سند تاریخی قحطی بزرگ در بلوک کوار +عکس

خلاصه:

در روستای دشتک شهرستان کوار استان فارس سنگ قبری به جای مانده از دوران قحطی بزرگ(قحطی انگلیسی) وجود دارد که روی آن راز وقوع حادثه‌ای عظیم درج شده است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بهارکوار، طی سال های 1295 تا  1297 شمسی، ایران با وجود اعلام بی طرفی در جنگ جهانی اول، بیشترین آسیب را از این جنگ ویرانگر دید و در حدود نیمی از جمعیت کشور، قربانی مطامع کشورهای بزرگ و استعمارگر آن دوران شدند.

جنایتی که بزرگ‌ترین قحطی و فاجعهٔ انسانی تاریخ ایران را رقم زد، فاجعه‌ای که از حمله مغول در قرن سیزدهم میلادی نیز بسیار فراتر رفت بطوری که اسناد این قتل عام قریب به 9 میلیون نفری همچنان در ردیف اسناد طبقه بندی شده و سری انگلستان قرار دارد و این کشور هنوز هم از انتشار آن ممانعت می کند.

در طول سه‌ونیم سال حضور انگلستان در جریان جنگ جهانی اول در ایران، نیروهای اشغالگر انگلیس در نقشه‌ای از قبل برنامه ریزی شده، تمامی منابع و تولیدات کشاورزی را به بهانه نیاز نظامیان خود در جنگ، خریداری و احتکار کرده و علاوه بر آن مانع از واردات مواد غذایی از بین النهرین و هند و حتی از آمریکا به ایران شده و موجب بروز قحطی شدید و به تبع آن شیوع بیماریهای واگیر در بین مردم ایران شدند به طوری که 9 میلیون نفر از جمعیت 20 میلیونی آن دوران ایران جان خود را از دست دادند.

[قحطی بزرگ]

جعفر شهری نویسنده و شاهد این قحطی بزرگ می نویسد: "در همین قحطی بود که نیمی از جمعیت پایتخت از گرسنگی تلف شده، اجساد گرسنگان در گوشه و کنار کوچه و بازار هیزم‌ وار بر روی هم انباشته شده، کفن و دفن آنها میسر نمی‌گردید و قیمت گندم از خرواری 4 تومان به 400 تومان و جو از من 2 تومان به 200 تومان رسیده، هنوز دارندگان و محتکران آنها حاضر به فروش نمی‌شدند."

[اجساد گرسنگان در گوشه و کنار کوچه و بازار هیزم وار بر روی هم انباشته شده بود]

اجساد گرسنگان در گوشه و کنار کوچه و بازار هیزم وار روی هم انباشته شده بود

محمد قلی مجد در کتاب "قحطی بزرگ" می نویسد: بر اثر چنین فاجعه عظیمی بود که جامعه ایرانی به شدت فروپاشید و استعمار بریتانیا توانست به سادگی حکومت دست نشانده خود را در قالب کودتای 1299 بر ایران تحمیل کند. مجد چنین نتیجه میگیرد: «هیچ تردیدی نیست که انگلیسیها از قحطی و نسل کشی به عنوان وسیله ای برای سلطه بر ایران استفاده میکردند.

ژنرال دنسترویل فرمانده نیروهای انگلیسی در شمال و غرب ایران دربارهٔ اقدام انگلیس در خرید غله در ایران می‌نویسد: «در اثر خریدهای ما قیمت غله بالاتر رفت و هر افزایش جزئی به معنای مرگ بسیاری از افراد بود» وی در تاریخ ۵ می ۱۹۱۸ (۱۴ اردیبهشت ۱۲۹۷)از همدان می‌نویسد: «قحطی در این جا اسفناک است… ما محصول را ۴۰ تومان می‌خریم و امیدواریم مقداری هم کمتر از این تهیه کنیم. هر روز بسیاری می‌میرند و بسیاری نیز در حال کمک‌رسانی مرده‌اند. اکنون که برف‌ها آب شده و بهار آغاز شده است، مردم می‌روند بیرون و مثل گاو در مراتع می‌چرند». بسیاری از این مردم نگون‌بخت در حال چریدن در مراتع مرده‌اند.

داناهو افسر شناخته شده اطلاعات نظامی انگلستان و نماینده سیاسی آن دولت در غرب ایران در سالهای 1918 و 1919 درباره قحطی در غرب ایران اینگونه می نویسد: "اجساد چروکیده زنان و مردان، پشته شده و در معابر عمومی افتاده اند. در میان انگشتان چروکیده آنان همچنان مشتی علف که از کنار جاده کنده اند و یا ریشه هایی که از مزارع در آورده اند به چشم می خورد؛ با این علفها می خواستند رنج ناشی از قحطی و مرگ را تاب بیاورند. در جایی دیگر، پابرهنه ای با چشمان گود افتاده که دیگر شباهت چندانی به انسان نداشت، چهار دست و پا روی جاده جلوی خودرویی که نزدیک می شد می خزید و در حالی که نای حرف زدن نداشت با اشاراتی برای لقمه نانی التماس می کرد."

نشانه‌های قحطی بزرگ در بلوک کوار

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بهارکوار، منطقه کوار نیز علیرغم اینکه همواره به منطقه‌ای حاصلخیز شهره بوده است از این قحطی بزرگ در امان نبوده و شواهدی در دست است که این منطقه نیز مانند بسیاری از نقاط دیگر ایران در آن دوران دچار قحطی شده و جمعیت زیادی از این منطقه جان خود را از دست داده‌اند.

در روستای دشتک شهرستان کوار سنگ قبری به جای مانده از دوران قحطی بزرگ(قحطی انگلیسی) وجود دارد که روی آن راز وقوع حادثه‌ای عظیم درج شده است.

روی این سنگ قبر که مربوط به سال 1337 قمری برابر با 1297 شمسی می باشد، چنین نوشته شده است: «آرامگاه خانعلی ولد عباسعلی بورکی فی شهر(ماه) صفر سنه 1337؛ از ده عاشورا تا بیستم ماه صفر، درد و الم کبری در گرفت که روزی یکهزار نفر از بلوک کوار فوت شد».

گرچه با توجه به جمعیت کوار، امکان مرگ و میر روزانه یکهزار نفر آن هم در فاصله‌ای 40 روزه دور از تصور است منتهی مطمئناً آمار مرگ و میر ناشی از این قحطی در بلوک کوار به حدی بوده است که نگارنده این سنگ قبر، از عنوان روزی یکهزار نفر استفاده کرده است و علاوه بر آن وجود سنگ قبرهای متعدد دیگری به همان تاریخ(صفر 1337) در کنار این سنگ قبر در روستای دشتک و همچنین در روستاهای اکبرآباد، نوروزان و بورکی(روستاهایی که مورد بررسی قرار گرفت و مطمئنا در روستاهای دیگر هم امکان وجود هست)، مهر تأییدی بر بالا بودن آمار مرگ و میر این قحطی در کوار است، ضمن اینکه ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که مطمئناً این سنگ قبرها متعلق به افراد و خانواده‌هایی است که توانایی تهیه سنگ قبر را داشته و بسیاری از مردم نیز بوده‌اند که این توانایی را نداشته و حتی به نقل از فرزندان بازمانده‌های این قحطی، حجم فاجعه به حدی بوده که از گورهای دسته جمعی برای خاکسپاری اجساد استفاده میشده است.