طرح ساواک برای مقابله با مجالس عزاداری محرم و صفر

در این سند گزارش رئیس اداره ساواک در تهران حاوی چند نکته مهم است:

1- مجالس عزاداری امام حسین (ع) در سال 1345 د رتهران بقدری زیاد بوده است که ساواک برای اعزام مامور جهت اطلاع از جزئیات مجالس عزاداری و روضه خوانی نیرو به اندازه کافی نداشته است.

2- در مجالس مذکور بیشترهواداران امام خمینی حضور داشته اند با انکه در این تاریخ حداقل دو سال از زمان تبعید ایشان گذشته بوده اما هنوز نام و یاد این مرجع بزرگ در دسته جات سینه زنی و تکیه های عزاداری برده می شده است و همین موضوع موجب نگرانی ساواک تهران شده است.

3- ساواک برای اینکه بتواند هیات های عزاداری را در تهران کنترل کند پیشنهاد می دهد از طرف هر هیات عزاداری رئیس آن مسئول شود که زمان برگزاری مجالس عزاداری و نام سخنران را به کلانتری محل گزارش دهد و برای دعوت از سخنران مجوز لازم را از کلانتری کسب کند تا بدین ترتیب بصورت غیر مستقیم بتوانند مجالس عزاداری در ماه های محرم و صفر را با حداقل نیروهای ساواک کنترل کنند. ساواک تصور می کرد از طریق امکان ندادن به سخنرانان مخالف شاه می تواند مجالس عزاداری امام حسین (ع) را از جایگاه مخالفت با یزید زمان خارج کند در صورتی که در عمل دیدیم که این طرح نتوانست رژیم پهلوی را از سقوط حتمی نجات دهد.