شیخ جواد فومنی - قامت استوار یک مـرد

 کمتر کسی در منطقه و به‌خصوص خیابان «خراسان» پیدا می‌شود که نام مرحوم آیت‌الله ‌شیخ «جواد فومنی حائری» مشهور به «فومنی واعظ» را نشنیده باشد. به همین دلیل خیلی‌ها حتی نسل جدید این محله دوست دارند از زندگی این عالم بزرگ بیشتر بدانند...

کمتر کسی در منطقه و به‌خصوص خیابان «خراسان» پیدا می‌شود که نام مرحوم آیت‌الله ‌شیخ «جواد فومنی حائری» مشهور به «فومنی واعظ» را نشنیده باشد. به همین دلیل خیلی‌ها حتی نسل جدید این محله دوست دارند از زندگی این عالم بزرگ بیشتر بدانند.
مرحوم آیت‌الله ‌حاج شیخ «جعفر فومنی‌حائری» پدر شیخ جواد هم صاحب مقامات و کرامات و از مجتهدان و مدرسان برجسته شهر کربلا به شمار می‌رفت که عمر خود را در پرورش طلاب علوم دینی و احیای حوزه‌های علمیه سپری کرد. به همین دلیل جواد را از خردسالی به مکتبخانه مرحوم حاج شیخ «علی‌اکبر نائینی» معروف به «خطاط» سپرد که از دیرباز خانه مسکونی خود را به مرکز تعلیم و تربیت کودکان اختصاص داده بود و تا سنین کهولت به همین روش مکتب‌داری می‌کرد.
شیخ جواد در محضر استاد سواد خواندن و نوشتن، قرائت قرآن، آداب نماز، آشنایی با لغات و هنر خط و کتابت را آموخت. از همان دوران طفولیت علاقه و پشتکار و سرعت یادگیری و تلاش وافر شیخ جواد برای یادگیری بیشتر نشان از هوش سرشار و نبوغ ذاتی او می‌کرد.
جواد فومنی 10 ساله بود که لباس روحانیت بر تن کرد و در کربلا نزد مرحوم حاج شیخ «جعفر رشتی» در مدرسه بادکوبه تحصیلاتش را ادامه داد. پس از اتمام سطوح عالیه به محضر مرحوم آیت‌الله «ضیاءالدین عراقی» و مرحوم آیت‌الله ‌«سید ابوالحسن اصفهانی» و نجف اشرف رفت. با تلاش و مجاهدت و عشق به تعلیم علوم اسلامی در ۲۵ سالگی به درجه اجتهاد رسید و از عالمان بزرگ نجف اشرف از جمله آیت‌الله «عراقی» اجازه اجتهاد دریافت کرد.
شیح جواد بعد تصمیم گرفت به تهران بیاید. ورود این عالم بزرگ به تهران مصادف با آغاز جنگ جهانی دوم و اواخر حکومت دیکتاتوری رضا شاه بود. بیانات، رفتار و کردار او به سرعت مورد توجه مؤمنان محله خراسان قرار گرفت. به دلیل نامناسب بودن منزل مسکونی او قرار شد مسجدی ساخته و جلسات دینی او در آن برگزار شود. از آنجایی که این عالم مجاهدت‌ها و خدمات زیادی به مردم محروم محله داشت هنور بعد از گذشت بیش از 50 سال نامش بین مردم کوچه و بازار به نیکی یاد می‌شود.
1291جواد فومنی در یک خانواده مذهبی در شهر کربلا متولد شد.
1315در 25 سالگی به درجه رفیع اجتهاد نایل آمد.
1317در 27 سالگی به ایران، مهاجرت و در تهران در منزل یکی از اقوام خود اقامت کرد.
1318نخستین اتحادیه دینی را با هدف تبلیغات اسلامی و برپایی مجالس اهل‌بیت(ع) تأسیس کرد.
1320مسجد «نو» را که اکنون در خیابان خراسان به نام مسجد آیت‌الله ‌فومنی است تأسیس کرد.
1326یکی از ابتکارات جالب مرحوم آیت‌الله ‌فومنی برای مقابله با رژیم طاغوت تأسیس مدرسه دخترانه بود.
1327کودکستان تربیت دینی را با همت و همیاری اعضای اتحادیه دینی تأسیس کرد.
1328آیت‌الله ‌فومنی با کمک اعضای اتحادیه دینی با هدف مبارزه با رژیم طاغوت و آموزش احکام دینی یک مدرسه پسرانه در انتهای خیابان لرزاده تأسیس کرد.
1329شرکت تعاونی «روزی ده شاهی» را تأسیس کرد که این طرح مورد استقبال مردم متدین خیابان خراسان و محله‌های اطراف قرار گرفت.
1341از جمله روحانیون آگاه و بیداری بود که با همه توان برای دفاع از دین و امام خمینی(ره) به میدان آمد.
1342چهار بار توسط ساواک دستگیر و با اعتراض مردم آزاد شد.
1343در 52 سالگی‌دار فانی را وداع گفت؛ مردم پیکرش را از مسجدش در خیابان خراسان تا حرم حضرت عبدالعظیم(ع) با پای پیاده تشییع کردند.