یک تلگراف رمز از ساواک مرکز
از : ساواک مرکز تاریخ 28/12/41
به : قم شماره : 81015
اخیرا بعضى از وعاظ مرکز و مجامع مذهبى تهران تراکت و اعلامیه‌هائى تحت عنوان عزاى ملّى بجاى برگزارى مراسم عید باستانى انتشار داده احتمال دارد در منطقه آن ساواک بعضى از وعاظ در مساجد هنگام وعظ با توجه باینکه روز جمعه دوم فروردین که مصادف با رحلت امام جعفر صادق است مطالبى برخلاف مصالح کشور ایراد و اذهان عمومى را مشوب سازند دستور فرمائید همه‌گونه پیش‌بینى‌هاى لازم معمول حتى در صورت وجود احتمال این‌گونه عملیات مخالف مجالس باشکوهى که مخالف با هرگونه اظهارات تشکیل داده و در مقابل بیانات وعاظ محرک در مساجد نیز دستجاتى وجود داشته باشند که با ذکر صلوات1 مانع اظهارات نامناسب آنان بشوند چنانچه با اتخاذ تدابیر لازم نتایج مطلوب حاصل نگردید براى تعقیب محرکین با کسب اجازه تلگرافى از مرکز برابر مقررات اقدام و نتیجه را گزارش نمایند.
29/1/42405 سرلشگر پاکروان
1 ـ خطى که ساواک در این مطلب نوشته است که در مساجد با صلوات‌هاى بیجا مراسم را به هم بزنند باعث بروز حادثه فیضیه در سال 1342 گردید که به شرح زیر است سالهاى 1341و1342 سالهایى است که روز به روز آن با حادثه و تحوّلى همراه بود. شاه پس از تصویب لوایح ششگانه و هیاهوى انقلاب سفید! با مخالفت مردم بویژه روحانیون مواجه شد. دوّم فروردین سال1342، با 25 شوال سالروز شهادت حضرت امام صادق علیه‌السّلام مصادف بود.
مجلس عزادارى در مدرسه فیضیه قم برپا شد. افراد مشکوک و نظامیان با لباس شخصى و عده‌اى چماق‌دار با فرستادن صلوات‌هاى نابجا، مجلس را برهم زدند و در برابر اعتراض طلّاب، شروع به ضرب و شتم و ایجاد رعب و وحشت کردند. صداى رگبار مسلسل‌ها در فیضیه و کشتار طلبه‌ها ومردم در این مدرسه، چنان مردم را متوحش کرد که به خانه مراجع مذهبى پناه بردند. درگیرى تا غروب آن روز در مدرسه فیضیه ادامه یافت و مأموران رژیم شاه، جنایتهاى بیشمارى را مرتکب شدند. کماندوها دهها طلبه را از حجره‌ها بیرون کشیدند و از طبقه دوم به زیر انداختند. دود و گرد و خاک و بوى خون و باروت فضاى مدرسه را فراگرفت. لباسهاى روحانیون و کتب علمى و دینى در میان شعله‌هاى آتش سوخت و صحن حجره‌هاى فیضیه از خون طلّاب رنگین شد و این تراژدى غم‌انگیز که دهها کشته و صدها زخمى به همراه داشت، حدود ساعت 7 بعدازظهر پایان یافت. با حمله گارد به مدرسه فیضیه، حوزه‌هاى علمیه سراسر کشور به اعتراض برخاستند، بازارها بسته شد و جلسات درس روحانیون تعطیل گردید.
علماء و مراجع با ارسال تلگرافها و سخنرانى‌ها، علیه رفتار مأموران موضع گرفتند. امام خمینى (سلام‌اللّه علیه) با چندین سخنرانى داغ و آتشین این‌خاطره را در اذهان زنده نگه داشت و جهت مبارزه علیه رژیم پهلوى، با مهاجرت علما به عراق مخالفت نمود. شهید هاشمى‌نژاد نیز به فاصله یک هفته، ضمن سخنرانى در مدرسه مروى، حادثه تلخ مدرسه فیضیه قم را محکوم کرد. ر.ک. نهضت امام خمینى، سید حمید روحانى، ج 1
نظرات