رضاخان و غارت درآمدهای نفتی ایران
سوء استفاده شخصی رضا شاه از درآمدهای نفتی ایران
1843 بازدید
طی سالهای 1921 تا 1941 آمریکایی بدنبال ایفای نقش بیشتر در امور داخلی ایران بودند و به همین منظور، شناخت بیشتر کشور ایران و حکمرانان آن را در دستور کار خود قرار دادند. سفارت آن کشور در ایران نیز با برقراری ملاقات های مختلف و انجام تحقیقات گوناگون سعی نمود بر عمق شناخت خود بیافزاید که گزارش های به جا مانده حاکی از آن است.
گزارشهای گوناگونی از وضعیت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، و نظامی ایران در این اسناد یافت میشود. گزارشهای منظم نظامی و سه ماه یکبار هیأت نمایندگی آمریکا که از اکتبر 1918 تا آوریل 1921 به وزارت امور خارجه ارسال شد مجموعهای بسیار ارزشمند از مدارک تاریخی را تشکیل میدهد. محمد قلی مجد، محقق ایرانی مقیم ایالات متحده آمریکا با استفاده از اسناد علنی شده توسط دولت آمریکا، بخشی از حقایق دوره پهلوی را آشکار ساخت.
بخشی از یافته های دکتر مجد در کتاب رضاشاه و بریتانیا منتشره از سوی موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی بشرح زیر می باشد: "در اسناد وزارت خزانهداری آمریکا آمده است، امتیاز 1910 دارسی که آنقدر از آن بدگویی و مکرراً تقبیح میشد در واقع به نفع ایران بود. در سال 1908 عظمت ذخایر نفت ایران ثابت شده بود، و انگلیسیها که قصد تغییر کل قرارداد را داشتند دست به نقض سازمانیافته آن زدند، و بالاخره در سال 1933 به هدف خود رسیدند.
این اسناد معلوم میکند که کل بحران و نهایتاً لغو قرارداد دارسی از سوی دولت ایران در سال 1932 تماماً از سوی انگلیسیها مهندسی شده بود. لغو امتیاز دارسی از سوی دولت ایران و جایگزینی آن با قرارداد 1933 بزرگترین خیانتی بود که یک دولت ایرانی علیه مردمش مرتکب شد. هیچ حادثه دیگری نمیتواند به این خوبی نقش رضا شاه را در حکم آلت دست انگلیس روشن سازد. این فصل با شرح اصلاحاتی که در سپتامبر 1940 در امتیاز مزبور صورت گرفت خاتمه مییابد: درآمدهای نفتی ایران باید برای سپردهگذاری در حسابهای بانکی در نیویورک به دلار تبدیل میشد؛ بدین ترتیب غارت درآمدهای نفتی ایران توسط رضا شاه وارد مرحله نهایی شده بود.
در طول سالهای 1927 تا 1941، درآمدهای نفتیای که در این صندوق سپردهگذاری میشد در بودجه ملحوظ نمیشد و از درآمدهای دولت به حساب نمیآمد. ایران عملاً به یک اقتصاد غیرنفتی تبدیل شده بود. اسناد نشان میدهد که از مبلغ 3/31 میلیون لیره بابت حقالامتیازهای نفت، 18،412،000 لیره به خرید سلاح در اروپا و آمریکا، 6 میلیون لیره به خرید تجهیزات راه آهن و بندرسازی، و 3 میلیون لیره نیز به خرید طلا اختصاص یافته بود. وقتی رضا شاه از کشور رفت هنوز 3/1 میلیون لیره از این پول باقیمانده بود.
بر اساس گزارشهای سرویس اطلاعات نظامی و سفارت آمریکا، فهرست مفصلی از خریدهای ارتش، نیروی دریایی و هوایی ایران در طول سالهای 1928 تا 1941 و همچنین قیمتهای واقعی که بابت تسلیحات مزبور پرداخت شده در دست است. در ژوئیه 1941 یک نسخه از گزارش سرّی «وضعیت ارتش ایران» به دست سفارت آمریکا افتاد. این گزارش که توسط وابسته نظامی بریتانیا در ایران تهیه شده بود، شرح مفصلی از وضعیت نیروهای مسلح ایران و تجهیزات آنها ارایه میداد. با توجه به این اطلاعات، و مبالغی که برای خرید تسلیحات پرداخت شده بود معلوم میشود که فقط قسمت اندکی از 18،412،000 لیره که به خرید سلاح از خارج اختصاص یافته بود واقعاً صرف این کار شد. خلاصه اینکه طبق شواهد و مدارک موجود، از 155 میلیون دلاری که شرکت نفت انگلیس و ایران در طول سالهای 1928 تا 1941 بابت حقالامتیاز نفت به دولت ایران پرداخت کرده بود، حداقل دو سوم آن را رضا شاه دزدیده بود؛ که از بزرگترین دزدیهایی است که تا بحال یک نفر انجام داده است.
ماجرای کج شدن راه درآمدهای نفتی ایران به حسابهای بانکی رضا شاه در اروپا و آمریکا موضوع دیگری است. به دلیل مداخله اداره آگاهی فدرال آمریکا (اف.بی.آی)، اسنادی در دست است که نشان میدهد در یک مورد 13/1 میلیون دلار از وجوه ارتش ایران در آمریکا که به خرید تسلیحات اختصاص یافته بود در ماه مه 1941 به نشنال بانک سوییس انتقال یافته و سپس ناپدید میشود.
اسناد وزارت خزانهداری آمریکا نشان میدهد که همان زمانی که ایران شدیداً به دلار احتیاج داشت، مبالغ هنگفتی به حسابهای ایران در نیویورک حواله میشد، و سپس به بانکهای سوییس انتقال مییافت. مطلقاً هیچ شکی نیست که این مبالغ به حسابهای رضا شاه انتقال مییافت. بنا به آماری که در سال 1941 از داراییهای خارجی در آمریکا تهیه شد، معلوم میشود که داراییهای رضا شاه در آمریکا بالغ بر 5/18 میلیون دلار بوده است.
درچندین گزارش، شواهدی دال بر انتقال مبالغ هنگفتی پول به بانکهای لندن و سوییس توسط رضا شاه پیدا میشود. در یکی از گزارشهای وزارت امور خارجه که در سال 1957 تهیه شده است یک بار دیگر به مسئله سپردههای [ایران] در بانکهای لندن بر میخوریم. در این گزارش به تلاش شاه برای تبدیل وجوه شخصی «مسدود شدهاش» به دلار و فرانک سوییس اشاره شده است.
در یک گزارش دیگر نیز آمده است که محمدرضا شاه در دهه 1950 دست به خرید گسترده املاک در ژنو زده و برای مدیریت امور مالیاش مشورتهای مکرری با بانکدارهای سوییسی داشته است. با توجه به تاریخ گزارش، شکی باقی نمیماند که این پول شامل همان مبالغی بوده است که رضا شاه به آن کشور انتقال داده و سپس برای پسر و جانشینش به ارث گذاشته بود. در آخر، محمد رضا هم مثل پدرش به محض اینکه به قدرت رسید دست به کار انتقال مبالغ هنگفتی پول از ایران به بانکهای آمریکایی شد. به استناد مدارک وزارت امور خارجه آمریکا، هم اینک اطلاعات کامل و مفصلی در دست داریم که نشان میدهد محمد رضا شاه در آوریل 1943 مبلغ یک میلیون دلار پول به بانک تراست گارانتی نیویورک انتقال داده است. علاوه بر این، مدارک مستندی وجود دارد که نشان میدهد انتقال این وجوه از سوی شاه به بانک تراست گارانتی حداقل تا زمان مصدق ادامه داشت. بدین ترتیب، واقعاً نمیتوان تصور کرد که خاندان پهلوی در دهه 1960 و 1970 که جریان درآمدهای نفتی به کشور سرازیر شد چه پولهای هنگفتی که به خارج از کشور انتقال ندادهاند".
کتاب رضاشاه و بریتانیا ، وسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی
نظرات