فضاسازی تبلیغاتی ساواک علیه آیت‌الله گلپایگانی
در پی بالاگرفتن اختلافات ایران و عراق بر سر مسائل مرزی در اواخر فروردین‌ماه ۱۳۴۸، رژیم بعث عراق شروع به آزار و و شکنجه و اخراج ایرانیان مقیم عراق و زوار ایرانی عتبات عالیات نمود. این رفتار وحشیانه دولت عراق، واکنش علما و مراجع تقلید نجف و قم را به دنبال داشت و منجر به اقدامات و صدور پیام‌هایی از جانب ایشان گردید. اما در این میان آیت‌الله گلپایگانی بر خلاف سایر مراجع تقلید از هرگونه اقدامی در این مورد خودداری نمود. طبق اسناد ساواک، ایشان دلیل اصلی عدم اقدام خود را در این خصوص، نگرانی از احتمال واکنش دولت عراق نسبت به آیت‌الله حکیم و سایر علمای عراق عنوان می‌کند و این نگرانی خود را در جایی این‌گونه اظهار می‌دارد: «فکر کردم چنانچه در این‌باره اقدام کنم شاید برای آقای حکیم و سایر علمای آنجا بد باشد و حکومت عراق با کمال بی‌شرمی نسبت به ایشان اهانت کنند».
اما از سوی دیگر ساواک که همواره درصدد تضعیف آیت‌الله گلپایگانی بود، تلاش کرد تا از این عدم واکنش ایشان نهایت بهره‌برداری را به منظور تخریب چهره آیت‌الله در اذهان عمومی مردم بنماید. بدین منظور علاوه بر ایجاد شایعه «با استفاده از کلیه امکانات» علیه آیت‌الله گلپایگانی، «شرحی مبنی بر خودداری یک نفر روحانی مقیم قم(بدون ذکر نام) از اقدام در مورد اعمال وحشیانه دولت عراق نسبت به ایرانیان تهیه و در روزنامه آیندگان درج گردید و متعاقب آن نیز به روزنامه فرمان توصیه شد که در این مورد مقاله‌ای با ذکر نام آیت‌الله گلپایگانی درج نماید».
****
برای مطالعه اسناد بیشتر به اینجا مراجعه فرمایید
نظرات