نامه هیأت مستشاری نظامی آمریکا به معاون وزارت دفاع ایران


1526 بازدید

16 می 1979- 26 اردیبهشت 1358
از: نماینده ارشد دفاعی آمریکا ـ سرهنگ موریس تی. وارنر
به: معاون تسلیحاتی وزارت دفاع ملی ایران ـ سرهنگ کامکار
[موضوع]: نامه هیأت مستشاری نظامی آمریکا به معاون وزارت دفاع ایران
پیام زیر از طرف سپهبد گریوز در پاسخ به نامه مورخ 7 می 1979 شما به شماره 88-96-01-1401/303 دریافت شده است که عیناً تکرار می‌گردد.
شروع: سرهنگ کامکار عزیز
نامه درخواست شما برای تحویل هشت هواپیمای آر.اف-4 ای از سوی آمریکا، که قبلاً در چارچوب قراردادهای SXA و SXK خریدهای نظامی خارجی سفارش داده شده بود، به دستمان رسید. همچنان علاقمند هستیم با دولت ایران جهت رسیدن به ترتیباتی برای برنامه‌های جدید خریدهای نظامی خارجی به حسب درخواست دولت شما که برای طرفین قابل قبول باشد همکاری نماییم. یکی از گام‌های مهم و اساسی پیش از فروش هر تجهیزات عمده جدیدی، حل و فصل مسایل ناشی از قراردادهای خریدهای نظامی خارجی پیشین است. چنانکه جلسه توجیهی مفصلی که خیلی زود از طرف هیأت مستشاری نظامی ارایه می‌شود نشان خواهد داد، ایالات متحده در چارچوب مفاد یادداشت تفاهم سوم فوریه که برای هر دو طرف مفید بود، گام برداشته است. در واقع، ما فقط می‌توانیم در ارتباط با تأمین مالی خریدهای نظامی خارجی فقط در چارچوب قوانین آمریکا عمل کنیم و یا بخش عمده‌ای از یک برنامه موجود را لغو نماییم و یا کل قرارداد را خاتمه دهیم. ما شق اول را انتخاب کنیم.
 درخواست شما برای تحویل هواپیماهای آر.اف-4 ای، و همینطور درخواست‌های قبلی‌تان برای تحویل موشک‌های هارپون و کامیون‌های ام-825 اهمیت رسیدن به توافق بر سر مسایل ناشی از قراردادهای خریدهای نظامی خارجی موجود را تأیید می‌کند. طبق قوانین ایالات متحده، وزارت دفاع باید اطمینان حاصل کند که وجوه کافی برای تأمین مالی خریدهای نظامی خارجی وجود دارد. بنابراین توافق بر سر تقویت مالی صندوق امانی ایران تا سطحی که برای پوشش دادن تعهدات خریدهای نظامی خارجی که قبلاً منعقد شده‌اند کافی باشد، اهمیت عاجلی دارد.
چنانکه می‌دانید، اقداماتی که ما در چارچوب یادداشت تفاهم انجام دادیم به منظور تضمین توانایی صندوق امانی برای پرداخت بدهی‌هایش فقط برای مدت نسبتاً کوتاهی بود.
با توجه به لغو برنامه آر.اف-4 ای، در تاریخ 15 فوریه دستوراتی جهت خاتمه اکثر قراردادهای مرتبط با این برنامه صادر شد، زیرا هیچ خریدار احتمالی دیگری وجود نداشت. با وجود این، تولید موتورهای J79-17 ادامه یافت زیرا این موتورها در مراحل پایانی تولید بودند و پیش‌بینی می‌کردیم که نهایتاً خریداران دیگری برای آن پیدا خواهیم کرد (و مبالغ آن را به صندوق امانی ایران واریز خواهیم کرد.) البته بازگشایی خط تولید چندان دور از ذهن نیست، ولی مسلماً هزینه‌‌ و زمان تحویل از گذشته بیشتر خواهد بود. با وجود این، چنانکه در بالا توضیح دادم، نمی‌توانیم تأمین تجهیزات جدید عمده را تا زمانی که بر سر مسایل ناشی از قراردادهای خریدهای نظامی خارجی موجود به توافق نرسیده‌ایم، مورد نظر قرار دهیم.
به اعتقاد من، پس از جلسه توجیهی هیأت مستشاری نظامی در آینده نزدیک، ملاقات ما در واشنگتن می‌تواند در حصول توافق بر سر برنامه‌های موجود خریدهای نظامی خارجی، رفع سوءتفاهم‌های احتمالی و شفاف‌سازی هر گونه روابط مجدد که متقابلاً مفید باشد، بسیار کمک خواهد کرد.
بنابراین از حضور یک هیأت ایرانی در واشنگتن برای بررسی وضعیت برنامه‌های گذشته خریدهای نظامی خارجی و بحث بر سر نظرات شما درباره روابط آتی‌مان در چارچوب خریدهای نظامی خارجی استقبال می‌کنیم.  پایان
ارادتمند ـ سپهبد ارنست گریوز


از مجموعه اسناد بدست آمده از لانه جاسوسی در تهران – کتاب یازدهم