بخشش کریمانه خاک ایران به بیگانگان

بخشش کریمانه خاک ایران به بیگانگان
روز 24/2/49 اللهیار صالح یکی از سران مؤثر جبهه به اصطلاح ملی سابق در یک مذاکره خصوصی در مورد مسئله بحرین بحث و اظهار نموده:
«کار استقلال بحرین دو سال قبل تمام شده بود حتی پرچم آن را هم در سازمان ملل گذارده بودند. شاهنشاه آریامهر به محض اطلاع از این مطلب شخصاً به آمریکا تشریف‌فرما شدند و خواستند که فعلاً سر و صدای آن را بخوابانند و در سرویس اخبار نگذارند تا کم‌کم زمینه افکار عمومی در ایران آماده شود. این بودکه در نطقی، راه را برای رجوع به آرای عمومی باز نمودند و باز فاصله‌ای رعایت شد تا به این ترتیب از آب درآمد. من می‌دانم هیچ وقت ممکن نبود بحرین جزء ایران شود ولی یک طلبکاری ملت ایران از دولت‌های بزرگ غرب بود که اقلاً شفاهاً این مطالبه برای ما مفید بود. یکی از سناتورهای آمریکایی در این مورد گفته است:
«شاهنشاه ژست کریمانه‌ای در خصوص بحرین نشان داده‌اند همان طوری که پدر معظم‌له در موقع مسافرت به ترکیه همین ژست را در واگذاری مرتفعات آرارات به دولت ترکیه نشان دادند.»
به هر حال واگذاری هر قطعه از خاک وطن به بیگانه غلط است زیرا اشتهای بیگانگان تمام شدنی نیست. تیمسار جهانبانی که مدال تخصص در امورشوروی را به خود اختصاص داده کارش این است که در کمیسیونهای سرحدی فقط تسلیم روس‌ها شود. در چند نقطه مقداری از خاک ایران را به روس‌ها داده است و حالا هم قرار است در کمیسیون دیگری تیمسار جهانبانی شرکت نماید و حتی قرار است یک امتیاز دیگر به روس‌‌ها داده شود. با رفتن انگلیس‌ها از خلیج فارس قرار است روس‌ها به جای آنها بیایند و صحبت است که از ما تقاضای پایگاه در خلیج‌فارس را دارند. معلوم است دولتی که بین مردم خود پایگاه ندارد همیشه تسلیم اجانب می‌شود تا با حمایت آنها خودش سر کار بماند. حالا که بحرین با اکثریت جمعیت ایرانی به عرب‌ها داده شده از خوزستان و فکر تصرف آن صرف‌نظر می‌کنند؟ تاریخ ثابت کرده است که سیاست هر دولت بستگی به وضع جغرافیایی آن دارد. همان طوری که دولت کمونیست شوروی همان سیاست پطرکبیر را دارد. قطعاً ممالک دیگر مانند آمریکا و انگلیس هم از این قاعده مستثنی نیستند.»
نامبرده در خاتمه در پاسخ این سؤال که با گذشتی که شاهنشاه در مورد مسئله بحرین نشان داده‌اند ملل عرب و مخصوصاً عراقی‌ها خواهند فهمید که در ایران حسن‌نیت هم هست، افزوده ابداً این طور نیست، چون ملل کوچک روابط خود را خودشان تنظیم نمی‌کنند، بلکه کارگردان آنها دولت‌های بزرگند که حکومت‌های دست‌نشانده‌ی خلاف میل مردم تحمیل می‌کنند و افرادی که بین هموطنان خود موقعیتی ندارند ناچارند به ساز اربابشان برقصند.
آقای عطارپور مذاکره شود.