آل احمد به ما آموخت چگونه گوهر کلام و آزادی را پاس بداریم

غلامرضا امامی می‌گوید: امروز از جلال‌آل احمد می‌شود آموخت که چگونه باید در راه آگاهی و آزادی همدلان و همزبانان به جد و جان کوشید و چگونه می‌توان گوهر کلام و آزادی را پاس داشت.
خبرگزاری مهر ـ گروه فرهنگ و ادب: غلامرضا امامی، نویسنده و مترجم همزمان با هجدهم شهریور و سالروز درگذشت جلال‌آل احمد یادداشتی را درباره این نویسنده در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد که در ادامه از نگاه شما می‌گذرد:
جلال آنچنان که از نامش برمی‌آید، روشنی بود. باغبان بود و بیش از همه انسانی مهربان. دریغ که عمر کوتاهی داشت و نتوانست آنچه می‌اندیشد و به آن دل بسته بود را عرضه‌کند.
روزی در خرمشهر در باغ هتل آناهیتا در کنارش بودم. با هوشنگ پورکریم آمده بود. او را از تدریس در دانشسرای عالی محروم کرده بودند و در نامه‌ای برایش نوشته بودم: اگر هوای تهران سرد است، خرمشهر گرم است و دل‌های مهربان و دیدگان کاوشگر منطقه منتظر شمایند. هفته بعد نامه‌اش رسید و در آن نوشته بود: از وقتی از مدارس بیرونم رانده‌اند، خیال سفر دارم. اما کی و به کجا؟ نمی‌دانم.
پس از آن بود که هوشنگ پورکریم به در خانه ما در راه‌آهن خرمشهر آمد و گفت: جلال در هتل آناهیتا منتظر توست. به دیدارش رفتم و هفته‌ای در کنارش بودم. در آن دیدار این سخن را آن نوجوان دیروز گفت: آقای آل‌احمد کم بوده‌اند نویسندگانی که بخت آن را داشته باشند که در زندگی‌شان بدرخشند و سکه ادب به نامشان بر ورق تایخ بگذارند. شما این شانس را داشته‌اید و ما این شانس را که در زندگی‌تان شما را بشناسیم.
هر چند که جلال در زندگی‌اش خوش درخشید، اما شهرتش پس از پایان حیاتش فزونی گرفت. اما از چه رو؟
به گمان من ویژگی بزرگ جلال آن بود که در هنر با خود و مردمش صادق و صمیمی بود و جانش را از هر چه رنگ تعلق پذیرفته آزاد کرده بود. با دکان‌های دو نبش بیگانه بود. کلام را بر جیفه زر و زور و تزویر نفروخت و مهم‌تر آنکه همیشه خودش بود.
کار جلال در ادب فارسی این بود که زبان گفتار و شفاهی را به نوشتار نزدیک کرد. نیک می‌دانیم که در زبان ما فاصله بسیار است میان فرهنگ شفاهی و مکتوب اما وقتی نوشته‌های او را می‌خوانیم، او گویی با آن زبان با ما سخن می‌گوید.
اکنون در سالروز پروازش باید از او بسیار چیزها بیاموزیم؛ از زندگی‌اش، از اندیشه‌هایش و از راهبردهایش.
هرگز از او قدیسی نسازیم بی‌نقد، اما از یاد نبریم که او همیشه دل به مردمش داشت و در راه آگاهی و آزادی همدلان و همزبانانش به جد و جان کوشید. از او باید بیاموزیم که چگونه می‌توان گوهر کلام و آزادی را پاس داشت.