روایت رئیس ستاد ارتش از پذیرش قطعنامه 598

سردار سرلشکر محمد باقری در یک برنامه تلویزیونی در پاسخ به این سئوال که شما بعد از پذیرش قطعنامه 598 چه حس و حالی داشت و اینکه آیا می شد تدبیری اندیشید و طوری عمل کرد که شاهد بیان آن جمله تاریخی از سوی امام راحل نباشیم؟، اظهار کرد: به نظر من قطعنامه 598 در تیر ماه 67 پذیرفته نشد و سابقه آن حداقل به دو یا سه سال قبل از آن باز می گردد. پذیرش قطعنامه از سال 64 - 65 کلید خورد. ما بین انهدام کشور یا پایان جنگ مانده بودیم. عاقلانه ترین کار در سال 67 خاتمه دادن به جنگ بود .

وی افزود: هنگامی که پشتیبانی لازم از رزمنده ها در جبهه صورت نگیرد یا باید نشست و شاهد انهدام کشور بود یا باید برای خاتمه جنگ تصمیم گرفت؛ این خیلی قشری نگری است که بگوییم فلان شخص دو خط نامه نوشت و گفت اگر فلان کارها را نکنید نمی‌شود جنگید و حضرت امام (ره) نیز در پی آن اقدام به پذیرش قطعنامه کردند. این مطلب با عقل جور در نمی آید و شدنی نیست.

رئیس ستاد کل نیروهای مسلح با بیان اینکه از سال 65 - 64  ضعف های ساختاری، زیر ساختی و اساسی ما در جنگ هویدا بود، تصریح کرد: قبل از آن هم بود، ولی دیگر عراقی ها به جایی رسیدند که به شدت قوی شدند. یعنی وقتی اتفاق فاو افتاد و عراقی ها خطر را به جدیت احساس کردند، همه به حمایت از صدام برخواستند؛ اطلاعات موجود است میزان تسلیحات و کمک هایی که به عراق در سال های  65 - 64 شد قابل قیاس با گذشته نیست.

وی ادامه داد: عراقی ها با 400 هواپیما و 12 لشگر زمینی جنگ را اغاز کردند، این 400 هواپیما در طول جنگ ساقط و 12 لشگر آن ها منهدم شد. من مسئول شمارش این ها بودم، این ها با با عدد و ارقام می گویم. ولیکدر روزی که ما قطعنامه را پذیرفتیم عراق 700 هواپیمای روز دنیا را داشت و دارای 56 لشگر بود. یک میلیون رزمنده داشت. ما با یک ارتش قدرتمند این گونه مواجه بودیم.

سردار سرلشکر باقری گفت: در مقابل چنین ارتش قدرتمندی، هشت ما گرو نه مان بود؛ حضرت امام (ره) اعلام می کردند: «جنگ جنگ تا پیروزی و جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم» آیا بدنه کشور به این نحو از جنگ پشتیبانی می کردند؟ و آیا جنگ به این نحو ادامه پذیر بود یا خیر؟ حوادثی که در بهار 67 اتفاق افتاد و بسیاری از سرزمین هایی که در طول جنگ موفق به تصرف آن ها شده بودیم را دشمن باز پس گرفت، اینها از جمله اتفاقاتی بود که برای آن تصمیم گرفته می شد؛ دشمن تا نزدیکی اهواز آمده بود و باید برای جنگ تصمیم گرفته می شد.

وی یادآور شد: ما برای مقابله با سلاح های پیشرفته شیمیایی عراقی ها حتی ماسک به درد بخور نداشتیم؛ آن ماسک های موجود که در فیلم ها است نیز از بین 15 عامل شیمیایی شاید پاسخگوی دو یا سه عامل بود؛ آن ماسک ها به درد گاز اشک آور می خورد؛ وقتی گاز اعصاب می زدند این ماسک ها عمل نمی کرد؛ بچه های ما مثل برگ خزان می ریختند؛ باید برای این اتفاقات تصمیم گیری می شد. پذیرش قطعنامه هم یک همچنین داستانی است و نمی شود کسی را متهم کرد.

رئیس ستاد کل نیروهای مسلح با بیان اینکه اینطور نیست که بگوییم یک شخص خاص، یک نامه خاص یا یک تصمیم خاص و یا یک جمله خاص باعث پذیرش قطعنامه 598 شده است؛ عنوان کرد: نه چنین چیزی نیست. بایستی بدنه دولت و کشور در دوران دفاع مقدس از جنگ بهتر از این دفاع و حمایت می کرد تا به آن روز نرسیم. آن روز بسیار برای ما تلخ بود و بسیاری از ما آرزو می کردیم که کاش زنده نمی ماندیم و آن روز تلخ را نمی دیدیم؛ اما حداقل برای سطح راهبردی جنگ مشخص و روشن بود که تصمیمی غیر از آن نمی شد گرفت.

وی تاکید کرد: در آن روز تیر ماه سال 67 اقدامی غیر از آن نمی شد گرفت، ولی باید چاره را قبل از آن می کردیم؛ اکنون هم اگر در پی ملت مقتدر بودن هستیم و به افق چشم انداز باشیم باید تلاش شود و به ابعاد مختلف قدرت ملی دست یابیم و خودمان را حفظ کنیم والا امکان دارد همانند قضیه پذیرش قطعنامه در طول تاریخ اتفاق افتد.

سرلشکر باقری خاطر نشان کرد: این امر در طول زمان جاری است؛ اگر می خواهیم روزی مجبور به قطعنامه ای نشویم بایست قدرتمند شویم؛ ما در منطقه ایی از جهان زندگی می کنیم و در بین قدرت‌هایی زندگی می کنیم که اگر قوی نباشیم قطعا پایمال خواهیم شد؛ این قوی بودن در طول زمان باید اتفاق بیفتد. یک بعد این امر در دفاع و امنیت است، وحدت ملی، انسجام ملی، پیوستگی مردم و حکومت و... که می دانیم باید در جریان زندگی ملت ایران جاری باشد تا این ملت قدرتمند سرپا باشد و روز به روز بالنده تر گردد.