پر پرواز را از دست ندهید

داداش ما دزد نبودیم و نیستیم. یه اشتباهی کردیم این کیف رو برداشتیم. بعد که کتابتو خوندیم گفتیم ما این کاره نیستیم. شماره تو از از روی کاغذها پیدا کردیم تا کیفو بیاریم تحویل بدیم.
 
خبرگزاری فارس - گروه ادبیات انقلاب اسلامی؛ گاهی اوقات آدم نویسنده‌هایی را می‌بیند که همان گونه که صحبت می‌کنند می‌نویسند، یعنی اهل پیچیدگی‌هایی که در نثرهای برخی‌ها دیده می‌شود نیستند. واضح‌تر بگویم، نوشتن و سرودن و گفتن برایشان ابزاری است که پیام خود را انتقال دهند؛ اسماعیل ابراهیمی (کوشا) از همین دست نویسنده‌هاست که با این هنر توانسته کتاب «پرپرواز» را آذین ببندد و از همین روست که کتاب مذکور خواندنی شده است.
«حکایت پر پرواز» از فصل‌هایی تشکیل شده است که می‌توان برخی از آنها را جزء «نثر شاعرانه» یا «قطعه‌ ادبی» قرار دارد.
اگر با دیدی انتقادی به کتاب مذکور بپردازیم در صفحات ابتدایی که تقدیم‌نامه کتاب محسوب می‌شود این نثر شاعرانه متجلی است تا صفحات آخرین کتاب اسماعیل ابراهیمی، در تقدیم‌نامه کتاب با استفاده از ظرفیت در عنصر عشق و عاطفه، اندیشه خود را با شجاعتی قابل تحسین بیان می‌کند؛
«این تلاش تقدیم به؛ خاتم‌العرفا، حضرت امام خمینی (اعلی‌الله مقامه) و پیشکش به مردانی که در شب‌های بی‌ستاره به داد آسمان رسیدند و زنانی که زمین را مبهوت نجابت خویش کردند و ارزانی به نسل‌هایی که دوران مبارزه را حس نکرده و در سنگرهای دفاع، ماشه‌ها را نچکانده‌اند و تقدیم به آنان که هیچ چیز تقدیمشان نشد»
و خواننده در سرتاسر کتاب با این لحن ماهرانه ابراهیمی همراه است و در فصل فصل کتاب مذکور می‌توانید هنرنمایی قلم نویسنده را بنگرید.
اما از سبک «نثر شاعرانه» کتاب که بگذریم. در برخی از صفحات به خصوص فصل طوفانی «عشق دزدیدنی نیست» نویسنده با کلام ساده و بی‌تکلف خود، جای خودش را در دل مخاطب باز می‌کند. مثلا وقتی کتاب «پر پرواز» توسط سارقین ناپدید می‌شود، نه روز بعد کتاب توسط همان سارقین به خانه نویسنده برگردانده می‌شود و این چند سطر که پر از عاطفه و مهربانی است توسط یک دزد با مرام به نویسنده تقدیم می‌شود؛ «داداش ما دزد نبودیم و نیستیم. یه اشتباهی کردیم این کیف رو برداشتیم. بعد که کتاب تو خوندیم گفتیم ما این کاره نیستیم. شماره تو از از روی کاغذها پیدا کردیم تا کیفو بیاریم تحویل بدیم.»
پر پرواز، در برخی صفحات خیلی خواندنی‌تر می‌شود، گویی این که مردی به نام «اسماعیل ابراهیمی» روی صندلی نشسته است و دارد برای شما قصه می‌گوید. و تمام قصه‌ها را با حرارت و جذابیت خاصی عنوان می‌کند که هر کسی از این هنر بهره‌مند نیست.
نکته دیگری که باید راجع به کتاب «پر پرواز» اذعان کرد، استفاده آگاهانه و کارشناسانه از اشعار است. نویسنده با اشراف کامل به معانی اشعار از هر کدام آنها بهره‌هایی هنرمندانه جسته است. با یک تورق می‌توان به شناخت شعر توسط نویسنده پی برد و به او آفرین گفت. گاهی اوقات آن قدر نویسنده، شیفته شعر می‌شود که یک فصل با عنوان «انوار پر پرواز» را به شعر اختصاص می‌دهد و این دلدادگی ابراهیمی او را بین نثر و شعر شناور می سازد.
علاوه بر زیبایی کتاب از نظرگاه کارهای گرافیکی، عکس‌هایی که در صفحات آخر کتاب آورده شده به تنوع و جذاب بودن آن ضریب داده است. با این احوال منتظر آثار دیگر جناب اسماعیل ابراهیمی هستیم تا با لغات آتشینی که در نثرهایش به کار می‌برد ما را نسبت به مفاهیم و معارف دفاع مقدس شیفته‌تر سازد.