مقدس نماها و قیام 15خرداد

مقدس نماهای ناآگاه یا بازی خورده از طیف وسیعی از روحانی نمایان بی‏تقوا و متظاهر و دنیا طلب تشکیل شده بود که به مثابه دستگاه تبلیغاتی شاه و اربابانش عمل می‏کردند. در این طیف، کسانی دیده می‏شدند که در مقام مرجعیت تقلید قرار داشتند و برخی ولایت ائمه اطهار (ع)، انتظار فرج امام زمان (عج)، مبارزه کلامی با بهایی‏ها و غیره را اسباب کسب وجاهت و تعیش خود و غفلت مقلدان و طرفداران خویش از مبارزه رو در رو با رژیم شاه قرار داده بودند. بلاهت و حماقت سیاسی آنان تا بدانجا بود که در زمان پیکار حق و باطل، قادر به تفکیک و تمیز این دو جبهه نبودند . تجاهل می‏کردند و در کمال بی‏دردی و عافیت طلبی، جانبازی مردم ایران را در جریان 15 خرداد و انقلاب اسلامی به ریشخند می‏گرفتند. خاطره امام از یکی از رهبران اینان مثال روشنی از این گروه می‏باشد که نیاز به تفسیر ندارد.
در آن وقتی که اول نهضت بود، یک شخص سرشناس از این اشخاص گفته بود که ایرانی‏ها دیوانه شده‏اند. قیام در مقابل محمدرضا و ایستادگی در مقابل ظلم را با تعبیر «دیوانگی»... معرفی کردند. آن کاسب یا تاجری که در منزل او بود و از او شنید این را، گفته بود که آقا بعضی از اینها... هم شهید شده‏اند. آن آقای سرشناس گفته بود این از «خریّت» شان بوده است. آدم که نمی‏رود توی خیابان، مقابل مسلسل بایستد. همان آقای سرشناس پرونده‏اش از ساواک بیرون آمد و آن وقتی که جوان‏های ما در خیابان‏ها کشته می‏شدند، انگشتر برای سلامت محمدرضا فرستاده بود.