نامه اساتید ایرانی به مجامع بین المللی

روز دهم مرداد 1374 گروهی از استادان ایرانی طی نامه‌هایی به مقام‌ها و سازمانهای بین‌المللی خواستار مقابله با اقدام رئیس‌جمهور آمریکا در تحریم مبادلات علمی میان دو کشور شدند.
«بیل کلینتون» رئیس جمهور وقت آمریکا در تاریخ ششم ماه می 1995 (16 اردیبهشت 1374) دستورالعملی را امضا کرد که ضمن موارد گوناگون، دستور تحریمی نیز در مورد مبادلات علمی اطلاعات بین دو کشور ایران و آمریکا در آن گنجانده شده بود.
  اساتید ایرانی با ارسال نامه‌هایی به پطروس غالی دبیرکل سازمان ملل متحد، رئیس انجمن بین‌المللی دانشگاه‌ها، رؤسای دانشگاه‌های جهان و دبیرکل یونسکو، این دستور را مغایر با اساس روح انسانی دانستند. استادان ایرانی خطاب به پطروس غالی نوشتند: وارد نمودن بازی‌های سیاسی در جوهر علم بدون شک دربردارنده نتایجی خواهد بود که بشر در جنگ دوم جهانی آنها را تجربه کرده است.
  در نامه اساتید مذکور آمده است: در صورت اجازه ادامه دستور اجرایی به رئیس‌جمهور آمریکا این امر الگویی برای ادامه چنین راهی برای سایر دولتها و متعاقب آن عدم پذیرش تبادل اطلاعات علمی و فرهنگی در بین کشورهایی با عقاید سیاسی متضاد خواهد بود.
  استادان ایرانی همچنین خطاب به رئیس انجمن بین‌المللی دانشگاهها، رؤسای دانشگاههای جهان و دبیرکل یونسکو نوشتند: داشتن علم و تکنیک حق مسلم ملتهاست و بلوکه نمودن مظاهر تمدن بشری در انحصار هیچ دولت یا ملتی نیست.
  این اساتید اضافه کردند: سکوت امروز مجامع علمی تحقیقاتی بین‌المللی موجب گستاخی بیش از پیش مجامع سیاسی جهان خواهد شد. استادان ایرانی در نامه خود آورده‌اند: اگر تعداد دانشجویان کشوری در 15 ساله اخیر به چهار برابر رسیده و دانش‌آموزان آن در عرصه بین‌المللی فاتحان المپیاد ریاضی، فیزیک، شیمی و کامپیوتر باشند و به دور از غوغای سیاستمداران جهان بخواهند در نهضت علمی تحقیقاتی جهان نقش پیشتاز داشته باشند آیا تحریم علمی، تحقیقاتی و منع فروش ابزار تحقیق نسبت به آنها به سود بشریت امروز و نسلهای آتی آن خواهد بود؟
  در پایان نامه مذکور آمده است: چنین اقداماتی نه تنها کمکی در حل معضلات علمی جهان و روابط فرهنگی علمی بین‌المللی نخواهد کرد بلکه خود تنگنای جدید و سدی نو در برابر دوستداران صلح و عاشقان علم و فرهنگ خواهد بود و از ادامه حداقل تفاهمات فرهنگی بین ملتها خواهد کاست.