آیت‌الله طالقانی: مسأله فلسطین مسأله انسانِ آزاد است

سخنرانی آیت‌الله طالقانی در خطبه‌های نمازجمعه مصادف با اولین «روز قدس» (۲۶ مردادماه ۱۳۵۸):

همه مسلمان‌ها در هرجایی که هستند و در تعاونی که با یکدیگر دارند، همه مانند سَری هستند از پیکری، آن‌گاه که شکایت کند و به درد آید؛ هر عضو بدن انسان وقتی به درد آمد و به‌وسیله اعصاب شکایت خودش را به مرکز فرماندهی و اعضای دیگر رساند، همان عضو رأس می‌شود و همه اندیشه، فکر، چشم و گوش متوجه آن عضو آسیب‌دیده می‌شوند تا آن را نجات بدهند، چرا؟ برای اینکه اگر آن نجات پیدا نکرد، تمام اعضا فلج می‌شوند. باید مسلمان‌های دنیا بدانند همه، عضو یک پیکر هستند و گمان نکنند که با بی‌تفاوتی و بدون توجه به درد مسلمان‌های دیگر، اینها می‌توانند خود را حفظ کنند و از رنج و درد و آفاتی که متوجه آنها است نجات یابند.

سوره اسراء، بنی‌اسرائیل، از این آیه شروع می‌شود:«پاک و منزه است آن خدایی که سیر داد پیامبر خودش را از مسجدالحرام به سوی مسجدالاقصی»، زیرا می‌خواهد آیاتی که در پیرامون مسجدالاقصی است از نزدیک به این رسول عظیمش، ارائه دهد. خدای سمیع و بصیر می‌خواهد که تمام بندگانش بینا و شنوا باشند. این سیر معنوی و معراجی و این سیری که از مسجد شروع و به مسجد ختم شد برای چه بود؟ برای تزکیۀ این دو مسجد، این دو مرکز توحید، این دو مناره‌ای که در دنیای شرک و کفر و ظلم و خودپرستی‌ها باید در بین شرق و غرب، بانگ توحید و تنفس انسان‌ها را به همه دنیا اعلام کند. این دو ریۀ زنده‌ای که باید دائماً هوای پاک به درون انسان‌ها برسانند، و از این دو معبد، دو مسجد، دو مرکز توحید الهام بگیرند. دو مرکزی که شرک و خودخواهی‌ها آلوده‌اش کرده بودند؛ خانه کعبه، بت‌خانه شده بود و خانه قدس و بیت‌المقدس مرکز خودخواهی‌ها، امتیازجویی‌ها، برتری نژادها، و مرکز جنگ‌ها و درگیری‌های چند هزار ساله؛ پیغمبرش را فرستاد برای اینکه این دو مرکز را به وضع اول برگرداند. دو محلی که باید همه در آن برای خدا سجده کنند و از بند هر عبودیتی رهایی یابند. قبله اول اسلام ابتدا به طرف بیت‌المقدس بود برای اینکه فهمانده بشود که آنجا هم قبله اسلام است، قبله توحید است، و مکه و کعبه هم قبله اسلامند. این وظیفه بزرگی است که خدا به عهده پیامبرش و بعد به عهده پیروان این دین و آیین گزارده تا این دو مرکز را پاک نگهدارند. دو تنفس‌گاه بشر را همیشه زنده بدارند. این دو منارۀ توحید را که مؤسسش انبیاء بزرگ بودند همیشه محل ندای توحید به طرف شرق و غرب دنیا باشد، ولی صهیونیست چه کرد؟ همان چیزی که انبیاء می‌خواستند، صهیونیست به‌عکس انجام داد. مرکز شرک و خودخواهی، خودبینی، نژادپرستی، جنایت، ظلم، خشونت، وحشی‌گری. مسأله بیت‌المقدس، مسأله‌ای نیست که تنها مربوط به مسلمین و مسیحیین باشد. مسأله انسانِ آزاد دنیا است. مسأله همۀ ادیان الهی است. همۀ مردم دنیا برای نجات بیت‌المقدس و حامیان و نگهبانان آن، که فلسطینی‌ها باشند، باید قیام کنند. همه با یک صدا، با یک فریاد و با یک مشت این مرکز توحیدی که تبدیل به مرکز شرک و خودخواهی شده است، پاک کنند.

یهودیان و کلیمیان متدین هم باید از این روش صهیونیست‌ها متأثر باشند. برای اینکه در این دنیای تزلزل فکری، تزلزل اعتقادی، دنیای شک و تردید، اینها، یعنی صهیونیست‌ها، می‌خواهند چهره انبیاء را بنمایانند؛ اینها خودشان را وارث انبیاء می‌دانند، ابراهیم خلیل بت‌شکن و منادی توحید، انبیاء بنی‌اسرائیل که برای نجات بشر قیام کرده‌اند؛ اینها چهره آنان را هم خراب می‌کنند. ای برادران! کلیمی‌ها، کلیمی‌های آزادمنش و با ایمان! این خطر صهیونیست تنها متوجه عالم اسلام و مسیحیت نیست، متوجه شما هم هست. چهره انبیاء، همان پیامبری که قرآن می‌گوید:«ما تورات را فرستادیم برای اینکه به بنی‌اسرائیل بگوییم جز به خدا اتکاء پیدا نکنند»، یک عده مردم از گوشه و کنار دنیا جمع شده‌اند و مکتبی درست کرده‌اند که مخرب مکاتب تمام انبیاء و ادیان است. اینها هستند که چهره انبیاء را خراب کردند. اینها هستند که توحید خالص را تبدیل به شرک و خودپرستی کردند. بیت‌المقدس از آنِ همه ادیان الهی است، اسلام، مسیحیت، یهودیت، و اینها به انحصار خود درآورده‌اند. این مرکز باید از لوث صهیونیسم پاک شود و این وظیفۀ فرد فرد مسلمانان است.

بکوشیم امروز را که روز قدس می‌نامیم باید بیش از این شعارها و اجتماعات، به عمل بپردازیم، مجهز بشویم، همان‌طور که امام فرمودند: اگر هر کدام از مسلمانان یک سطل آب ریخته بودند، سیلی بود که صهیونیست را از بین می‌برد. همان‌طوری که در منا هر کدام هفت ریگ می‌زنید و برج شیطان و کفر را غرق ریگ می‌کنید، هر کدام یک ریگ، یک سنگ و یک سلاح در دست بگیرید، همه مجهز بشوید، به‌خصوص ما مسلمان‌های ایران که دائماً در معرض این فتنه هستیم. ببینید الآن صهیونیست خون‌خوار چه‌طور خشمگین دندان روی هم می‌فشارد و برای ما نقشه می‌کشد؛ به‌خصوص از این ابتکاری که مسلمان‌ها، رهبر ما، دولت ما، ملت ما نشان داد که روز جمعۀ آخر رمضان در سراسر کشورهای اسلامی را روز قدس نام نهاد. ما خطاب‌مان به عموم ملت‌های اسلامی است. بعضی از دولت‌ها هستند که هنوز بازی می‌کنند؛ بعضی‌ها آگاهانه و بعضی ناآگاهانه. ملت‌های مسلمان باید خودشان راه بیفتند، همه مجهز، همه آماده؛ روزی برسد که همه حرکت کنیم به طرف بیت‌المقدس. ما هم باید آماده باشیم؛ از دبستان، دبیرستان، دانشگاه، باید بچه‌های خردسال ما، زن‌های ما، مردهای ما، پیر و جوان ما آماده دفاع باشند. دفاع از بیت‌المقدس، که دفاع از بیت‌المقدس دفاع از حریم خداست و بر همه واجب است. من پیشنهاد می‌کنم در مدارس، روستاها، کارخانه‌ها، روزهای معینی، اشخاصِ وارد، بچه‌ها و جوانان و زن‌های ما را تمرین نظامی بدهند و در تمام کشورهای اسلامی به این صورت باشد.

این آیه را که می‌فرماید:«ای بنی‌اسرائیل، جز من وکیل نگیرید»، یک گروهی جمع شده‌اند که از خود نه نان دارند و نه سلاح، فقط متکی به استعمار خون‌خوار آمریکا هستند و می‌خواهند همه مسلمین را به ذلت و خواری بکشند. ببینید در جنوب لبنان چه می‌کنند. این مردم چه گناهی دارند؟ خانه‌ها ویران، مردم سرگردان همه فراری؛ کسانی که آمده اند می گویند تمام زنان و مردان لبنان، به خصوص جنوب لبنان، همه سیاهپوشند؛ چرا؟ برای اینکه از هر خانواده‌ای یک، دو، ... نفر شهید [شده‌اند]. آیا نباید ما ندای مظلومیت آنان را اجابت کنیم؟ اینها از اسلام خارج هستند؟! فریاد فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها بلند است: مسلمانان به دادمان برسید، ما را از این وحشی که به اسم صهیونیسم است نجات بدهید. سوریه، لبنان، مردم مصر، توده مردم نه دولت مصر، اردن، همه دارند فریاد می‌کشند، و امروز، روزی است که ما می‌گوییم برادرها ما اجابت کردیم دعوت شما را. امروز ملت عظیم ما در روز ماه مبارک رمضان با زبان روزه و در زیر آفتاب و در میان خیابان‌ها فریاد می‌زنند «قدس قدس» «فلسطین فلسطین»، و برادران ما از کشورهای اسلامی، همه با ما در یک صف قرار گرفته‌اند. همین است که اسرائیل، صهیونیست و آمریکا را به وحشت می‌اندازد.

منتظر باشید، توطئه‌ها بیشتر می‌شود. از آن روزی که روز قدس اعلام شد ببینید در خیابان‌های تهران چه حوادثی پیش آمده؛ ملاحظه کنید اینجا یک مقدار آرام گرفت، پاوه چه خبر شد. اینها چه کسانی هستند و چه می‌گویند؟ به یقین بدانید که اینها بخواهند و نخواهند آلت دست صهیونیست‌ها و استعمارند و اگر سرجایشان ننشینند ملت مسلمان اینها را به جای خود خواهد نشاند؛ آن ملتی که خون داد، اسلحه داد. تسامح اسلامی، گذشت اسلامی، عفو اسلامی حدی دارد؛ تا آن‌جایی است که نهضت ما، انقلاب ما که انقلاب دنیاست، انقلاب محرومین و مستضعفین دنیاست، لطمه نبیند. و ما متأثریم از اینکه دائماً فریاد مسلمان‌های اطراف دنیا بلند است که اجابت می‌کنیم، ولی از درون برای اینکه ما را مشغول کنند، و غافل کنند از مسائل دیگر مسلمان‌ها، دائماً فتنه ایجاد می‌کنند. باز پیشنهاد می‌کنیم که شهردار تهران یکی از خیابان‌های تهران را به نام قدس نامگذاری کند و این روز را هر سال به نام قدس ما اجتماع داشته باشیم، و مسائل قدس و فلسطین برای عموم مسلمانان تبیین بشود، ظهور صهیونیست [و اینکه] چه کسانی اینها را آوردند و چه کردند. و آن چهره مظلومیتی که یهودی‌ها در جنگ اخیر به دست نازی‌ها به خود گرفته بودند[=هولوکاست] تغییر کرد. الآن مردم دنیا آن چهره مظلومیت را در بین یهودی‌ها نمی‌بینند و یهودیانِ موحّد، مؤمن و آزادمنش دنیا باید چهره ایمان و توحید و دعوت انبیاء را به دنیا نشان دهند و از صهیونیست‌ها و عوامل خونخوارش، خودشان را تبرئه کنند.

منبع: روزنامه جمهوری اسلامی؛ ۲۷ مردادماه ۱۳۵۸