اصرار شهید علم الهدی برای تدوین اصل ولایت فقیه

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سید محمد حسین علم الهدی در سال 1337 در خانواده مجاهد بزرگ آیت الله سید مرتضی علم‌الهدی دیده به جهان گشود. در دوران دانشجویی علاوه بر تحصیل، در رشته تاریخ دانشگاه مشهد به تدریس نهج‌البلاغه، عقاید و تاریخ اسلام می‌پرداخت. او از مبارزان دوران ستم‌شاهی بود و در شهرهای مشهد، کرمان و اهواز فعالیت سیاسی انجام می‌داد و در سنین 14 تا 21 سالگی چند بار توسط رژیم ستم‌شاهی، زندانی و شکنجه شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی عضو اولین شورای تشکیل دهنده سپاه پاسداران در خوزستان بود. قبل از شروع جنگ وقت خویش را صرف امور فرهنگی می‌کرد. از اوایل جنگ در اهواز مستقر بود و سازماندهی بسیجیان اعزامی از سراسر کشور به جبهه‌های نبرد را به عهده داشت. پس از گذشت دو ماه از جنگ نقطه حساس مرزی یعنی هویزه را برای خود انتخاب کرد و برای تشکیل سپاه پاسداران و سازماندهی عشایر عازم این منطقه شد. او و جمعی از دانشجویان پیرو خط امام در حماسه هویزه (16 دی ماه 1359) به دریای تانک‌های دشمن که آن‌ها را محاصره کرده بودند حمله‌ور شدند. حسین پس از شهادت همرزمانش با فریاد الله اکبر، آخرین گلوله‌های باقیمانده آرپی‌جی را به سوی دشمن شلیک کرد و چند تانک مهاجم را منهدم کرد، اما با تمام شدن مهمات و تنگ‌تر شدن حلقه محاصره، چون مولایش امام حسین(ع) به شهادت رسید و جان به جان آفرین تسلیم کرد.

آیت الله جزایری نماینده امام و رهبری در خوزستان طی سخنرانی که در مزار شهدای هویزه داشت، از خاطرات خود مربوط به اصرار شهید علم الهدی برای تصویب اصل ولایت فقیه در فانون اساسی روایت کرد. این بخش از سخنان نماینده مجلس خبرگان قانون اساسی در زمان تصویب این قانون به شرح زیر است:

در سال 1358 مجلس خبرگان قانون اسلاسی برای تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تشکیل شد و پیش از آن پیش نویس قانون اساسی در روزنامه ها چاپ شد، تا اندیشمندان دیدگاه‌های خود را بیان کنند. در مدتی که من در تهران بودم دو بار شهید سید حسین علم الهدی به ملاقات من آمد و با حالت سراسیمه و پریشان اظهار داشت: چرا سخنی از ولایت فقیه در قانون اساسی نیامده؟ اگر ولایت فقیه نباشد همه زحمات از بین می‌رود و خون شهیدان بی ثمر می‌شود. شرایط سیاسی کشور در آن وقت بسیار پیچیده بود و در مجلس قانون اساسی گرایش‌های مختلف و مشکلات فراوانی بود.

آیت الله شفیعی و آیت الله جزایری/راهپیمایی‌های انقلاب/اهواز

من ابتدا به سخن سید حسین خیلی اهمیت ندادم اما شهید سید حسین علم الهدی پافشاری کرد و برای بار سوم نزد من امد و این بار چنان ناراحت بود که به شدت گریه می‌کرد و می‌گفت: چرا کاری نمی‌کنید و ...؟ من تحت تاثیر قرار گرفتم و قرار شد برای کسب تکلیف خدمت حضرت امام (ره) برسم. حضرت امام (ره) در قم تشریف داشتند. من خدمت ایشان رسیدم و عرض کردم: در پیش نویس قانون اساسی مسئله ولایت فقیه مطرح نشده است. اما برخی دوستان اصرار داشتند که این موضوع در قانون اساسی بیاید.ایا اجازه می‌دهید این موضوع را مطرح کنیم؟ حضرت امام فرمودند که این فقط پیش نویس است و قانون اساسی نیست و شما ازاد هستید که نظرتان را بنویسید و به نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی بدهید. عرض کردم : خودم عضو مجلس خبرگان قانون اساسی هستم. فرمودند: خودتان مطرح کنید.

پس از این دیدار تصمیم گرفتم که مساله ولایت فقیه را در مجلس خبرگان قانون اساسی مطرح کنم.اما مشکل این بود که این مساله ولایت فقیه در هیچکدام ازسه کمیسیون آن زمان مجلس خبرگان ارتباط نداشت و سرانجام قرار شد درباره موضوع ولایت فقیه درمجلس خبرگان قانون اساسی سخنرانی کنم. در یک سخنرانی، نظریه ولایت فقیه را مطرح کردم که چند نفر از نمایندگان ملی گرا به شدت مخالفت کردند و با من بد شدند.

اما پس از بحث‌های زیاد قرار شد یک کمیسیون خاص برای این مساله تشکیل شود .اعضای این کمیسیون شهید مظلوم ایت‌الله دکتر بهشتی، آقای محمد یزدی، و این جانب و چند نفر دیگر بودیم و بنی صدر هم به این کمیسیون آمد. پس از بحث های فراوان  طرح ولایت فقیه و حدود و اختیارات و مسائل دیگر تنظیم شد و به همین شکل امروز در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به تصویب نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی رسید.