باریدن «باران زر» در عملیات خیبر

 از مهمترین تحولاتی که در طول عملیات‌های نظامی در جنگ تحمیلی استکبار جهانی علیه انقلاب اسلامی به وقوع پیوست، به کارگیری سلاح شیمیایی در میادین نبرد است که اوج به کارگیری این سلاح ضد بشری را در عملیات «خیبر» از سوی دشمن متجاوز شاهد بودیم. بر اساس شواهد موجود پاره‌ای از عملیات‌های گذشته نیز درست در اوج درگیری‌ها و شدت نبرد دشمن از گازهای شیمیایی علیه رزمندگان اسلام استفاده کرده تا به نوعی حرکت قاطعانه قوام اسلام را در راه رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده سد کند.

گستردگی عملیات «خیبر» و ویژگی‌های خاص آن موجبات هراس و وحشت بسیار سردمداران رژیم متجاوز عراق را فراهم آورده و لذا آن زمان که از مقابله رویاروی با سپاهیان حق باز ماندند و بارش صدها هزار گلوله بر جزایر مجنون جهت بازپس‌گیری آنها را از قیاس با مقاومت و ایثار رزمندگان اسلام هیچ دیدند، سرانجام با استفاده از سلاح‌های شیمیایی اهدایی شرق و غرب و اطمینان از سکوت جهان استکبار در مقابل این حرکت جنایت‌بار اقدام به کارگیری اسلحه شیمیایی کرده و بار دیگر چهره گریه خود را در مقابل دیدگان مردم حق طلب جهان به نمایش گذاردند و هرچند که این حرکت ضد بشری حکام بعث تاثیری در روحیه قوای نظامی رزمندگان اسلام نداشت اما به نوبه خود ورق ننگین دیگری بر تاریخ سراسر جنایت و تجاوز صدام و اربابانش افزود.

این اقدام جنایت آمیز عراق نقض صریح قرارداد ژوئن 1925 مبنی بر عدم استفاده از سلاح‌های شیمیایی است که کشور عراق خود در سال 1932 بر آن صحه گذارده و از امضاء کنندگان آن بود.

این قرارداد صراحتاً به این نکته اشاره می‌کند که کشورهای امضا کننده قرارداد ممنوعیت استعمال گازهای خفه کننده و مسموم و شبیه آن را کاملاً مورد توجه قرار داده و تعهد می‌نمایند که ممنوعیت مزبور را شامل وسایل جنگ میکروبی نیز دانسته و خود را ملزم به رعایت مدلول مراتب فوق بدانند.

در طول عملیات خیبر دشمن به دفعات از این سلاح که اصطلاحاً به «باران زر» معروف بوده و حاوی سم مایکوتوکسین می‌باشد استفاده کرده است که اولین آن در روز 8 اسفند 1362 در منطقه هورالهویزه می‌باشد از این تاریخ تا پایان عملیان دشمن با پرتاب راکت‌های محتوی مواد شیمیایی مناطق عملیاتی را آلوده ساخته به نحوی که تعدادی از رزمندگان اسلام بر اثر کاربرد این سلاح‌ها شهید یا دچار جراحات شدیدی شدند که بلافاصله مورد مداوا قرار گرفته و جمعی از آنان نیز جهت درمان به کشورهای خارجی از جمله سوئد، اتریش، انگلستان، سوئیس، آلمان غربی، ژاپن و فرانسه اعزام شدند که این عمل نیز به نوبه خود افشاگر چهره رسوای صهیونیست‌های حاکم بر عراق بود.

در پی این اقدام رذیلانه دشمن، جمهوری اسلامی ایران جهت آگاهی ملل جهان با صدور بیانیه‌ها، ارسال یادداشت‌های رسمی و دعوت از کارشناسان بین‌المللی اقدام به افشای این جنایت ضدبشری صدامیان و اربابانشان کرد.

نماینده دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد نیز در یک کنفرانس مطبوعاتی با اشاره به شواهد غیرقابل انکار مبنی بر به کارگیری اسلحه شیمیایی توسط عراق سازمان ملل را به خاطر سکوت در مقابل این گونه جنایات و نقض قراردادهای بین‌المللی مورد انتقاد قرارداده و خواهان انجام تحقیقات در این مورد شد.

از سوی دیگر حکام عراق که در مقابل موج وسیع افکار عمومی جهانیان در محکوم ساختن این جنایت پاسخی نداشتند، سعی در تکذیب این اقدام خود کرده و رزمندگانی را که جهت مطالعه به پاره‌ای از کشورهای خارجی اعزام شده بودند را غیر نظامیانی که در کارخانه‌های تولید مواد شیمیایی در ایران مجروح شده‌اند خواند و این در حالی است که فرماندهان ارتش عراق به دفعات و به صورت مختلف بر به کارگیری اسلحه شیمیایی در جنگ و در طول عملیات خیبر صحه گذارده بودند.

در ارتباط با موضع‌گیری‌های رسمی کشورهای جهان و پاره‌ای از سازمان‌های بین‌المللی قابل ذکر است که عمدتاً برخوردی محتاطانه و بعضاً مغرضانه داشته و اغلب آنها نامی از کشور به کار برنده سلاح شیمیایی نبرده و برخوردی کلی با استناد به قرارداد 1925 ژنو داشته و پاره‌ای از کشورها نیز که نامی از عراق به عنوان به کارگیرنده اسلحه شیمیایی برده‌اند مقاصد دیگری را در امتداد سیاست‌های شیطانی خود دنبال می‌کردند.

سرانجام با اقدامات به عمل از سوی جمهوری اسلامی ایران و فشار افکار عمومی جهان هیئتی متشکل از گروهی کارشناس از سوی سازمان ملل متحد عازم جمهوری اسلامی ایران شدند تا با بازدید از جبهه‌های نبرد و ملاقات با مجروحین ناشی از به کارگیری سلاح‌های شیمیایی صحت و سقم موارد اعلام شده از سوی جمهوری اسلامی ایران را مورد بررسی قرار داده و نتیجه را به دبیر کل سازمان ملل ارائه دهند.

هیئت اعزامی براساس برنامه‌های پیش‌بینی شده به کار خود در ایران پایان داده و گزارش مبسوطی را تقدیم دبیرکل سازمان ملل کرد، کارشناسان مزبور در گزارش خود اظهار می‌دارند که آنها گاز خردل و یک گاز ضد عصب به نام تابون را در بمب‌های منفجر شده و منفجر نشده در 3 نقطه مختلف ایران شناسائی کرده‌اند، نتیجه‌گیری‌های این گروه تأکید کننده اظهارات مسئولین جمهوری اسلامی ایران دائر بر استفاده عراق از سلاح‌های شیمیایی است در عین حال در این گزارش تنها در یک مورد نام عراق ذکر شده است و این اولین باری است که یک تحقیق سازمان ملل استفاده از گاز سمی را تأیید می‌کند.

نهایتاً شورای امنیت سازمان ملل متحد در تاریخ 63.1.10 استفاده از گازهای سمی در جنگ بین ایران و عراق را شدیداً محکوم کرد، اما مسئولیت استفاده از آن را به هیچ یک از طرفین نسبت نداد، شورا همچنین تمام نقص‌های قوانین بشر دوستانه بین‌المللی را در جنگ عراق علیه ایران محکوم کرد.

رئیس شورای امنیت در قرائت بیانیه از جانب شورا گفت این شورا استفاده از سلاح‌های شیمیایی که توسط کارشناسان هیئت اعزامی سازمان ملل گزارش شده است را محکوم می‌کند، در این بیانیه خواسته شده که کشورهای در حال جنگ مفاد پروتکل 1925 ژنو در مورد منع استفاده از گازهای خفه کننده سمی یا انواع دیگر و شیوه‌های جنگ بیولوژیکی در جنگ را اکیداً رعایت کنند.

منابع دیپلماتیک گفتند بیانیه ریاست شورای امنیت به جای یک قطعنامه آن بوده است که از مباحث شدید و اشاره به این و ان پرهیز شود. به ترتیب علی‌رغم برخوردهای سیاست ما با سازمان ملل و سردمداران به اصطلاح حقوق بشر مسئله به کارگیری اسلحه شیمیایی توسط حکام عراق در جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران نه تنها نفعی برای متجاوزان نداشت، بلکه افکار عمومی جهان را نسبت به رژیم خود فروخته عراق به شدت تحت فشار قرار داده و یکبار دیگر چهره کریه حکام بعث و اربابانش و نیز قوای رزمنده اسلام در عملیات خیبر را در مقابل دیدگان جهانیان به نمایش گذاشت.