تکیه دولت تهران

در سال 1248 شمسی بود که به دستور ناصرالدین شاه و مباشرت دوستعلی معیر الممالک عظیم ترین نمایش حانه تاریخ ایران یعنی تکیه دولت, در زاویه جنوب غربی کاخ گلستان با گنجایش حدود بیست هزار نفر و صرف هزینه ای معادل یکصد و پنجاه هزار تومان ساخته شد .
سال 1280: ناصرالدین شاه قاجار دستور ساخت یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین بناهای دورانش را صادر کرد. اولین تماشاخانه تاریخ ایران با گنجایش 20 هزار نفر و هزینه 120 یا 150 هزار تومان ساخته شد. تکیه دولت به دستور شاه قاجار و جمع بزرگی از مهندسان قابل و معماران ماهرکه برای ساختن این بنا دور هم گرد آمده بودند، تنها پنج سال بعد جان گرفت.
عظمت ساختمان در سه طبقه دایره‌شکل و بزرگی بنا به شکلی بود که هیچ کمکی را برای بهتر ساخته شدن از خود دریغ ندید.طبقه اول تکیه دولت مخصوص وزیران و حکام بود. اتاق مخصوص شاه یکی از غرفه‌های بالایی بود که جلوی آن را پرده‌ای مشکی گرفته بود و حتی شب‌ها هم چراغی در آن روشن نمی‌کردند تا شاه بتواند آزادانه صحنه تعزیه را تماشا کند.
ناصرالدین شاه مایل بود این بنا مثل تماشاخانه‌ها و آمفی‌‌تئاترهای اروپای یان مانند آلبرت هال لندن ساخته شود تا نمایش‌های بزرگ در آن روی صحنه بروند. شروع ساخت تکیه دولت با کمک مهندسان انگلیسی صورت گرفت اما دیری نگذشت که به علت مخالفت، ناصرالدین شاه ناگزیر شد آن را به تعزیه‌خوانی اختصاص دهد. در مرکز تکیه، سکوی مدوری بود که از زمین حدود یک متر ارتفاع داشت و دو پله در آن به کار رفته بود. این سکو با فرش‌هایی پوشیده و با اشیای مجللی تزئین شده بود و مخصوص به بازیگرها بود ولی بی‌دکور نمایش!
سال 1327: 50 سال بعد از ساخته شدن تکیه دولت است. سلسله قاجار آخرین نفس‌های خود را می‌کشد. بنایی با عمر نیم قرن هنوز پا برجاست اما بی‌توجه نسبت به آن با توجه به وقایع سیاسی دوران ساختمان را به متروکه‌ای تبدیل کرده است. سرانجام تکیه دولت در اختیار بانک ملی قرار می‌گیرد و شعبه بازار این بانک در آن بنا می‌شود.
سال 1388: حالا سال‌ها گذشته از اولین تماشاخانه تاریخ ایران. به تاریخ ما این بنا بدون هیچ دلیل موجهی ویران شد.