پیشنه تاریخی محله دولاب تهران

دولاب ، دهی بسیار قدیمی در محدوده شرقی تهران بوده که تا پیش از توسعه شهر تهران جزو نواحی خارجی آن محسوب می‌‌شده است.در واقع نام ونشان های جغرافیایی در محدوده زمین های در دار در نقشه های قاجاریه متاثر از نام دولاب است. مانند سرباز خانه دولاب،گذر دولاب ، سرآسیاب دولاب ، دروازه دولاب و ...
دروازه دولاب، محله بیرون دروازه دولاب و....... نام دولاب ،فارسی ومرکب از دو کلمه (دول) مقلوب(دلو)و (آب) است و نشان میدهد که در آن آبادی با دلو از چاه اب می کشیدند.
یاقوت در معجم البلدان و دیگر مورخان از دولاب ومشاهیر آن سخن گفته اند . دولاب روستایی کهنه وقدیمی بود در گذشته وقبل از توسعه شهر تهران ،در قسمت جنوب شرقی و خارج آن واقع شده بود اما اکنون در درون شهر قرار دارد. واژه دلو ،عربی وبه معنی ابکشی است که بیشتر از پوست وگاهی فلز می سازند و با آن آب از چاه می کشیدند.
دولاب به دلیل نزدیکی به مرکز علمی زمانه خویش یعنی ری دانشمندان زیادی مانند ابوبشیردولابی رازی ، ابو صباح مزنی دولابی، نعمان دولابی رازی، بزاز دولابی رازی، قاسم رازی ، محمد بن صباح دولابی ، محمد بن اسماعیل بن زیاد دولابی، محمد بن احمد بن حماد دولابی و راق رازی وابواسحاق دولابی از آن جمله اند.