تصویب لایحهٔ کاپیتولاسیون
پس از تصویب لایحهٔ کاپیتولاسیون در پاییز ۱۳۴۲، امام خمینی طی اعلامیه‌ای به لایحه مذکور معترض شد و آن را سند بردگی و استعمار ملت ایران خواند. کاپیتولاسیون به‌مثابه قانونی که مصونیت قضایی برای مستشاران آمریکایی در ایران را فراهم می‌کرد، نشانه‌ای از نفوذ مستقیم بیگانه در امور داخلی کشور بود و همین امر باعث مخالفت و اعتراض امام خمینی شد. نهایتاً هم مسئله مذکور بازداشت و تبعید ایشان را به همراه داشت و عملاً نهضت اسلامی را در مسیر تازه‌ای قرار داد. در همان فضای سرکوب و اختناق، جمعیت مؤتلفه تصمیم گرفت با سیاست‌گذارانِ طرفدار مصونیت مستشاران خارجی مقابله کرده و علیه آن‌ها دست به اقدامی مسلحانه بزند. هدف‌گیری حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت، نتیجهٔ همین تصمیم‌گیری بود.
