رجبعلی منصور نخست وزیری هوادار فرانسه امامتحدانگلیس

رجبعلی منصور (منصور الملک‌) فرزند علی اکبر آشتیانی، از اعضای اولیه لژ بیداری ایرانیان وابسته به فراماسونری شاخه فرانسه در ایران بود. در واقع لژ بیداری ایران نخستین تشکیلات فرانسوی در ایران محسوب می شود که ارتباط مستقیم و رسمی با شاخه فراماسونری شرق ‌اعظم‌ فرانسه داشت. و توسط فراماسونری ‌فرانسه هدایت می شد. رجبعلی منصور در تاریخ ایران تنها کسی است که هم خودش دو بار و هم پسر به مقام نخست وزیری در ایران رسیدند.

رجبعلی در سال 1268 خورشیدی ( 1305 قمری) متولد شد پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه در مدارس مظفری و دارالفنون در سال 1321 هجری قمری وارد مدرسه علوم سیاسی شد و پس از اتمام تحصیلات به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. او با کمک ظهیرالملک پدر خانم خود به ریاست اداره تحریرات انگلیس منصوب شد و در همین پست لقب منصورالملک را گرفت‌.

طرز برخورد و همکاری صمیمانه با سفارت انگلیس موجب شد او مورد توجه و اعتنا و اعتماد سفارت انگلیس واقع شود و در زمره دوستان نزدیک انگلیسها قرار گیرد. وی از عاملین اصلی قرارداد 1919 بود او در اسفند ماه 1298 هجری شمسی تا نیمه خرداد 1299 کفیل وزارت خارجه بود.

منصور در شهریور 1306 در کابینه مهد یقلی هدایت به استانداری آذربایجان منصوب شد و تا بهمن 1307 در این مقام بود.

او در بهمن ماه 1307 به وزارت کشور منصوب شد. منصور در دیماه 1314 به اخذ رشوه و زیان رساندن به خزانه دولت متهم شد و محمود جم به رضاشاه اطلاع داده و به دستور شاه منصور از وزارت راه برکنار شد و مجلس با محاکمه منصور موافقت کرد و پس از محاکمه مشارالیه تبعید گردید وی 2 سال و نیم خانه‌نشین بود تا اینکه در 17 شهریور 1317 محمود جم نخست وزیر او را به سمت وزیر پیشه و هنر انتخاب کرد. او همین سمت را در کابینه متین دفتری به عهده داشت. در پنجم تیرماه 1319 خورشیدی رضاشاه علی منصور را که تمایلات دوستانه نسبت به انگلیسها داشت، برای احراز نخست وزیری برگزید. در روز پنجم شهریور 1320 منصور که در کوران جنگ جهانی دوم نتوانسته بود کاری از پیش ببرد مجبور به استعفا شد. و در اسفند 1320 با جلب موافقت سفارت شوروی که شمال ایران را تحت اشغال خود داشت، استاندار خراسان شد.در 28 آذر 1325 بعد از نجات آذربایجان از دست تجزیه طلبان فرقه دموکرات ، منصور به عنوان استاندار آذربایجان از سوی شاه منصوب شد . او تا 26 تیرماه 1327 در این سمت بود.

تا اینکه در سال 1328 به ریاست شورای عالی سازمان برنامه انتخاب شد و در 27 اسفند 1328 مجدداً نخست وزیر شد در تیرماه 1329 پس از استعفا از نخست وزیری به سفارت ایران در ایتالیا منصوب شد و در خرداد سال 31 به دستور مصدق برکنار شد و به تهران بازگشت پس از سقوط دولت مصدق به پیشنهاد سپهبد زاهدی به سفارت ایران در ترکیه منصوب شد. و چهار سال در آنکارا بود در سال 42 به سفارت ایران در دفتر اروپایی سازمان ملل در ژنو منصوب شد و در زمان ترور حسنعلی منصور پسرش به ایران نیامد تا اینکه در سال 1344 به ایران آمد و بالاخره در سال 1353 درگذشت‌.