هیمنه در هم شکسته صهیونیسم

ماجرای ناپدید شدن سه نوجوان صهیونیست در شهرک «گوش عتصیون» در جنوب «بیت اللحم» نزدیک «الخلیل» در کرانه باختری رود اردن طی 2 هفته گذشته دستمایه صهیونیست ها شده است تا در غفلت افکار عمومی به سبب توجه به جام جهانی فوتبال و تنش آفرینی گروه های تکفیری در عراق، سوریه و لبنان برای یورش به فلسطینیان و بازداشت و کشتار آنان خیز بردارند.

با اینکه این سه نفر شامگاه بیست و دوم خردادماه ناپدید شده اند اما هنوز رسانه ها درباره آنان اطلاعات دقیقی ندارند. گاهی آنان دانش آموزان شهرک نشین یک مدرسه دینی با 16 تا 19 سال سن معرفی می شوند و گاهی سربازان تیپ ویژه چتربازان.

«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی، پس از متهم کردن جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) و جنبش آزادی بخش میهنی فلسطین (فتح)، تشکیلات خودگردان را مسوول این رخداد دانست و بیست و ششم خرداد هم برای نخستین بار از سال 1391 تاکنون با «محمود عباس» رییس تشکیلات خودگردان فلسطین، تلفنی صحبت کرد و برای یافتن سه صهیونیست، دست به دامن او شد. این در حالی است که چند هفته پیش (دوازدهم خردادماه) دولت وفاق ملی با مشارکت فتح و حماس تشکیل شد و بزودی نیز انتخابات مجلس برگزار می شود.

به نظر می رسد ماجرای ناپدید شدن سه صهیونیست ابعاد گوناگونی دارد که در زیر به برخی از آنها اشاره می کنیم.

** اختلاف افکنی میان گروه های فلسطینی

آنگونه که سوم تیرماه «جفری فلتمن» معاون سیاسی دبیرکل سازمان ملل متحد، در نشست شورای امنیت اعلام کرد «تاکنون در عملیات جست و جو برای یافتن سه نوجوان، 928 فلسطینی دستگیر شده اند».150 مسوول دولتی، 21 نماینده و رییس مجلس فلسطین در میان دستگیرشدگان هستند. تاکید رژیم صهیونیستی بر متهم کردن حماس در ماجرای ناپدید شدن سه نوجوان، نوعی بهره گیری از فرصت پیش آمده برای رو در رو قرار دادن فتح و حماس است.

این رژیم می کوشد در کنار محکوم کردن این جنبش، با یورش گسترده به خانه های فلسطینیان و دستگیری شمار زیادی از مردم بیگناه، نگاه عمومی به این جنبش را منفی کند و میان گروه های فلسطینی اختلاف بیندازد. بیست و نهم خرداد تارنمای صهیونیستی «واللا» به نقل از یک تحلیلگر نوشت: اکنون اسراییل در 2 زمینه کار می کند: هم از نظر نظامی بر حماس فشار می آورد و هم از جنبه سیاسی می کوشد تایید بین المللی توافق میان حماس و تشکیلات خودگردان را از بین ببرد.

به نوشته واللا، پس از این ماجرا تشکیلات خودگردان توقف گفت و گو با حماس را مطرح کرده و حقوق 40 هزار کارمند در غزه را پرداخت نکرده است. یکم تیرماه نیز خبرگزاری آمریکایی «آسوشیتدپرس» گزارش کرد: عباس به نیروهای امنیتی حکومت خودگردان دستور داده به پایگاه های خود بازگردند.به این ترتیب دست سربازان صهیونیستی برای یورش به شهرک ها و روستاهای کرانه باختری بازتر می شود؛ امری که به افزایش خشم فلسطینیان از تصمیم ابومازن برای همکاری با اشغالگران منجر شده است.

یک روز پیش از آن بود که «سامی ابوزهری» سخنگوی جنبش حماس، به شبکه «المیادین» لبنان گفت: شیوه رفتار صهیونیست ها نشان می دهد یک نقشه از پیش طراحی شده و هدفمند برای ریشه کنی حماس دستکم در کرانه غربی آماده شده است.

از سوی دیگر، نتانیاهو در حالی انگشت اتهام را سوی حماس گرفته است که به نوشته بیست و چهارم خردادماه روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست»، «گروه اطلاعات سایت» که فعالیت تارنماها را رصد می کند، اعلام کرد 2 گروه تکفیری در شبکه های اجتماعی مسوولیت این اقدام را پذیرفته اند که یکی از آنها «دولت اسلامی عراق و شام» (داعش) است.

بیست و دوم خرداد هم شبکه 10 تلویزیون رژیم صهیونیستی اعلام کرد که این گروه تکفیری در بیانیه ای گفته این افراد را به انتقام کشته شدن سه نفر از عوامل خود به دست صهیونیست ها ربوده است. همزمان با داعش، «گردان آزادیخواهان حبرون» نیز پیامی را درباره پذیرش مسوولیت ربایش به رسانه های صهیونیستی فرستاد.

این گروه کوچک فلسطینی در منطقه حبرون و شهر الخلیل فعالیت می کند و برخی منابع مانند تارنمای صهیونیستی «تروریسم- اینفو» آن را جدا شده از «گردان های شهدای الاقصی» شاخه نظامی جنبش فتح، می دانند (1). هفته گذشته نیز بیانیه ای منتسب به گردان های شهدای الاقصی منتشر شد اما سخنگوی این شاخه آن را دروغین و دسیسه سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی دانست که «هر از گاه با صدور بیانیه های تقلبی، گروه های فلسطینی را به ربایش اسراییلی ها متهم می کنند».

گروه های تکفیری با وجود ادعای بنیادین خود درباره لزوم نبرد با پیروان مذاهب و ادیان دیگر برای ایجاد یک امارت اسلامی، تاکنون هیچگاه سر سلاح خود را به سوی اشغالگران قدس نگرفته اند و حتی بیست و ششم خردادماه تارنمای روزنامه فرامنطقه ای «رای الیوم» به نقل از ماهنامه آمریکایی «فارن پالیسی» نوشت: به اعتراف سخنگوی ارتش اسراییل «نوعی توافق ضمنی میان ارتش اسراییل و گروه های مسلح در مرزها وجود دارد. آنها به ارتش می گویند می خواهند زخمی های خود را به اسراییل بیاورند و سپس تجهیزاتی در اختیار آنها قرار می گیرد.

اسراییل نیز از این افراد اطلاعات محرمانه باارزشی درباره تحرکات ارتش سوریه به دست می آورد». با توجه به این شواهد بود که تارنمای روزنامه لبنانی «الثبات» سی و یکم خرداد نوشت: ناظران بین المللی ربایش سه نظامی اسراییلی را که با یورش داعش به عراق همزمان شده است، بی ارتباط با هم نمی دانند به ویژه اینکه ابهام زیادی در انجام این عملیات مشاهده می شود زیرا عناصر داعش به سرعت مسوولیت ربایش را بر عهده گرفتند اما اسراییل حماس را به دست داشتن در این عملیات متهم کرده است.

این منبع افزود: «با این همه به باور ناظران بین المللی، این یک سناریوی اطلاعاتی است که موساد با همکاری سازمان جاسوسی عربستان طراحی کرده است؛ چرا که اسراییل در پی آغاز حمله ای تازه به نوار غزه است و می خواهد تا جنوب لبنان برسد. این در حالی است که دنیا سرگرم آتش افروزی های داعش در عراق است».

** صهیونیسم و پیشبرد سیاست های پیشین به گفته معاون سیاسی دبیرکل سازمان ملل متحد، «سیاست تخریب زیرساخت ها در بخش های فلسطینی نشین و ساخت شهرک های صهیونیستی شدت بیشتری یافته که هر 2 مغایر با قوانین بین المللی است و باید به سرعت متوقف شود».

بیست و هشتم خرداد- 2 هفته پس از مصوبه پانزدهم خرداد برای ساخت سه هزار و 200 واحد مسکونی در شرق بیت المقدس و کرانه باختری- خبرگزاری فرانسه گزارش کرد رژیم صهیونیستی، ساخت 172 واحد دیگر را نیز تصویب کرد؛ امری که با ابراز نگرانی عمیق دبیرکل سازمان ملل متحد و درخواست او برای توقف شهرک سازی ها همراه بود. رژیم صهیونیستی این تصمیم را همزمان با سرکوب گسترده فلسطینیان در کرانه باختری اعلام کرد. همچنین نافرجام ماندن گفت و گوهای سازش میان تشکیلات و این رژیم به دلیل کارشکنی صهیونیست ها در روند آزادسازی آخرین گروه زندانیان مورد توافق، موجی از اعتراض را حتی از سوی آمریکا در پی داشت. از آن پس، فلسطینیان دربند اعتصاب غذا کرده اند.

بیست و هفتم خرداد نیز «شورای وزارتی دولت اسراییل» آنگونه که تارنمای واللا نوشت، به اعمال فشار بیشتر بر اسرای دربند حماس و اجرای طرح اخراج رهبران این جنبش از کرانه باختری رای داد. موضوع اسرای فلسطینی به نوعی دیگر نیز با این مساله تازه گره می خورد. رژیم صهیونیستی بارها از جمله در ماجرای آزادسازی «گیلعاد شالیت» سرجوخه وظیفه نیروهای دفاعی رژیم صهیونیستی که چهارم تیرماه 1385 در جریان یورش این رژیم به غزه اسیر شد، وادار شده است شماری از زندانیان را تبادل کند.

از این رو، می کوشد فلسطینیان بیشتری را به بند بکشد تا در صورت آزادسازی بخشی از آنان، باز هم از اسرای باقیمانده به عنوان برگ برنده ای برای هر گونه امتیازگیری بعدی بهره ببرد. بنابراین به نظر می رسد این رژیم در حاشیه برجسته سازی موضوع سه نوجوان ناپدید شده، سیاست های پیشین خود را که حتی با انتقاد همپیمانان غربی همراه بوده است، پیگیری می کند.

** خلل های انکارناپذیر امنیتی

ناتوانی رژیم صهیونیستی در حفاظت از شهرک نشینان و سردرگمی به دلیل نیافتن گم شدگان پس از 2 هفته با وجود جست و جوی خانه به خانه، از ضعف شدید امنیتی این رژیم و پایه های لرزان نظام نظارتی و پلیسی آن خبر می دهد. این سه، در منطقه سی (c) ناپدید شده اند؛ جایی که به دست ارتش صهیونیستی کنترل می شود. از این رو است که بیست و چهارم خردادماه یک مقام ارشد دولت فلسطینی با شرط ناشناس ماندن به روزنامه واشنگتن پست می گوید: این، ما نیستیم که در داشتن نیروی امنیتی شکست خوردیم. ما از فراهم کردن هر گونه نیروی امنیتی و حفاظتی در منطقه سی، منع شده ایم.

جدا از کشته شدن چهار فلسطینی طی این روزها و یورش های پیاپی سربازان صهیونیست به نوار غزه، هنوز اشغالگران قدس با همه ابزارهای پیشرفته اطلاعاتی و جاسوس های پرشمار خود نتوانسته اند از ربوده شدگان اثری بیابند. آنان با وجود همه ادعاها درباره بهره گیری از شیوه های نوین جنگ الکترونیکی حتی نتوانستند از بروز چنین رویدادی در یکی از بخش های اشغال شده- بخوانید عمق استراتژیک- جلوگیری کنند.

این امر از شکنندگی اطلاعاتی رژیم صهیونیستی به عنوان یکی از پرمدعاترین ساختارهای نظامی و در برابر، قدرت بالای عملیاتی و حفاظت اطلاعات ربایندگان- اگر این سه نوجوان به واقع ربوده شده باشند- نشان دارد؛ امری که تداعی گر رخدادهایی مانند دوران پنج ساله و پرالتهاب اسارت شالیت در نوار غزه است که حتی جنگ 22 روزه غزه هم نتوانست راهی برای آزادی او باز کند. از این رو، بار دیگر این رژیم به دنبال شکست امنیتی تازه در محافظت از شهرک نشینان و نیز ناکامی در یافتن ناپدیدشدگان، نزد افکار عمومی جهان، منطقه و حتی شهرک نشینان صهیونیستی که با وعده های رنگارنگ این دولت، به فلسطین اشغالی آمده اند، تحقیر شده است.

** مظلوم نمایی نزد افکار عمومی

رژیم صهیونیستی می خواهد با اتهام زدن به گروه های فلسطینی، انگ «تروریست» بودن را به آنها بچسباند، خود را قربانی تروریسم بنمایاند و چنین باوری را به افکار عمومی القا کند. این امر را می توان در خلال اقدام های رسانه ای رژیم مانند راه اندازی کارزار اینترنتی (کمپین) «پسرانمان را برگردانید» دید.

مشابه این کارزار پس از آن به راه افتاد که تندروهای تکفیری گروه بوکوحرام در نیجریه نزدیک به 300 دختر دانش آموز را ربودند. روزنامه اماراتی «الخلیج» هم بیست و هفتم خرداد با اشاره به همین امر نوشت: اسراییل سعی دارد با مظلوم نمایی در ماجرای ربوده شدن سه نظامی خود، از این مساله در محافل غرب بهره برداری سیاسی و امنیتی کند و خود را قربانی تروریسم بنمایاند.

اشغالگران قدس با هدف نهادینه کردن این باور نزد افکار عمومی، می خواهند این حق را برای خود ایجاد کنند که به بهانه حفاظت از خود و صهیونیست ها در هر جای دنیا از جمله فلسطین اشغالی دست به هر اقدامی بزنند. از این رو، در شرایطی که عراق، سوریه و لبنان با ناآرامی های ناشی از فعالیت گروه های تکفیری دست به گریبان هستند و امکان گسترش دایره تنش ها به دیگر کشورهای منطقه وجود دارد، اشغالگران ناپدید شدن سه صهیونیست را بهانه ای برای یورش به فلسطینیان قرار داده و شمار زیادی از مردم، مسوولان و نمایندگان مردم در مجلس و آزادگانی مانند «نائل البرغوثی» ملقب به «رییس اسرای فلسطینی»را که پیش از این در بند این دژخیمان بودند، دستگیر کرده اند.

برای درک میزان تندروی های رژیم صهیونیستی همین بس که بیست و ششم خرداد یکی از اعضای مجلس این رژیم (کنست) در گفت و گو با کانال هفت رژیم صهیونستی، پیشنهاد می دهد همسر محمود عباس را که در بیمارستان «اسوتا» در فلسطین اشغالی بستری شده است، گروگان بگیرند. به نظر می رسد اشغالگران قدس به هر شاخه سستی چنگ می زنند بلکه خود را از سرنگونی به ورطه بی آبرویی، برهانند و هیمنه فروپاشیده و شکست اطلاعاتی- امنیتی خود را پشت انبوهی از دسیسه ها و حرکت های ایذایی پنهان کنند؛ و البته همه اینها در میانه سکوت برخی رهبران عربی و پشتیبانی مدعیان دروغین حقوق بشر رخ می دهد و هوشیاری مردم و گروه های فلسطینی را می طلبد.