حجت‌الاسلام سید علی‌اکبر ابوترابی
حجت‌الاسلام سید علىاکبر ابوترابى فرد در سال ۱۳۱۸ شمسى به دنیا آمد. اجداد سید علىاکبر همه از سلسله جلیله سادات و اهل علم و اجتهاد بودند. وی پس از اخذ مدرک پایانى دوره ابتدایى به شهر قم رفت و دوران متوسطه را در دبیرستان‌هاى دین و دانش و حکیم نظامى سپرى کرد. على‌رغم اصرار بعضى از اقوام مبنى بر ادامه تحصیل در کشورهاى اروپایى، پس از به پایان رساندن دوره متوسطه قدرى در شهر قم تأمل کرد و سپس جهت کسب علوم حوزوى در سال ۱۳۳۷ عازم مشهد مقدس شد. دوران دبستان را سپری می‌کرد که آوازه فدائیان اسلام به رهبرى سید مجتبى نواب صفوى سراسر ایران را فرا گرفت. در دورانى که مبارزات فدائیان اسلام به اوج خود رسید، سید علی‌اکبر در سن نوجوانى قرار داشت و با شرکت در مراسم آنان ضمن همراهى و همدلى با ایشان خود را براى مبارزه‌اى همه‌جانبه آماده مى‌کرد. در دوران غائله انجمن‌هاى ایالتى و ولایتى، سید علی‌اکبر که در مدرسه نواب در شهر مشهد ساکن بود، شاهد این حرکت عظیم و سازمان‌یافته و تلگراف مخالفت پدربزرگ و پدر خویش در مخالفت با این غائله بود و خود نیز در این مسیر از هیچ تلاشى فروگذاری نکرد. پس از دستگیرى امام خمینی و قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، وی از مشهد به قم رفت تا ضمن قرار گرفتن در کانون مبارزه در سازماندهى فعالیت‌ها نیز نقش داشته باشد. پس از تبعید امام خمینى، سید علىاکبر نیز در سال ۱۳۴۴ به طور مخفیانه به نجف اشرف روانه شد. سال ۱۳۴۹ همزمان با اتمام مقطع سطح، به عزم دیدار خانواده قصد مراجعت به ایران کرد. در هماهنگى‌هاى صورت گرفته با همسنگران قرار بر این شد که اعلامیه‌هاى امام خمینی در رابطه با شهادت آیت اللّه سید محمدرضا سعیدى در زندان، به وسیله وی به ایران منتقل شود. مأموران امنیتى رژیم پهلوى که پس از شهادت آیت‌اللّه سعیدى منتظر عکس‌‌العمل نیروهاى مذهبى بودند، مرز خسروى را به شدت تحت کنترل داشتند و در روز ۱۴ مرداد ۱۳۴۹ در حالى که حجت الاسلام ابوترابی به همراه خانواده قصد ورود به ایران را داشت، او را دستگیر و به تهران منتقل نمودند. تدبیر وی در برخورد با بازجویان ساواک در جلسات بازجویى و پاسخگویى عادى به سؤالات هر چند آنان را قانع نکرد، اما باعث شد تا دوران محکومیتش طولانى نشود و پس از شش ماه از زندان آزاد شد و به زندگى مبارزاتى خویش بازگشت. حجت الاسلام ابوترابى پس از آزادى از زندان تلاش کرد تا به نجف بازگردد، اما تلاش وی با شکست روبرو شد. با این وجود دست از مبارزه بر نداشت و هر چند تحت کنترل مأموران امنیتى رژیم بود، اما همچنان به فعالیت خود ادامه داد. در این میان، ارتباط سید على اکبر ابوترابى با سید على اندرزگو از نقطه‌هاى عطف زندگى ایشان به شمار مى‌رفت.
با پیروزی انقلاب اسلامی حجت الاسلام ابوترابی نیز از جمله مبارزانی بود که شهر آباء و اجدادى خود را سنگر خدمت و فعالیت قرارداد. پس از گذشت مدت کوتاهی از پیروزی انقلاب و با آغاز جنگ تحمیلی ایشان لباس رزم بر تن کرد و از قزوین عازم جبهه‌های جنگ شد و در کنار شهید دکتر مصطفى چمران در ستاد جنگ‌هاى نامنظم به سازماندهى نیروهاى مردمى پرداخت و شخصاً به مأموریت‌هاى شناسایى رزمى و دشوار رفت. وی در روز ۲۶ آذر ۱۳۵۹ در یکى از این مأموریت‌ها و در تپه‌های الله‌اکبر مورد شناسایى و تعقیب دشمن قرار گرفت و به اسارت درآمد. سید علی اکبر ابوترابی، که به حق «سید آزادگان» لقب گرفته بود، سرانجام پس از گذشت ده سال تحمّل اسارت، همچون دیگر آزادگان با سربلندی و سرافرازی به آغوش میهن بازگشت. ایشان پس از آزادی به عنوان نماینده ولى فقیه در امور آزادگان و نماینده مردم تهران در مجلس شوراى اسلامى به فعالیت خود ادامه داد.
حجت‌الاسلام ابوترابی در دوازدهم خرداد ۱۳۷۹ در حالی که همراه پدر بزرگوارش آیت الله سید عباس ابوترابی عازم مشهد مقدس بود بر اثر تصادف دارفانی را وداع گفت.
مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی
نظرات