطلاحات خلبانی برای آگاهی بیشتر مخاطب است.

«دوره درهای بسته 9: اسارت به روایت ابوالقاسم عبیری»، با شمارگان 2500 نسخه، 112 صفحه، قطع پالتویی، از سوی انتشارات روایت فتح، در سال1391 منتشر شده است.