نمونه ای از گذرنامه دوره رضاشاه


در ایران قدیم به گذرنامه، «تَذکَره مُرور» گفته می‌شد و سفر به دیگر کشورها با همین تذکره ممکن بود. اواخر سال 1267، به دستور میرزا تقی‌خان امیرکبیر تذکره‌های چاپی با علامت شیر و خورشید جانشین تذکره‌های خطی شد و به همین دلیل هم مجبور شدند اداره‌ای برای صدور تذکره ایجـاد کنند و در ارگ تهران «تذکره خانه» را تاسیس و «حاج میرزا جبار» ملقب به «ناظم‌المهام» را برای سرپرستی آنجا انتخاب کردند.

سابقه گذرنامه به صورت کنونی آن در ایران، به 88 سال قبل باز می گردد . نخستین بار در سال 1311 کشورمان دارای قانون گذرنامه شد و طی این مدت، صرفا یک‌بار این قانون اصلاح شده است. 40 سال بعد یعنی در سال 1351 و شش سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، این قانون بار دیگر مورد بازنگری قرار گرفت و تاکنون با اصلاحات و بازنگری‌های موردی با توجه به تغییر نظام حکومتی کشور، همچنان صدور گذرنامه و رتق و فتق امور مسافرت‌های خارجی شهروندان ایرانی براساس همان قانون مصوب 1351 انجام ‌می شود. براساس قانون، دارا بودن گذرنامه ایرانی به معنی داشتن تابعیت این کشور است.


نمونه ای از گذرنامه دوره رضاشاه