هویدا از کابینه خود راضی نیست

موضوع : وضع دولت

شماره : 51746/322 تاریخ 30/10/44



آقاى هویدا نخست‏وزیر از کابینه خود به هیچ‏وجه راضى نمى‏باشد و حتى اختلاف‏نظرهایى بین وزرا و رئیس دولت به

شرح [زیر] موجود است :

1ـ اختلاف نظر آقاى دکتر جمشید آموزگار وزیر دارائى در مورد انتصاب شجاع ملایرى به سمت رئیس شرکت سهامى شیلات که به توصیه آقاى قدس نخعى1 وزیر دربار صورت گرفته است.

2ـ آقاى دکتر صدر وزیر کشور زنگنه را به جاى شجاع ملایرى به سمت معاون وزارت کشور و رئیس هیات مدیره اتوبوسرانى منصوب نموده تا بتواند [از ]فوق‏العاده‏اى به مبلغ 25000 ریال استفاده کند ولى آقاى نخست‏وزیر با این انتصاب مخالف و دستور لغو حکم مشارالیه را صادر نموده است.

3ـ اسداللّه‏ رشیدیان در مذاکراتى که با آقاى هویدا نخست‏وزیر بعمل آورده اظهار داشته : «طرز تفکر آقاى نخست‏وزیر با وزیران مشابه نبوده و آقاى هویدا ناچار است یا استعفا بدهد و یا کابینه را ترمیم کند این موضوع پس از شرفیابى به حضور شاهنشاه آریامهر معلوم خواهد شد.

4ـ آقاى نخست‏وزیر از وضع کار حزب ایران نوین راضى نبوده است.

محترما در صورت تصویب ارسال گردد ضیائى

29/10/44









1ـ حسین قدس نخعى داراى تحصیلات قدیمى و فارغ‏التحصیل از مدرسه علوم سیاسى دارالفنون تهران بود. در سال واشنگتن) ازدواج نمود. وى به لحاظ پشتوانه فامیلى همسرش و آشنایى با زبانهاى انگلیسى و فرانسه به استخدام وزارت خارجه درآمد و با عضویت در جمعیت فراماسونرى (لژ ستاره سحر) و آشنائى با رجال به اصطلاح سیاسى آن زمان راه ترقى را در این وزارتخانه طى نمود و به سفیر کبیرى چندین کشور من‏جمله ژاپن، چین تایپه، انگلیس، آمریکا و... منصوب شد. مدتى وزارت امور خارجه را نیز برعهده داشت. نامبرده از عناصر مورد اعتماد رژیم پهلوى بود و به وزارت دربار شاهنشاهى نیز رسید. او چند سال در پست وزارت دربار شاهنشاهى باقى ماند و جزء محرمین درجه یک شاه بود.

قدس نخعى طبع شاعرى داشت و از وى رباعیاتى باقى مانده است. ساواک در سند بیوگرافى او آورده است : فردى شاهدوست و میهن‏پرست، مردم‏دار و محتاط و با زیردستان رفتار خوبى دارد و قوه خلاقیت و ابتکارى متوسط دارد. سابقه سوء سیاسى ندارد و طرفدار رژیم سلطنتى و سیاست غرب (انگلیس) و با فراماسونرها و عامیون مربوط است. در زمان افول دولت امینى وى یکى از کاندیداهاى مطرح براى نخست‏وزیرى بود.

قدس نخعى ظاهرا ارتباط مناسبى باروحانیت از خود نشان داد. به همین جهت از سوى شاه براى ملاقات با آیت‏اللّه‏ خوانسارى انتخاب شد و در سال 1343 هنگامى که آیت‏اللّه‏ خوانسارى نامه‏اى را جهت عفو زندانیان سیاسى و به ویژه روحانیون به شاه نوشت وى با ایشان در منزلشان در قم دیدار کرد، ولى نتیجه مثبتى عاید نشد و آقاى خوانسارى هم بعدا اعلام مى‏کرد که مذاکره فایده‏اى ندارد و روش حضرت امام خمینى (ره) بهتر است البته زمان مناسب مى‏خواهد.

اسناد ساواک ـ پرونده انفرادى