جواد منصوری «خاطرات یک دیپلمات» را روایت کرد

مجموعه خاطرات جواد منصوری از روزهای فعالیتش به عنوان دیپلمات سیاسی ایران دردیگر کشورها به قلم محمدمحسن مصحفی تدوین شده و قرار است تا پایان تیر ماه از سوی انتشارات سوره مهر روانه بازار کتاب شود. این اثر با عنوان «خاطرات یک دیپلمات» به چاپ خواهد رسید. منصوری در این اثر خاطراتش از سال‌های 57 الی 72 را دربرمی‌گیرد.

منصوری که پیش از این خاطرات خود در سال‌های پیش از انقلاب، یعنی از برهه زمانی دهه 40 تا دهه 50 را به کوشش محسن کاظمی ثبت کرده بود، در این جلد به بیان وقایع و خاطراتی می‌پردازد که در سال‌های پس از انقلاب رخ داده است. منصوری در این خاطرات همانند «سال‌های بی‌قرار» بیشتر موضعی سیاسی به خاطراتش دارد. وی به دلیل فعالیت‌های عمده سیاسی، یکی از افراد مهم و تأثیرگذار در تاریخ انقلاب بود که حضور وی در متن جریان‌های مختلف در سال‌های پیش و پس از انقلاب حائز اهمیت است. منصوری در این بخش از خاطراتش به درگیری احزاب و گروه‌های مختلف در سال‌های ابتدایی انقلاب می‌پردازد.

مجموعه این خاطرات هنوز عنوان مشخصی به خود نگرفته، اما از دو بخش عمده تشکیل شده است که نویسنده در بخش نخست خاطرات به حوادث سال‌های 1357 تا 1360 می‌پردازد. بخش دوم کتاب نیز از سال 1360 تا 1368 را در بر می‌گیرد و بخش سوم از سال 1368 تا 1372 را شامل می‌شود. مراحل تدوین این اثر یک سال و نیم به طول انجامیده و مصاحبه آن نیز برعهده محسن کاظمی بوده است. این اثر در حال حاضر در مراحل نهایی ویرایش به سر می‌برد.

جواد منصوری نخستین فرمانده سپاه بود که از اردیبهشت تا اسفند ماه سال 58 این امر را برعهده داشت. وی همچنین از فروردین 1360 تا 1367 معاون آسیا و اقیانوسیه وزیر امور خارجه بود. منصوری هم پیش و هم بعد از انقلاب فعالیت‌های سیاسی مختلفی را پشت سرگذاشته است. بخش نخست خاطرات وی در کتاب «سال‌های بی‌قرار» به بیان این خاطرات در قبل از انقلاب اختصاص دارد. با خواندن خاطرات وی دید جامعی از فعالیت احزاب مختلف در قبل از انقلاب برای مخاطب ایجاد می‌شود. ارتباط وی با افراد در گروه‌های سیاسی مختلف در خاطرات وی منعکس شده است که همین امر سبب می‌شود مخاطب به صورت غیر مستقیم از روند فکری این گروه‌ها مطلع باشد؛ البته هرچند راوی در بخش‌های قابل توجهی از اثر تحلیل‌های شخصی خود را نیز بیان کرده است که به اعتقاد برخی از کارشناسان بهتر بود این تحلیل‌ها در بخش دیگری از اثر منتقل می‌شد.