ریچارد هلمز سفیر آمریکا در ایران

تصویر اول که مشاهده می کنیدریچارد هلمز سفیر آمریکا درتهران در مراسم افتتاح نمایشگاه بین المللی تهران مشغول سخنرانی است در تصویر دوم هلمز به همراه همسرش در حال بازدید از غرفه‌های نمایشگاه بین المللی تهران است.

ریچارد هلمز Richard Helms متولد سی ام مارس 1913 و درگذشت 23 اکتبر 2002 در 9 تیر 1345 به عنوان رئیس سازمان سیا در کاخ سفید سوگند یاد کرد. دوران ریاست هلمز نزدیک به 7 سال طول کشید که سالهای 1345 تا اواخر اسفند 1351 را در برگرفت. هلمز هم در دوران معاونت سیا یعنی سالهای 1341 تا 1345 و هم در دوران ریاست سیا مسافرتهای متعددی به تهران داشت. هلمز سرانجام در پی افشاء دخالتهای گسترده «سیا» در تقلب های انتخاباتی سال 1972 به نفع ریچارد نیکسون در ماجرای «واترگیت» ناگزیر شد در 1351 از مقام خود استعفا کند. در ماجرای رسوایی واترگیت ریچارد نیکسون مجبور شد برای نجات موقعیتش ، ریچارد هلمز را از ریاست سیا کنار گذارد. اما این ترفند سیاسی به نتیجه ای نرسید و نیکسون در نهایت مجبور به کناره گیری از قدرت در سال 1352 شد.

ریچارد هلمز روز اول دی 1351 قبل از ترک سازمان سیا مأموریت یافت تا به عنوان سفیر امریکا به ایران بیاید و با بهره‌گیری از سوابق دیرین دوستی خود با محمدرضا پهلوی فعالیت‌های سیا در منطقه خلیج‌ فارس را وارد مرحله جدیدی کند.

هلمز با ورود به ایران مسئولیت ریاست ایستگاه «سیا» در تهران را بر عهده گرفت و جانشین «ویلیام برومر» گردید. هلمز از این پس نقش بسیار تعیین‌ کننده‌ای در حوادث سالهای دهه پنجاه ایران برعهده گرفت. در دوره برومر و هلمز تهران بعد از بیروت به بهشت جاسوسان شهرت یافته بود. این دوره اوج سالهای رقابت تسلیحاتی شرق و غرب و منتهای ایام جنگ سرد بود و جنگ جاسوسان مهمترین وجه این نبرد دوران‌ساز به شمار می‌رفت. در دوران اقامت هلمز در تهران، رسیدگی سنای امریکا به پرونده جنجالی واترگیت و اعمال غیرقانونی سیا ادامه یافت و هلمز طی این دوران 4 ساله 16 بار به واشنگتن سفر کرد و بیش از 30 بار و متجاوز از 100 ساعت در کمیسیون چرچ (منسوب به فرانک چرچ سناتور ایالات آیداهو) بازجویی شد. سرانجام دوران مأموریت هلمز در تهران در 5 دی 1355 به پایان رسید و وی در این روز برای همیشه ایران را ترک کرد.

در سه دهه بعد از جنگ جهانی دوم سفرای آمریکا در تهران نقش بسیار تعیین کننده ای در دخالت در امور داخلی ایران داشتند که بیش از همه آنها ریچارد هلمز نقش پررنگ تری داشته است.