سرزمینهای اشغالی پس از6دهه

با گذشت بیش از 65 سال از اشغال سرزمینهای فلسطین توسط رژیم صهیونیستی هنوز آمار دقیقی از شرایط اقتصادی این رژیم منتشر نشده است.ولی هراز گاهی اخباری کوتاه مبنی بر آشفتگی اوضاع معیشتی ساکنان مناطق اشغالی منتشر میشود که حاکی از سانسور دقیق و هدفمند رسانه ها می باشد.

سال 2012 سرزمین های اشغالی شاهد موج شدید اعتراضات بود که باعث تسخیر برخی از خیابان ها هم شد که مهمترین آن خیابان روچیلد بود و رسانه های صهیونیستی دیگر نتوانستند مانع از انتشار اخبار و تصاویر آن شوند.اما باید کمی دقیقتر و موشکافانه تر شرایط اقتصادی جامعه صهیونیستی را مورد بررسی قرار داد.

جامعه ای مملو از قومیت و نژادهای گوناگون که همواره تحت سلطه یک حزب بوده و هیچکدام از آرزوهایی که رویای دست یافتن به آن داشتند هم اکنون غیر قابل دسترس میبینند.

در این مقاله گوشه ای از شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه صهیونیستی و مقایسه ای با اروپا انجام می دهیم. طی دو سال اخیر خیابان های سرزمین های اشغالی بارها مملو از معترضان به شرایطی معیشتی و اوضاع نامناسب اقتصادی بوده و این مشکلات را می توان در پلاکاردهای در دست مردم مشاهده کرد. ما بیکاریم، شغل ما را پس بدهید، خانه نداریم، نان می خواهیم، اجاره خانه گران است، گرسنه هستیم، خدمات شهری پر هزینه است ما تبعیض نژادی و فاصله طبقاتی نمی خواهیم، اینها شعارها و پلاکاردهایی است که در اعتراضات خیابانی تل آویو و دیگر شهرهای سرزمین های اشغالی بوفور مشاهده شده است.

با مروری برقیمتهای مسکن که دائما رو به افزایش است متوجه می شویم که قشر متوسط و پائین جامعه صهیونیستی بار سنگین اجاره خانه را نمی توانند تحمل کنند و دلیل این مدعی برچسب های قیمت روی شیشه های بنگاههای معاملات ملکی است.

وقتی به میانگین قیمت خانه های نوساز در مناطق مختلف سرزمینهای اشغالی نظر میاندازیم تفاوت فاحش قیمتها در اسرائیل را با کلان شهرهای اروپایی میبینیم. برای بررسی دقیق مشکلات مسکن در سرزمینهای اشغالی به مصاحبه دویچه وله باخانمی روس تبار اشاره می کنیم:"ستلانا خابسنکی" روانشناس سیزده سال است که به فلسطین اشغالی آمده و در نزدیکی تل الربیع (تل آویو) زندگی می کند.اجاره خانه وی 565 یورو است که بدون در نظر گرفتن هزینه های نظافت و برق محاسبه شده است.

خانه ای که بقول خودش کلنگی بوده و مشکلات فراوانی دارد ازجمله اینکه آپارتمان وی در طبقه چهارم است و این ساختمان آسانسور ندارد در محله فقیر نشین و شلوغ بوده و سرو صدای بیرون به معضلی برای ساکنین این محله تبدیل شده بهمین دلایل هم اجاره اش کمی پایین است. این روانشناس می گوید:طبق استانداردهای رایج در دنیا این خانه محل مناسبی برای سکونت نیست ولی من به دلیل شرایط اقتصادی نمیتوانم خانه دیگری را اجاره کنم و باید در خانه ای با این مشکلات و نمای در حال تخریب زندگی کنم. اجاره خانه ای با عمر کمتر،دو برابر این محل است.

ومن توان پرداخت این هزینه ها را ندارم. با نگاهی به غالب خودروهایی که در سرزمین های اشغالی در حال تردد هستند در می یابیم که فشار مشکلات اقتصادی بالاست زیرا اکثر وسائل نقلیه ای که در حال تردد هستند شرایط فنی و ظاهری خوبی ندارند. بد نیست یک مقایسه دیگر نیز داشته باشیم.مثلا قیمت یک فنجان قهوه در کافه ای معمولی بیست درصد بالاتر از یک رستوران مجلل و لوکس در برلین است. بهای کرایه اتوبوس های کهنه و پرازعیب و ایراد که وظیفه جابه جایی مسافران رادرشهرهای سرزمین های اشغالی بعهده دارند برابر قیمت اتوبوسهای لوکس و تشریفاتی اروپایی است.

شاید به همین دلیل باشد که بازارچه های محلی در سرزمین های اشغالی از رونق بالایی برخوردارهستند زیرا بهای کالا در این بازارچه ها پایین تر از سوپر مارکتها و مغازه ها است. اگر گشتی در این بازارچه ها بزنیم میبینیم که بهای سبزی و میوه تقریبا مناسب است ولی با دیدن قیمت گوشت و مرغ و ماهی درمی یابیم که در سرزمین های اشغالی گیاه خواری برای بسیاری اجباری است زیرا توان خرید گوشت برای خیلیها وجود ندارد. در مقایسه ای دیگر با اروپا بهای انواع گوشت قرمز و سفید و تخم مرغ و لبنیات و حتی انواع نان نزدیک 50 درصد بیشتر از اروپا است.

بدنیست برای روشنتر شدن بحران اقتصادی در اسرائیل به آمار و ارقام منتشره نهادهای اروپایی هم اشاره کنیم: صندوق بین‌المللی پول اکتبر سال جاری (۲۰۱۳) فهرست درآمد سرانه کشورهای مختلف را منتشر کرد که رژیم صهیونیستی در این فهرست در جایگاه بیست و ششم قرار دارد. حال ببینیم که اسرائیل چرا همواره با مشکلات اقتصادی دست به گریبان است .

رژیم صهیونیستی با توجه به اینکه هویتی ملی ندارد و با استفاده از زور فلسطین را اشغال کرده می بایست به توان نظامی اهمیت ویژه ای داده است زیرا اشغالگران نه تنها محبوب فلسطینیانی که سرزمینشان را اشغال کرده اند نیستند بلکه این ملت مظلوم همواره خونخواه فرزندان و پدران خود بوده که بدست اسرائیلیها به شهادت رسیده اند.البته تهدید همیشگی همسایگان را نیز نمیتوان نادیده گرفت.

در این شرایط سران رژیم صهیونیستی بالاجبار می بایست درصد بالایی از بودجه و کمک های بین المللی را صرف تامین هزینه های نظامی و تقویت ارتش کنند. اسرائیل همواره به دلیل داشتن ماهیت ستیزه جویی و اشغالگریش آماده جنگ و درگیری است واین مطلب باعث شده که ششصد هزار نیروی جنگی دائما در حال آماده باش داشته باشد. شاید در هیچ کجای دنیا ندیده باشید که سربازان زمانی که به مرخصی می روند همراه خود سلاحهای جنگی همراه داشته باشند ولی در سرزمین های اشغالی به وفور با این صحنه روبرو می شوید مخصوصا اواخرهفته و یا در تعطیلات که سرویس هایس حمل ونقل عمومی مملو از سربازان مسلح میشود.

تعداد زیاد نیروهای نظامی بار مالی بسیار سنگینی را به این رژیم تحمیل می کند ولی نباید فراموش کرد که نیروی نظامی بخشی از هزینه بالای ماشین جنگی اسرائیل است و تسلیحات نظامی نیز بخش دیگر این بار مالی می باشد. انواع جنگ افزارهای نظامی شامل سامانه های ضد موشکی، هواپیماهای بدون سرنشین موشک انداز، تانکهای پیشرفته، هواپیماهای جنگنده و بسیاری دیگر باعث شده بخش اعظم بودجه این رژیم مصروف ارتش شود و سرویس های اجتماعی و شهری و آموزشی کمتر مورد توجه باشند. حال بهتر می توان دریافت که چرا در سرزمینهای اشغالی قیمت اجناس و خدمات تا این حد بالاست. طبق آمارهای منتشر شده توسط پژوهشکده های اسرائیلی این رژیم همواره به نیروهای ذخیره خود متکی است و در معادلات نظامی خود روی این گروه که شامل مردان تا 42 سال و زنان تا 24 سال و افسران تا 51 سال می باشد حساب زیادی باز کرده است.

نیروهای ذخیره می بایست هر سال یک ماه به دوره های باز آموزی جنگی بروند تا همواره در آمادگی کامل به سر ببرند و طبق همین آمار تعداد نیروهای ذخیره ارتش رژیم صهیونیستی نزدیک 550 هزار نفر محاسبه شده است یعنی بیش از هفت درصد جامعه صهیونیستی جزءنیروهای مسلح هستند! در سرزمین های اشغالی خدمت سربازی برای زنان دو سال و برای مردان سه سال می باشد.

نباید فراموش کرد که نزدیک 180 هزار نظامی در ارتش در حال خدمت می باشند که به همراه هزینه های نیروهای ذخیره و همچنین به روز رسانی و نگهداری و خرید تسلیحات نظامی بار مالی سنگینی را بر بودجه تحمیل می کند. به همین دلیل است که بودجه وزارت جنگ رژیم صهیونیستی از بودجه های دیگر از جمله آموزش و پرورش و خدمات شهری و مسکن بالاتر است.

حال بهتر در می یابیم که چرا برخی از یهودیان از شهرکهای یهودی نشین در حومه های شهر و حتی در مناطق خشک استقبال می کنند زیرا هزینه ها در شهرها بسیار بالا بوده و آنها توان زندگی در این مناطق را ندارند. بهای مسکن در شهرک ها علاوه بر پایین بودن دارای وام و سوبسید می باشد. هر خانواده صهیونیست با پرداخت تنها یک سوم از بهای یک خانه درشهرک های یهودی نشین می تواند خانه ای تهیه کند که حتی هزینه های جابه جایی درون شهری و برون شهری آنها با سوبسید 50 درصدی همراه است.

دریک بررسی در می یابیم که چرا مسئولان صهیونیست برای این شهرکها سرویس های حمل و نقل مدرن تهیه کرده ولی در شهرهای بزرگی مانند تل الربیع (تل آویو)، حیفا و قدس از اتوبوس ها و وسائط حمل و نقل عمومی کهنه و نا مناسب استفاده می کنند.این پروژه بسیاری از یهودیان مهاجر را تشویق به مهاجرت به شهرکهای یهودی نشین کرده است.

با نگاهی اجمالی به شهرهای سرزمین های اشغالی می توان فاصله طبقاتی را به وضوح مشاهده کرد و دریافت که امکانات و رفاه در این منطقه اشغال شده تنها مختص به ثروتمندان یهودی می باشدکه در خانه ها و ویلاهای شیک و مجلل که در مناطق مرفه نشین شهرها زندگی میکنند میباشد و دیگر مناطق یاد آور دوران حکومت عثمانی در این مناطق است.

حال بهتر متوجه دلایل اعتراضات و خشونت های خیابانی جامعه صهیونیستی می شویم زیرا شرایط معیشت در این مناطق بسیار دشوار بوده و ساکنان این مناطق فشار مالی زیادی را تحمل می کنند وبا آرزوهایی که به امیدآنها به این مناطق مهاجرت کرده اند بسیار متفاوت است.

همین امر باعث گسترش روز افزون مهاجرت معکوس در سرزمینهای اشغالی می شود و تنها مهاجرانی که به اسرائیل سفر می کنند آفریقایی های گرسنه می باشند.