دو اصل مفقوده در حکومت رضاخان

اشاره:
بعد از سرنگونی رضاشاه و تبعید او از ایران در 25 شهریور 1320، مطبوعات بار دیگر توانستند به دور از سایه سنگین خفقان و سانسور، آزادانه به نشر افکار و عقاید خود بپردازند و حتی‌المقدور گوشه‌هائی از حکومت وحشتِ رضاخانی را بیان کنند.

***
روزنامه اطلاعات؛ 12 آبان 1320:
«مردم هر کشوری نخستین چیزی که از حکومت خود می‌خواهند امنیت و آزادی است. امنیت را می‌خواهند برای اینکه جان و مال و شرف و حقوق فردی و اجتماعی آنها محفوظ بماند و آزادی را می‌طلبند برای اینکه بتوانند بدون ترس و بیم در مسائل مربوط به زندگی و کشور خود به سهم خویش شرکت داشته و اظهار عقیده بنمایند...در این سالهای اخیر این دو حق طبیعی و مقدس مردم که قانون اساسی نیز آن را محترم شمرده و به ملت ارزانی داشته است، تقریبا متزلزل شده و به حقوق و آزادی مردم لطمه و خلل فراوانی وارد آمده بود. نه تنها فکر و عقیده آزاد نبود و هیچ‌کس یارای دم زدن و اظهار عقیده در هیچ‌یک از مسائل جزئی و کلی کشور نداشت، بلکه مردم خود را مالک جان و مال خویش هم نمی‌دانستند و روزگاری در نهایت تزلزل و اضطراب می‌گذرانیدند...»