بختیار تسلیم ابهت امام خمینی(ره)

بعد از عدم موفقیت بختیار برای مسافرت به پاریس و مذاکره با امام خمینی(ره) بار دیگر خبر آمدن امام(ره) از رادیوهای خارج منتشر شد. بعد از این که به نخست وزیر اطلاع داده شد که مجدداً صحبت از آمدن امام(ره) است، اظهار نمود: «به این قبیل اخبار توجه نکنید، من در جریان کارها بوده و مشغول مذاکره با آنها هستم» ولی بعد از این که امام خمینی اعلام کرد: «برای بازگشت جنگ می کنم» و خبرگزاری ها آن را منتشر کرده و روزنامه ها با خطوط درشت در صفحات اول تبلیغ نمودند، بختیار بدون اینکه با شورای سلطنت، ارتش و شورای امنیت ملی مشورتی نماید در مصاحبه مطبوعاتی مورخه 9 بهمن ماه 1357 خود با خبرنگاران داخلی و خارجی اظهار داشت: «فرودگاه مهرآباد امروز باز خواهد شد و هیچ ممانعتی برای بازگشت حضرت آیة ا... خمینی به عمل نخواهد آمد...»
ارتشبد عباس قره باغی بیان می کند:
 «بلافاصله بعد از خبر باز شدن فرودگاه، به بختیار تلفن کرده و گفتم: چطور بر خلاف تصمیم اولیه شورای امنیت ملی و بدون مشورت فرودگاه را باز اعلام کردید؟»
بختیار گفت: «مطمئن باشید من در جریان کارها هستم، نگران نباشید.»
 بلافاصله برای ملاقات بختیار به نخست وزیری رفتم. بختیار اظهار نمود:
« موضوع را با سفرای آمریکا و انگلیس بررسی کردیم، اگر امام به ایران نیاید مردم آرام نخواهند شد. مردم حالا خیال می کنند که ایشان امام است، اما وقتی آمد خواهند دید که خبری نیست و مثل سایر آیات عظام است ! شور و غلیان خواهد خوابید. من احترام لازم را به جا خواهم آورد و خواهم گفت که آیة ا... هر چه بگویند من انجام می دهم. »
در جلسه ای که در کمیته بحران بعد از این تصمیم که از سوی بختیار گرفته شده بود، سپهبد مقدم اظهارات بختیار را در مورد این که برای برقراری آرامش در کشور ضرورت دارد آقای خمینی به ایران بیاید را تأکید کرده و اضافه نموده:
«با بررسی که ما هم کرده ایم، تا موقعی که ایشان نیامده تحصن و اعتصابات خاتمه پیدا نخواهد کرد و ممکن نیست که کشور از حالت تعطیل عمومی خارج شود و اغتشاشات هم روز به روز شدیدتر خواهد شد.» بعد از اعلام رسمیت ورود امام خمینی در روز پنجشنبه 12 بهمن ماه 1357 روزنامه اطلاعات تحت عنوان «بزرگترین استقبال قرن» برنامه استقبال از امام را منتشر نموده و اضافه کرد:
بختیار در یک تماس تلفنی با خبرنگار سیاسی اطلاعات، در پاسخ به این سؤال که دولت در حفظ امنیت امام و استقبال کننده ها چه نقشی خواهد داشت؟ گفت:
 «اگر امنیت به بنده واگذار شود، با کمال دقت این مهم را به انجام خواهم رساند و هر گونه تضمینی خواهم داد ولی اگر کمیته استقبال این کار را به عهده بگیرد من مسؤولیتی نخواهم داشت.»
بختیار شورای امنیت ملی را برای بررسی ترتیب مراسم آمدن امام دعوت نمود و با آنها مطالب گفته شده قبلی را مطرح نمود و اضافه کرد: «به عنوان این که به مردم نشان داده شود احترامات لازم را برای امام به جا می آوریم و از طرفی چون اگر سؤ قصدی به جان ایشان بشود ملت ایران شورش خواهند کرد که جلوگیری از آن مقدور نخواهد بود، لذا لازم است مراقبت شدیدی در موقع ورود ایشان به عمل آید.»
سپهبد مقدم رئیس ساواک این نظر نخست وزیر را تأیید نمود. در پایان جلسه بختیار بیان کرد:
 «برای جلوگیری از شورش در شهر، در روز ورود آیة ا... خمینی، لازم است قبلاً از طرف ارتش نمایش قدرتی انجام شود و یک راهپیمایی نظامی در پایتخت صورت گیرد.»
 به این ترتیب سازمان امنیت و فرمانداری نظامی تهران و شهربانی کشور عهده دار امنیت عمومی روز ورود امام خمینی و نیروی هوایی مأمور تأمین امنیت پرواز و فرودگاه و همکاری با کمیته استقبال و پذیرایی شده و بقیه نیروهای مسلح شاهنشاهی نیز به منظور جلوگیری از شورش مأمور نمایش قدرت و راهپیمایی در شهر گردیدند.
مردم بعد از ماه ها که شهر تهران به علت اعتصاب مأموران شهرداری نظافت نشده بود، با شادمانی شروع به نظافت آن کردند، حتی سطح خیابان های مسیر امام خمینی را جارو می کردند. تلویزیون ایران هم در تمام این مدت، این اقدامات را با شرح و تفسیر نشان می داد. تلویزیون ضمن پخش این اخبار مرتباً فیلم جریانات اقامتگاه امام را در فرانسه نشان داده و افکار عمومی را آماده می کرد.
شب پنجشنبه ( 12 بهمن 57 ) بختیار پیامی به ملت ایران داد که چنین بود:
«... در این ساعات که حضرت آیة ا... خمینی پس از سالیان دراز وارد خاک کشور می شود، دولت ضمن تبریک و تهنیت به کلیه مسلمانان ایران لازم می داند که نکاتی را به اطلاع عموم برساند...»
در تمامی نکاتی که بختیار ذکر کرده بود، او سعی در آرامش مردم با استفاده از تهدید داشته است.
به هر حال پس از ورود امام خمینی به ایران آن هم با تشریفات مخصوص و مراسم فوق العاده از طرف دولت بختیار که بنا به قول خودش به منظور جلب رضایت امام در کشور بود، وضع کشور، مردم و مقامات مملکتی تغییر پیدا کرد و اگر قبلاً امیدواری به دولت بود، آن هم به کلی از بین رفت.
در واقع دیگر به هیچ وجه دولتی در کشور احساس نمی شد زیرا تماماً امکانات ملی و وزارتخانه ها و سازمان های دولتی هر کدام به نحوی در خدمت امام خمینی(ره) قرار گرفته بودند.
منبع: سایت جریده ادب
* منابع:
1 - روزنامه اطلاعات، شماره 15761 ، سه شنبه 26 دی ماه 1357 2 - روزنامه اطلاعات، شماره 15771 ، دوشنبه 9 بهمن ماه 1357 3 - روزنامه اطلاعات، شماره 15773 ، چهارشنبه 11 بهمن ماه 1357
4 - روزنامه کیهان هوایی هفتگی، شماره 30 ،چهارشنبه 18 بهمن ماه 1357