نامه یک ایرانی مقیم اسراییل به شاه

به تاریخ 10 ماه اکتبر 1958 ـ 10/8/1958
از اورشلیم الی تهران ـ پیشگاه مبارک بندگان ثریا مکان اعلیحضرت همایونی شاهنشاه محبوب ایران ارواحنا فداه
تصدق خاکپای جواهرآسای مبارکت گردم. متجاوز از هشت سال پیش فرستادگان دولت اسرائیل به سرزمین مقدس ما ایران عزیز پا نهاده، عده زیادی از یهودیان ایران را مخصوصاً از یهودیان سرحدنشین ایران به وسیله تبلیغات از مسکن و خانه‌های اجدادی خود آواره و بیچاره نموده خواهی نخواهی تعجیلاً به خاک فلسطین آوردند. جان نثار نسیم لطفی ساکن قصبه بانه کردستان تا سال 1950 در قصبه نامبرده در کمال خوبی و آبرومندی به کسب و کار خود مشغول بوده و در نهایت خوشبختی امرار معاش می‌نمودم. بدبختانه نفوذ فرستادگان اسرائیل که در اکثر مناطق سرحدنشین حکمفرما بود به آنجا نیز سرایت نموده، کلیه کلیمیان بانه را اعم از کوچک و بزرگ لانه و آشیانه چند هزار ساله آنها را به باد فنا داده به فلسطین بردند.
جان‌نثار نیز در همین وقت با جماعت کلیمیان بانه وارد این سرزمین نمودند. سالهای سال آرزوی مراجعت به میهن عزیز خود ایران دلبند را دارم و بارها از مقامات اسرائیلی تقاضای خروج نموده به هیچ‌وجه اجازه خروج نمی‌دهند که من بیچاره و از میهن دور افتاده بار دیگر سرزمین اجدادی خود را زیارت نمایم. از طرف دیگر زندگی ما ایرانیان به اندازه‌ای در اینجا دشوار است که قابل توضیح نیست. و احدی هم به کار ما ایرانیان بدبخت و بی‌سرپرست رسیدگی نمی‌نماید و به عرایض و دادخواهی ترتیب اثر نمی‌دهند. از نهایت پریشانی و بدبختی جز اینکه به پیشگاه مبارک ملوکانه متوسل و عریضه‌نگاری راه و چاره دیگری به دست نیاورده از شاهنشاه جوان و جوان‌بخت ما استدعای عاجزانه دارم که به حال ده سر عائله بیچاره یعنی خودم و عیالم و هشت بچه کوچک ترحم شاهانه فرموده امر اکید مقرر فرمایند که اینجانب را با کلیه خانواده به ایران میهن عزیزم بازگردانند که بیش از این در اینجا آواره و بیچاره نشوم و شب و روز به دعاگویی ذات اقدس ملوکانه فرمایند.
آدرس = اسرائیل، اورشلیم، خیابان مرکز سحاری (مرکز مسحاری) خانه شماره 33/206 ـ زیاده تصدقت گردم نسیم لطفی