آرمان مشترک «مقاومت»؛ از پرچم خونی در تل‌آویو تا دیوار حائل در آمریکا

«حرکتهای فرهنگی خودجوش»، «عزم ملی در فرهنگ و اقتصاد»، «مردمی شدن فرهنگ» و ... واژه‌هایی است که این روزها زیاد در رسانه‌ها شنیده و بر در و دیوار شهر دیده می‌شود. فارغ از اینکه آیا تا کنون راهکارهای عملی برای این شعارها اندیشیده یا تدارک دیده شده است یا نه، باید به این حقیقت اذعان کرد که تا فرهنگ در سطوح و لایه‌های مختلف اجتماع و مردم نفوذ نکند و به دغدغه جمعی تبدیل نشود، چیزی جز برج عاج‌نشینی و گالری‌گردی از فرهنگ باقی نمی‌ماند؛ امری فانتزی که فقط در اوقات فراغت به کار آدمیانی می‌آید که همه وقتشان را اقتصاد و سیاست پر کرده است.

همه تاکیدات بر اینکه دولتها و حاکمیتها باید فضا را برای این مردمی شدن و بالنتیجه فرهنگی شدن سطوح مختلف آماده کنند، کاملا به جاست؛ ولی گاه دغدغه‌های مردمی، چنان حرکتهای خودجوشی ایجاد می‌کند که دولتها را هم غافلگیر می‌کند و به عنوان یک جهش در ناخودآگاه جمعی باقی می‌ماند. چنین جنبشهای فرهنگی و اجتماعی که بنا به ضرورتی شکل می‌گیرند، گاهی حتی وابستگی زیادی به اقتصاد هم ندارند و با خلاقیت جمعی به کم‌هزینه‌ترین حرکت‌ها تبدیل می‌شوند و تجربه نشان داده که اینها با وجود کم‌هزینه بودنشان از نظر فرهنگی بیشترین تاثیرات را بر جای می‌گذارند.

اساسا چنین حرکت‌های مردمی که فارغ از مناسبات منطقه‌ای و سیاسی صورت می‌گیرند، تاثیر و صدای خود را به مرزهای قراردادی کشورها محدود نمی‌کنند و می‌توانند باعث تجمیع و اتحاد مردم همه کشورها بر سر برخی از آرمانهای اخلاقی و فرهنگی شوند. مردمی که آرمان فرهنگی مبتنی بر انسانیت، عقلانیت و اخلاق را دنبال می‌کنند، دیگر فرقی ندارد در کجای کره خاک زندگی می‌کنند و مناسبات سیاسی و اجتماعیشان به دست چه سیاستمدارانی رقم می‌خورد. چنین انسانی در جبهه جنگ نرم در مقابل استبداد و تبعیض‌نژادی جا خوش کرده، هر چند اگر مسلمان نباشد و آرمان انقلاب اسلامی ایران را دنبال نکند. او تا جایی که در مقابل ظلم قد علم می‌کند، اگر هم دین و مذهبی ندارد، باز آزاده است! چنین انسانهایی با حرکت خودجوش فرهنگی خود، جبهه حق را پیش می‌برند و نیازمند اتحاد فرهنگی خودجوش با تمامی مردم آزاده دنیا هستند.

این حرکتهای خودجوش به جایی می‌رسد که پرچم خون‌آلود رژیم صهیونیستی به نشانه اعتراض به این رژیم، توسط یک کارگر شهرداری در دل شهر تل‌آویو بلند می‌شود، یا پرچم فلسطین توسط دانشجویان مسیحی بر سردر یکی از تالار آویخته می‌شود، فریاد اعتراض دانشجویان یهودی ساکن سرزمینهای اشغالی علیه ارتش رژیم صهیونیستی را درمی‌آورد یا دیوار حائل اسرائیلی را در قلب آمریکا نمادسازی می‌کند. اینها شاید نیازمند پاسخ فرهنگی فعالان مردمی ما در ایران باشند!. در ادامه تصاویر این اتفاقات خودجوش فرهنگی آمده است:

_{ساخت نماد دیوار حائل توسط دانشجویان مدافع فلسطین در آمریکا در یک حرکت خودجوش فرهنگی}

_{دانشجوی آمریکایی در حال آماده‌سازی نماد دیوار حائل اسرائیل در یک حرکت خودجوش فرهنگی}

_{دانشجوی آمریکایی در حال دیوارنویسی برای دفاع از آزادی غزه در یک حرکت خودجوش فرهنگی}

_{ساخت نماد دیوار حائل در آمریکا توسط دانشجویان در یک حرکت خودجوش فرهنگی}

_{عکس یادگاری دانشجویان آمریکایی در کنار نماد دیوار حائل}

_{«بودن یعنی مقاومت»}

_{دانشجوی آمریکایی با پرچم فلسطین و تی‌شرتی با نمادهای انتفاضه}

_{پرچم فلسطین در آمریکا}

_{کارگر شهرداری تل‌آویو در حال اعتراض به سیاستهای رژیم}

_{دانشجویان یهودی سرزمینهای اشغالی در حال اعتراض: «ما در ارتش اسرائیل خدمت نخواهیم کرد»}