ناصر مقدم همکار افسران آمریکایی

سرّى ـ غیرقابل رؤیت براى بیگانگان ـ غیرقابل رؤیت براى پیمانکاران یا مشاوران پیمانکار ـ پخش و

اقتباس اطلاعات تحت‏نظر تهیه‏کننده ـ شامل منابع و شیوه‏هاى اطلاعاتى است.

ناصر مقدم رئیس ساواک (از ژوئن 1978)

عنوان خطاب: تیمسار مقدم

سپهبد ناصر مقدم، که جایگزین تیمسار نعمت‏اللّه‏ نصیرى، رئیس ساواک (سازمان اطلاعات و امنیت

کشور) شد، داراى سوابق خدمتى اطلاعاتى از اواسط دهه 1950 است. او قبلاً در ساواک خدمت کرده و از

خیلى قبل، پیش از این که واقعا این شغل را به دست آورد، آرزو داشت رئیس آن شود. (خیلى محرمانه)

مقدم بیش از نفر قبلى خود، هماهنگ با اوضاع سیاسى جارى ایران در نظر گرفته مى‏شود. او باهوش،

جدى و سخت‏کوش است. وى تمایل دارد که بیش از حد سرّى محسوب شود، به‏عنوان رئیس اداره دوم

(اطلاعات) در ستاد بزرگ ارتشتاران از 1973 تا 1978، با افسران امریکائى همکارى مى‏کرد. (خیلى محرمانه)

مقدم همیشه خود را خدمتگذار شاه فرض کرده است. در رویارویى با تظاهرات فزاینده ضد دولتى،

وى به‏عنوان یک اصلاحگر جهت تغییر چهره ساواک بر سر کار آورده شد. او عهده‏دار برقرارى و اجراى

سیاست‏هایى شده است که شیوه انسانى‏ترى را به سازمان‏هایى که با ایرانیان سروکار دارند، وارد خواهد

کرد و وى بسرعت جهت اعمال کنترل دقیق‏ترى بر اداره سوم (امنیت داخلى)، که در گذشته کم‏وبیش

اختیار دستگیرى مردم را بنا به تشخیص خود داشت، حرکت کرد. تغییرات تندروانه در دستورات

عملیاتى ساواک و بازداشت تیمسار نصیرى در اکتبر (او بعد از برکنارى از ساواک، سفیر ایران در پاکستان

شد و سپس مجددا احضار گردید)، مقدم را در ریاست واحدى قرار داده که در یک حالت بى‏نظمى است.

ادامه خشونت، کنترل توده‏هاى مردم را از دست او خارج کرده است و ارتش اکنون اجازه دارد روى

تظاهرکنندگان آتش بگشاید. در نوامبر 1978 مقدم دوبار با رهبر مخالفین، مهدى بازرگان، جهت

دستیابى به نوعى توافق بین جبهه ملى و دولت، مذاکره کرد، ولى موفق نبود. (سرّى)

مقدم لیسانس حقوق از دانشگاه تهران دارد. انگلیسى او خوب است، ولى وى به قابلیت خود اطمینان

ندارد و اغلب از مترجم استفاده مى‏کند. (خیلى محرمانه) 8 دسامبر 1978 ـ 17/9/57



از مجموعه اسناد بدست آمده از لانه جاسوسی در تهران – کتاب هشتم