تظاهرات بانوان چادری در ۱۷ دی‌ماه ۱۳۵۶

قبل از انتشار مقاله «ایران و استعمار سرخ و سیاه» در روزنامه اطلاعات، روزنامه آفتاب شرق در سوم دی‌ماه ۱۳۵۶ نسبت به امام خمینی و دیگر مخالفین حکومت پهلوی جملاتی توهین‌آمیز به کار برد. در این مقاله راهپیمایی‌های اعتراضی مردم به عوعوی سگان تشبیه و از افراد انقلابی به عنوان افرادی فریب‌خورده یاد شده بود که منشأ آن در خارج از مرزهای کشور است. در اعتراض به این مسأله، دو هفته بعد و در سالروز حادثه کشف حجاب در هفدهم دی‌ماه، جمع زیادی از زنان متدیّن مشهد در مخالفت با کشف حجاب دست به تظاهرات زدند. این موضوع از آن جهت اهمیت داشت که زنان مشهد پس از گذشت چهل و دو سال از زمان کشف حجاب رضاخانی و کشتار مسجد گوهرشاد، نسبت به این مسأله اعتراض علنی کردند. این در حالی بود که همه ساله در این روز در تبلیغاتی گسترده که از سوی حکومت انجام می‌شد از خدمات رضاشاه تجلیل می‌شد. این راهپیمایی از سوی مطبوعات و نهادهای حکومتی «تظاهرى از یک اتحاد نامقدس سرخ و سیاه‌» خوانده شد، و سازمان زنان خراسان تظاهرات زنان را به گروهی مجهول‌الهویه‌ نسبت داد و در مخالفت با نهضت آزادى ایران محکوم کرد. آن روزها پرچم مهم‌ترین رسانه حرکت‌های اعتراضی جمعی بود. قرار نبود شعار واضحی بنویسند. برای همین سعی کردند اصلی‌ترین پیامشان را روی یک پرده با یک جمله بنویسند. شمسی مصطفوی (از شرکت‌کنندگان) می‌گوید:«یک پرده آماده کردیم و نوشتیم:«ما خواهان آزادی خواهران در بند هستیم» این واژه در بند هم برای این بود که ابهام داشته باشد... هدفمان این بود که این تجمع، اعتراضی در برابر اجباری شدن بحث بی‌حجابی باشد... می‌خواستیم از طریق اعتراض علیه بی‌حجابی اجباری، علیه نبود آزادی هم اعتراض کنیم. علیه خفقان و دیکتاتوری اعتراض کنیم. در واقع یک‌جورهایی بهانه یا دستمایه‌ای باشد برای اعتراض به نبود آزادی».

روزنامه اطلاعات؛ ۱۸ دی‌ماه ۱۳۵۶