زندگی نامه جمشید آموزگار

بیوگرافى دکتر ـ جمشید آموزگار

شماره : 2 ـ 3 ـ 11/ب تاریخ 24/4/37

1ـ دکتر جمشید 2ـ آموزگار 3ـ حبیب‏اللّه‏ آموزگار 6 ـ 37 ساله، 7 ـ صورتى سیاه موهاى مجعد اندامى تقریبا لاغر و قدى متوسط داراى لهجه‏اى شیرازى و درشت حرف میزند 8 ـ معاون وزارت بهدارى 9ـ تجریش خیابان سعد آباد تلفن 83706 ـ خانه مسکونى شخصى 10ـ شیعه 12ـ متاهل است 13ـ یک فرزند پسر دارد 16ـ پدر او سناتور است 17ـ با خانواده‏هاى مهم بستگى ندارد 18ـ اصغر قائنى زاده تاجر ـ علاء1 وزیر دربار خیلى با او معاشرت مى‏کند ـ مهندس قراگزلو 19 ـ سالم 20ـ ندارد 21ـ ندارد 22ـ ندارد 23ـ دکتر در طب بهداشت از آمریکا 24ـ انگلیسى خوب میداند 25ـ 26ـ ندارد 27ـ اهل مطالعه بخصوص کتب علمى و طبى و بهداشتى زیاد میخواند تمام شبها موقع خواب تا چند ساعت کتاب میخواند 28ـ شکار و معاشرت با اقوام و دوستان و شرکت درجلسات آنها

29ـ مقام 30ـ عصبانى و زودرنج 32ـ با اینکه جوان است شهرت خوبى‏در بین کسانى که او را میشناسند دارد 33ـ در فامیل دارد و مرد برجسته است. 34ـ ندارد 35ـ هوش زیاد 36ـ ندارد 37ـ امریکا و اروپا 38ـ ندارد ولى در مدرسه هم که تحصیل میکرد ضد توده بود 39ـ امریکا 40ـ جزو جمعیت یاران دبیرستانى ایرانشهر میباشد. 41ـ جوانى است با استعداد با اینکه هیچ سابقه خدمت دولتى ندارد و فقط روى ارتباط و صمیمیت پدرش یک مرتبه با ارتباط که به امریکائى‏ها دارد به معاونت وزارت بهدارى رسیده خودش را گم نکرده خیلى متین ـ مودب درست و خوش فکر و فعال است.

از مطالب فوق بهره‏بردارى و بیوگرافى مشارالیه تنظیم گردد.

فیش و سابقه نامبرده بالا بررسى در صورت عدم سابقه پرونده انفرادى تشکیل سپس بایگانى شود. 21/7/29

خانم دکتر آموزگار خارجى است و بنظرم اهل اتریش یا آلمان مى‏باشد همسرش به زبانهاى آلمانى، فرانسه، انگلیسى و فارسى بخوبى صحبت مى‏کند.

2/5 ـ دایره بیوگرافى 9/5



1ـ حسین علاء: (1262ش/ 1303ق. تهران ـ 1343ش.تهران) میرزا حسین خان معین الوزراء مشهور به حسین علاء فرزند میرزا محمدعلى خان علاء السلطنه در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدائى و متوسطه را در مدرسه «وست مینستر» لندن به پایان برد و از دانشکده حقوق دانشگاه لندن موفق به دریافت درجه دکترا شد. پس از بازگشت به ایران، به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و به سمت وابستگى ایران در انگلیس منصوب شد. در زمان جنگ جهانى اول رئیس دفتر کابینه وزارت امور خارجه شد، و در کابینه آقاى حسن مستوفى الممالک (1296ش) و نجفقلى خان بختیارى معروف به صمصام السلطنه (1297ش) وزیر فوائد عامه و تجارت گردید. سپس مدتى سفیر ایران در اسپانیا شد. از اردیبهشت 1301 تا 1303ش به عنوان وزیر مختار ایران در آمریکا رهسپار آن کشور شد. پس از مراجعت، در دوره پنجم مجلس از طرف مردم تهران به مجلس شوراى ملى راه یافت. از 16 اردیبهشت تا خرداد 1306 وزیر فوائد عامه و تجارت کابینه حسن مستوفى سپس تا اواسط 1311 ش وزیر مختار ایران در فرانسه گردید. بعد از بازگشت، مدتى ریاست بانک ملى ایران را برعهده گرفت. از آذر 1313 به مدت دو سال وزیر مختار ایران در لندن شد که با اتمام ماموریت اخیر، مدت کوتاهى به ریاست اداره کل تجارت گمارده شد. از مهرماه 1316 تا فروردین 1317 در کابینه محمود جم براى تصدى پست وزارت تجارت (بازرگانى) انتخاب گردید.

علاء پس از شهریور 1320 تا دیماه 1321 ریاست بانک ملى را به عهده داشت و از آن پس تا شهریور 1324 وزیر دربار، سپس تا 8 مرداد 1325 سفیر و نماینده ایران در شوراى امنیت جامعه بین‏الملل شد. چندى بعد سفیر ایران در آمریکا شد، سپس مدت کوتاهى در کابینه حسنعلى منصور، وزیر امور خارجه بود تا اینکه پس از ترور سپهبد حاجى على رزم آراء توسط فدائیان اسلام به رهبرى سید مجتبى نواب صفوى، در 29 اسفند 1329 به نخست وزیرى رسید و مامور تشکیل کابینه شد. اما طولى نکشید که برکنار، و وزیر دربار شد. علاء براى بار دوم، از فروردین 1334 تا 15 فروردین 1336 نخست وزیر شد که در مجلس ترحیم فرزند آیت‏اللّه‏ ابوالقاسم کاشانى (پنجشنبه 15 آبان 1334) در مسجد شاه تهران (مسجد امام خمینى (ره) فعلى) مظفر على ذوالقدر، یکى از فدائیان اسلام به وى تیراندازى کرد و على رغم زخمى شدنش از ناحیه سر جان سالم بدر برد و پس از مدت کمى براى شرکت در پیمان بغداد (سنتو) به طرف عراق حرکت کرد. حسین علاء در ردیف فراماسونرهاى معروف لژهاى ماسونى گراند لژ استقلال، مهر، جمعیت ایرانى برادرى جهانى، لاینز قرار داشت. علاوه بر این، ریاست شوراى عالى بنگاههاى خیریه، ریاست شوراى عالى پیش‏آهنگى، ریاست هیات موسسین انجمن آثار ملى و ریاست هیات موتمنین دانشگاه ملى (شهید بهشتى فعلى) را نیز به عهده داشت. علاء سرانجام در سال 1343ش در تهران درگذشت. منابع: رائین، اسماعیل، فراموشخانه و فراماسونرى در ایران، ج3، تهران، امیرکبیر، ج پنجم، 1357 ش؛ سرمد، غلامعلى، اعزام محصل به خارج از کشور (در دوره قاجاریه)، تهران، چاپ و نشر بنیاد، 1372ش؛ سمیعى، احمد، سى و هفت سال، تهران، شباویز، ج چهارم، 1367ش.