کارنامه آمریکا ، 2/5 قرن نقض حقوق بشر

به گزارش ادیان نیوز ،آمریکا به عنوان مدعی دفاع از حقوق بشر در عرصه جهانی، در حالی کشورهای دیگر را به نقض حقوق انسانی متهم می که بر اساس اسناد و مدارک تاریخی - حقوقی و گزارش های رسمی و غیر رسمی داخلی و بین المللی، این کشور اصلی ترین متهم یا مجرم است.
بر اساس آمارهای مستند ارایه شده توسط دانشگاه برکلی، جمعیت واقعی سرخ پوستان در سرزمین تازه کشف شده همزمان با ورود نخستین گروه از مهاجران سفید پوست بیش از 100 میلیون نفر بوده است.
در تحقیق تکمیلی 'هنری دوبینز' نویسنده آمریکایی با استناد به پژوهش دانشگاه برکلی آمده است: جمعیت سرخ پوستان هنگام ورود کریستف کلمب به آمریکا حدود 112 میلیون تن بوده که ۱۸/۵ میلیون نفر آنها ساکن ایالات متحده امروزی بوده اند. بر اساس آمارهای رسمی، شمار کنونی سرخ پوستان آمریکا فقط یک درصد جمعیت 300 میلیونی این کشور یعنی سه میلیون نفر است . تحلیل های جمعیتی نشان می دهد، کمتر از 500 هزار نفر آنان توانسته اند از قتل عامی که توسط آمریکایی ها صورت گرفت جان سالم به در ببرند و بقیه قربانی تشکیل کشور آمریکا شده اند.
در تاریخ آمریکا مطالب مستند زیادی از علاقه سران این کشور به کشتن سرخپوستان وجود دارد که از آن جمله می توان به یکی از رییسان جمهوری این کشور اشاره کرد.
'جکسون' که تصویرش بر اسکناس 20 دلاری نقش بسته است به قطعه قطعه کردن جسد سرخ پوستان و بریدن سر آنان علاقه داشت و به منظور تایید شمار سرخ پوستان کشته شده، دستور داده بود نظامیان، بینی و گوش مثله شده آنان را به مقامات مسئول تسلیم کنند.
'دیوید ستانارد' تاریخ نگار آمریکایی نوشته است: به مناسبت شکست قوم سرخ پوست ساندکریک، جکسون 27 مارس سال 1814 دستور برگزاری جشن پیروزی را صادر و در همین مراسم امر کرد سربازان کار بریدن بینی و گوش 800 جسد کودک، زن و مرد سرخ پوست را انجام دهند.
'نظامیان سفید پوست حتی پوست بدن سرخپوستان را کندند تا برای اسب‌ها ریسمان ببافند'.
'لوییس برلاندیر' زیست شناس فرانسوی پس از سفر به تگزاس و انجام تحقیقات گسترده در سال 1828 نوشت: از میان 52 قبیله سرخ پوست که در تحقیقات میدانی فرانسویان در سال 1678 در این منطقه شناسایی شده بودند تنها چهار قوم باقی مانده و اثری از دیگران نیست.
فرماندهانی مانند ژنرال 'کاستر' و سرگرد 'چونگتون' در کنار صدها نظامی ارشد دیگر که اکنون نام آنان به عنوان قهرمانان ملی آمریکا بر برخی اماکن عمومی این کشور خودنمایی می کند مسئولیت مستقیم پاکسازی سرخ پوست ها را بر عهده داشتند.
چونگتون هنگام حمله نهایی به اردوگاه های محاصره شده سرخپوستان، به سربازان خود می گفت: همه، حتی نوزادان را بکشید تا پوست شان دباغی شود زیرا از تخم شپش، شپش متولد می شود.
بر اساس همین دیدگاه پس از پایان هر حمله نهایی، گروه هایی از سربازان ماموریت داشتند زنده ماندگان احتمالی و زخمی ها حتی نوزادان سالم در آغوش مادران مرده را با شلیک گلوله، ضربات قنداق تفنگ و پا بکشند. بر اساس این شعار، آمریکایی ها حتی حاضر نبودند سرخ پوست ها را به بردگی بگیرند و سرنوشت همه فقط مرگ بود.
پرونده دوم مربوط به دوران برده داری است که در زمان ریاست جمهوری آبراهام لینکلن و پایان جنگ داخلی منجر به شکست 11 ایالت جنوبی حامی برده داری شد. این نظام به صورت نمادین در سال 1861 پایان یافت. این مساله نیز مانند سرخ پوست کشی،پرونده حقوق بشر آمریکا را در افکار عمومی جهان سنگین تر کرده است.
بر اساس وقایع نگاری های انجام شده، میلیون ها برده که بیشتر آنها اعضای یک خانواده بودند با حمایت مستقیم دولت های وقت آمریکا از آفریقا زیر عرشه کشتی ها موسوم به تابوت و با غل و زنجیر به این کشور منتقل می شدند که 20 درصد آنان قبل از رسیدن به مقصد می مردند.
برده داران سفیدپوست آمریکایی پس از خرید بردگان، اعضای خانواده سیاه پوستان را برای کار کردن در خانه، مزارع و کارخانه ها از یکدیگر جدا می کردند تا هیچگاه همدیگر را نبینند.
شکنجه، شلاق، تجاوز و ... برنامه روزانه و تفریحی برده داران را تشکیل می داد و در صورت اقدام به فرار، مرگ با ضربات شلاق تنها سرنوشت آنان بود.
انتشار صدها عنوان کتاب مستند درباره وقایع قتل عام سرخ پوست ها و برده داری در آمریکا تنها روایت گوشه هایی از این تاریخ است و بازماندگان قربانیان هم صدها دعوای قضایی را برای احقاق حق و عذرخواهی دولت مطرح کرده اند که تاکنون رسیدگی نشده است.
هنوز هم پیروان نظری گروه هایی مانند 'کوکلس کلانها' (سیاه پوست سوزان) و 'لینچ' (مثله کردن سیاهان) هر چند که امکان فعالیت عملی ندارند اما آزادانه بر ادامه دیدگاه های نژادپرستی خود تاکید می کنند.
یکی از دلایل اثبات ماندگاری تفکر برده داری در نظام دولتی عصر مدرن آمریکا، حمایت کامل این کشور از استعمار قاره آفریقا توسط اروپا به ویژه کشور آفریقای جنوبی توسط انگلیس است .کاخ سفید تا سال 1994 و استقلال افریقای جنوبی از مواضع استعماری لندن در این زمینه حمایت می کرد.
افزون بر پیشینه این دو موضوع، در عصر کنونی نیز به گواه گزارش های کارشناسان آمریکایی، سازمان ملل ، اتحادیه اروپا، اسناد، مدارک و عکس های انتشار یافته، آمریکا بزرگترین ناقض حقوق بشر در جهان است .
افزون بر بمباران اتمی بدون هر گونه توجیه نظامی دو شهر بی دفاع ژاپن در هفته های پایانی جنگ دوم جهانی با ده ها هزار کشته و زخمی، کارنامه آمریکا در نقض حقوق بشر در افغانستان و عراق و کشتار غیرنظامیان به ویژه زنان و کودکان تقریبا هر چند روز در متن اخبار جهانی منتشر می شود.
تصاویر انتشار یافته از خاطرات بازجویان آمریکایی در زندان ابوغریب در بغداد و گوانتانامو که شکنجه گسترده و نظام مند بر اساس قانون سیا را نشان می دهد نیز از جمله این کارنامه سیاه کاخ سفید است.
افشای وجود زندان های سری سیا در کشورهای اروپایی در سال 2006 نیز خشم سازمان های حقوق بشری در غرب را بر انگیخت و سبب شد اتحادیه اروپا پس از انجام تحقیقاتی در این زمینه از واشنگتن بخواهد به این اقدامات پایان دهد. انتقال هزاران فرد مورد نظر سازمان های جاسوسی آمریکا به عنوان متهم به این زندان ها که حتی دولت های میزبان نیز از شمار و محل دقیق این اماکن و زندانیان در خاک خود آگاهی نداشتند بندهایی از این پرونده است. کشتار روزانه فلسطینیان و شکنجه هزاران نفر از آنان در زندان های فلسطین اشغالی توسط رژیم صهیونیستی که با پشتیبانی سیاسی و اطلاعاتی آمریکا صورت می گیرد نیز جزیی دیگر از این پرونده حقوق بشری واشنگتن است.
در عرصه داخلی نیز در چارچوب نظام قضایی و سیاسی آمریکا صدها زن در نوبت اعدام قرار دارند، میلیون ها سیاه پوست به چشم مجرم نگریسته می شوند و با وجود اینکه سیاهان فقط ۱۲/۹ درصد جمعیت در مقابل 81 درصد سفید پوستان را تشکیل می دهند اما بیشترین شمار زندانیان را دارند زیرا هر اتهام ساده و حتی تخلف رانندگی یا دعوای لفظی می تواند به زندانی شدن آنان منجر شود.
تحقیقات مستند پایگاه اطلاع رسانی 'چرخش یک پدیده بین المللی' نشان می دهد آمریکا با بیش از سه میلیون زندانی به نسبت جمعیت بزرگترین زندان جهان است.
بر اساس همین گزارش مردان بیش از 90 درصد جمعیت زندانیان را تشکیل می دهند. 44 درصد زندانیان سیاه پوست و 40 درصد سفید پوست هستند و بقیه را نیز رنگین پوستان آمریکای لاتین و آسیایی تباران تشکیل می دهند.
این پایگاه در گزارش خود از وضعیت حقوق بشر در زندان های آمریکا نوشته است که تجاوز به مردان رو به افزایش است. بی گناهان اعدام می شوند. پشت دیوارهای بلند همه زندان ها در آمریکا 'دنیایی از تجاوز' جریان دارد و هزاران باند درون و بیرون از زندان آزادانه این روند را هدایت می کنند و مسئولان نیز هیچ واکنشی نشان نمی دهند.
سازمان دیده بان حقوق بشر نیز با ذکر شواهدی مستند از زندان های سراسر آمریکا، گزارش داده است 22 درصد زندانیان در آمریکا پس از تحمل شدیدترین فشارهای فیزیکی و روحی مجبور می شوند بارها سوءاستفاده جنسی را تحمل کنند. این پژوهش نشان می دهد در یک زندان در نبراسکا در یک دوره مورد بررسی بیش از 140 هزار زندانی مورد تجاوز و خشونت غیر اخلاقی قرار گرفته اند که از آمار خشونت های جنسی کل ایالت بیشتر است. البته مقوله نقض حقوق بشر در آمریکا محدود به زندان ها نیست بلکه هزاران پرونده متوقف مانده در مراحل دادرسی حاکی از شکنجه و ضرب و شتم سیاهان و حتی زنان و مردان بی پناه و خیابان خواب در آمریکا یا قربانیان گروه های تبهکاری نیز نشان می دهد پرونده حقوق بشری این کشور همچنان موضوع روز افکار عمومی در آمریکا و جهان خواهد بود.
نتیجه بررسی پرونده حقوق بشر آمریکا که پنجم نوامبر در شورای حقوق بشر سازمان ملل آغاز خواهد شد با توجه به نفوذی که کاخ سفید بر این سازمان دارد از هم اکنون زیاد امیدوار کننده نخواهد بود.
اقدامات دولتمردان واشنگتن حتی در عصر مدرن در کشورهای اشغال شده، عملیات جاسوسی، زندان های خارجی و داخلی و اجتماع آمریکا بیانگر این احتمال قوی است که شعار کابویی 'بکش تا زنده بمانی' در دوران قتل عام چند میلیونی سرخ پوست ها و برده داری همچنان انگیزه مسلط اداره این کشور و سیاست خارجی آن است.