قطعنامه 598 سازمان ملل

روز 29 تیر 1366 قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد در رابطه با جنگ تحمیلی عراق علیه ایران انتشار یافت‌. این هفتمین قطعنامه‌ای بود که از سوی این شورا در این رابطه منتشر می‌شد.
قطعنامه 598 که 10 ماده داشت، باوجود بعضی ضعفها، عادلانه‌تر از 6 قطعنامه قبلی در قبال جنگ تحمیلی بود. از جمله این که در بند ششم بر ضرورت تحقیق راجع به شناسایی آغازگر جنگ ودر بند هفتم بر لزوم تأمین هزینه بازسازی پس از خاتمه جنگ و در بند هشتم بر ضرورت تقویت امنیت و آرامش منطقه تأکید شده بود. به همین دلیل موضع اولیه جمهوری اسلامی درقبال آن نه مخالفت و نه موافقت مطلق بود.
دلیل خودداری یکساله جمهوری اسلامی ایران از پذیرش این قطعنامه، حضور روزافزون نیروهای امریکایی در خلیج فارس و نقض آشکار بند هشتم قطعنامه بود. اما درپی سفر خاویر پرز دکوئه‌یار، دبیرکل وقت سازمان ملل به تهران، در شهریور 1366 و پذیرش حقانیت مواضع جمهوری اسلامی ایران وسپس نطق رئیس جمهور وقت ایران در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل و تشریح مواضع کشور نسبت به قطعنامه‌های این سازمان از ابتدای جنگ تا زمان صدور قطعنامه 598 و نیز تبیین نقش مخرب امریکا در ایجاد فتنه و ناامنی در منطقه‌، این قطعنامه طی یک نامه رسمی در 26 تیر 1367 مورد پذیرش جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت‌.
قطعنامه‌هایی که از سوی شورای امنیت سازمان ملل راجع به جنگ تحمیلی انتشار یافته‌‌اند، عبارتند از:
قطعنامه 479/6 مهر 1359
قطعنامه 514/ 21 تیر 1361
قطعنامه 522/ 12 مهر 1361
قطعنامه 540/ 9 آبان 1362
قطعنامه 582/ 5 اسفند 1364
قطعنامه 588/ 16 مهر 1365
قطعنامه 598/ 29 تیر 1366