قحطی درایران
دو سال پس از آغاز جنگ جهانی اول و یک سال بعد از ورود قوای روس و عثمانی و انگلیس به خاک ایران، آذوقه و ارزاق در کشور کم شد و اندکی بعد نیز قحطی بزرگی به مدت دو سال کشور را فراگرفت و شمار زیادی از ایرانیان در آن جان باختند. این مقاله با بررسی اسناد برجای مانده از سالهای 1916 تا 1918 درباره این قحطی به توصیف ابعادی از این واقعه مهم تاریخی که تحولات مهم سالهای بعد را پدید آورد، پرداخته است. منابع اصلی مورد استفاده شده در این تحقیق، اسناد وزارت خارجه آمریکا و گزارش روزنامه های آن عصر است؛ البته روزنامه هایی که گزارشهای آن در اسناد آمریکایی درج شده است. همچنین به یادداشتهای روزانه شماری از شاهدان ایرانی که مشاهدات خود را در روزنگاشتهای خود ثبت کردهاند، مراجعه شده است.
: جنگ جهانی اول و قحطی بزرگ سال های 1917 تا 1919 که در نتیجة آن گریبانگیر ملت ایران شد، بزرگترین مصیبت تاریخ این مملکت، و حتی به مراتب خانمان سوزتر از حمله مغول در قرون وسطی بود . بررسی اسناد وزارت امور خارجه آمریکا درباره جمعیت ایران در طول سالهای 1910 تا 1920 نشان می دهد که در حدود 10 تا 13 میلیون نفر از ایرانی ها در طول جنگ جهانی اول به دلیل گرسنگی و بیماری جان باختند . شرح مفصل و مستندی از این واقعه...
