تهدید به اعتصاب در هواپیمایی کشوری

خیلی محرمانه 31 دسامبر 1978 ـ 10 دی 1357

از: سفارت آمریکا، تهران ـ 12797 به: وزارت امور خارجه، واشنگتن دی. سی

موضوع: تهدید به اعتصاب در هواپیمایی کشوری توسط مسئولین برجهای مراقبت و تکنسین‌ها

1ـ در 31 دسامبر اعلامیه‌ای که در زیر می‌آید روی کاغذهای رسمی ـ اداری وزارت جنگ در فرودگاه مهرآباد تهران پخش شد. به نظر می‌رسد که این اعلامیه‌ها از سوی کارکنان هواپیمایی کشوری پخش شده باشدکه مضمون آن این است «به نام خدا، ما کارکنان اجرایی و پرسنل برجهای مراقبت سازمان هواپیمایی کشوری به منظور اعلام همبستگی با ملت ایران، از تاریخ اول ژانویه تنها به هواپیماهایی (که ذیلاً ذکر شده) اجازه فرود در فرودگاههای ایران خواهیم داد:

(1) هواپیماهایی که مواد غذایی، بیمار و یا آمبولانس حمل کنند. هواپیماهایی که متعلق به کشورهای آمریکا و یا اسرائیل باشند تحت هیچ شرایطی اجازه فرود نخواهند داشت. در این نامه به علاوه خواسته‌هایی به شرح زیر نوشته شده بود: لغو حکومت نظامی و برکناری دولت نظامی.

(2) اخراج تدریجی تمام کارمندان خارجی سازمان هواپیمایی کشوری.

(3) جدا شدن هواپیمایی کشوری از وزارت جنگ. آزادی تمام زندانیان سیاسی و آزادی مطبوعات. و بالاخره چنانچه نیروهای نظامی به هر نحوی در کارهای مربوط به هواپیمایی کشوری مداخله نمایند اعتصاب کامل اجرا خواهد شد. این اعلامیه به مثابه هشداری است به تمام شرکتهای هواپیمایی.

چنانچه این شرکتها برای اشخاص غیرمجاز پروازی خارج از برنامه داخلی تنظیم نمایند، در صورت بروز هر حادثه غیرمترقبه‌ای کارکنان هواپیمایی کشوری هیچ‌گونه مسئولیتی در قبال آن نخواهند داشت. (نقل قول تمام) (ترجمه آزاد).

2ـ هم‌زمان گروهی که به نظر می‌رسد، نمایندگی کارمندان هواپیمایی کشوری را برعهده دارند نزد مهدی حاج منیری مدیرعامل این سازمان رفتند تا قصدشان را جهت اعتصاب اعلام کنند مگر اینکه خواسته‌هایشان برآورده شود. منیری و دیگر مقامات مسئول هواپیمایی کشوری، رئیس تیم آژانس هواپیمایی کشوری آمریکا (FAA) را از این مسئله آگاه نمودند که محرک اصلی اعتصاب 5 یا 6 تن از کارمندان معروف و سازش‌ناپذیر می‌باشند. این اعتصاب غیر از کارمندان اداری تمام کارمندان مسئول برجهای مراقبت و همچنین تکنسینها را دربر می‌گیرد. منیری سپس با نمایندگان شرکتهای عمده هواپیمایی منجمله پان آمریکن، بریتیش ایرویز، ایرفرانس، لوفت‌هانزا و سوئیس ایر که در تهران به سر می‌برند ملاقات نمود. منیری به نمایندگان این شرکتها در مورد امنیت فرودگاه و خدمات مورد احتیاج در آن اطمینان داده و از آنان درخواست نمود که کماکان پروازهای خود را به تهران ادامه دهند.

3ـ نماینده پان آمریکن به مأمور سفارت گفت که نمایندگان خطوط هوایی در مورد حفظ جان کارمندان خود حتی اگر امنیت فرودگاه تضمین شود به شدت ابراز نگرانی می‌کنند. آنان خاطرنشان ساختند که کارمندان هواپیمایی کشوری مورد تهدید قرار گرفته‌اند که در صورت عدم شرکت در اعتصاب از آنها انتقام خواهند گرفت. چنین تهدیداتی به کارمندان خطوط هوایی نیز که در خانه و یا در مسیرشان به فرودگاه ممکن است مورد ضرب و شتم اعتصابیون قرار بگیرند شده است.

4ـ بعد از خاتمه جلسه نمایندگان شرکتهای دیگر هواپیمایی عدم تمایل خود نسبت به ادامه پرواز به تهران را تحت چنین شرایطی اعلام نمودند. به هر حال نماینده پان آمریکن پیشنهاد نمود که آنها قبل از دادن هرگونه پیشنهاد و یا توصیه نهایی به رؤسای شرکتهایشان، نخست با سفرای کشورشان مشورت کنند. علاوه بر آنچه که در بالا ذکر شد نماینده پان‌آمریکن از سفارت درخواست نمود که رهنمودی در مورد ادامه پروازها ارائه دهد. نماینده پان آمریکن اظهار داشت که او امشب با دفتر مرکزی این شرکت در نیویورک تماس خواهد داشت و در مورد مصلحت ادامه پرواز فردا اول ژانویه مشورت می‌نماید.

5ـ سفارت تصمیم پان‌آمریکن را در اسرع وقت گزارش خواهد نمود، اما اگر وزارت خارجه مایل است می‌تواند مستقیماً با پان آمریکن صحبت نماید.

6ـ نظریه: کارمندان هواپیمایی کشوری، که زیرنظر مستقیم وزارت جنگ فعالیت دارند تاکنون مقاوم‌ترین گروهی هستند که در اعتصابات علیه دولت ایران شرکت نداشته‌اند. به هر حال، ظاهراً از اینکه مقاومت آنان در عدم شرکت در اعتصابات هواپیمایی ملی ایران، مناطق نفت‌خیز و سایر مؤسسات دولتی ضعیف شده است، به شدت احساس خطر کرده‌اند. پان‌آمریکن اکنون به خصوص از تهدیدات تلافی‌‌جویانه که نسبت به شرکت هواپیمایی ال‌عال اسرائیل به خاطر رفتار تبعیض‌آمیزش به وجود آمده است، احساس خطر می‌کند.



سولیوان

از مجموعه اسناد بدست آمده از لانه جاسوسی در تهران – کتاب نهم