پاسخ ابراهیم یزدی به کاردار آمریکا درباره بهائیان

اشاره:

«بهائیت» سازمانی سیاسی است که سازه‌های سازمانی آن در اوایل قرن بیستم در ایالات متحده شکل گرفت و از آن به بعد به عنوان یک سازمان آمریکایی در محافل سیاسی مطرح گردید. گسترش دامنه نفوذ و اقتدار بهائیان در دوران پهلوی به صورت تدریجی بود و این روند بعد از کودتای 28 مرداد 1332 و با افزایش نفوذ قدرت آمریکا در ایران، تشدید شد و در دوران نخست‌وزیری امیرعباس هویدا به اوج و کمال خود رسید. در همان سالهای پیش از انقلاب، روحانیت و متدینین جامعه نیز حساسیتهای سنگینی روی بهائیت به عنوان یک فرقه‌ی انحرافی اختراعی داشتند. پیوندهای سیاسی و امنیتی بهائیت باعث شد پس از انقلاب نیز آمریکا و اسرائیل چتر حمایتی خود را بر سر این گروه نگه دارد.

شهریور 58 بروس لینگن، کاردار سفارت آمریکا در تهران در جریان دیدارش با ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه وقت، به مساله بهائیان اشاره می‌کند. ترجمه بخشی از متن سند به شرح زیر است:

تاریخ: 23 اوت 1979(1 شهریور 1358)

موضوع: روابط ایران و آمریکا و موضوع حقوق بشر

«...کاردار مجدداً مسأله بهائی‌ها را پیش کشید.[ابراهیم] یزدی جواب داد که بهائی‌ها یک گروه سیاسی(political group) هستند که توسط شاه به آنها موقعیت ممتازی(privileged position) داده شده بود. با وجود این تا زمانی که بهائیان ایران درگیر مسائل سیاسی به عنوان یک گروه سیاسی نشوند، با آنها نیز مانند سایر ایرانیان رفتار خواهد شد. کاردار گفت که بهائیان آمریکا نگران این گروه در ایران می‌باشند. یزدی گفت بعضی از ایرانیان نیز نگران وضع سرخپوستان آمریکا می‌باشند...»