طبقه ششم معراج آقای استاد بود

شاید بارها و بارها از خیابان‌های شهر و محلتان گذشته باشید و اسم‌هایی را هم روی پلاک فلزی که نصب شده بر روی دیوار دیده باشید.اما اینها که گاها می‌خوانیم نامشان را، فقط یک اسم نیستند. آنها یلانی بودند که وجود رسیدن به خواسته‌هایشان را داشتند.  

شهید کامران نجات الهی یکی از شهدای عزیزی است که کمتر یادی از او شده است. اما منطقه شش تهران افتخار دارد نامدار کند یکی از خیابان‌هایش را به اسم این شهید عزیز. که در ادامه مطلب می‌توانید گوشه ای از زندگی پر افتخار او را بخوانید.

شهید کامران نجات اللهی به سال 1333 در بیجار به دنیا آمد. وی دوران دبیرستان را در مدرسه دارالفنون گذراند و برای تحصیل در رشته مهندسی راه و ساختمان وارد دانشگاه علم و صنعت شده و با درجه دکتری از این دانشگاه فارغ التحصیل شد.

سپس شهید نجات الهی وارد دانشگاه پلی‌تکنیک شد و به تدریس پرداخت. اما در دوران طاغوت به قدری فضا خفقان آور شده بود که وی نتوانست سکوت کند و علنا به مخالفت با رژیم پرداخت.

کامران در بیانیه‌ای که دانشگاهیان به مناسبت 17 شهریور و روز خونین میدان شهدا (ژاله) نوشته بودند جزو امضا کنندگان بود. 

شهید کامران نجات الهی

*ماجرای شهادت

ماجرای شهادت او از این قرار بود که در روز 29 آذر57 بیش از صد تن از استادان دانشگاه تهران در محل دبیرخانه این دانشگاه اجتماع کردند و ضمن صدور بیانیه ای به محاصره نظامی دانشگاهها و بستن آنها بر روی دانشجویان، کارکنان و استادان، و همچنین نسبت به سکوت مدیریت فرمایشی و انتصابی دانشگاه در برابر اعمال ضد مردمی رژیم و همکاری با آن و انجام دادن اعمال موهن و خشونت آمیز نسبت به استادان اعتراض کردند و اعلام نمودند تا بازگشایی کامل دانشگاه به حضور خود در این محل ادامه می دهند. این اقدام مورد توجه عمومی واقع گردید و موجب سردرگمی رژیم شاه شد. سازمان ملی دانشگاهیان نیز طی اطلاعیه ای ضمن اعتراض به کشتار مردم سراسر کشور، بسته بودن دانشگاهها توسط مسئولین دانشگاهی را به علت همکاری آنان با رژیم و وطن فروشان و برای تایید اعمال ضد مردمی آنان و بسته نگه داشتن یکی از سنگرهای مبارزاتی ملت ایران اعلام کردند و حمایت خود را از تحصن و اقدام به حق دانشگاهیان دانشگاه تهران اعلام کردند و اشغال نظامی و بسته بودن دانشگاهها توسط رژیم استبدادی و دست نشانده استعماری را به شدت محکوم کردند و آن را عملی در اجرای مقاصد شوم و استعمار برای دور نگه داشتن جوانان وطن از این سنگر مبارز علیه استبداد ، استعمار دانستند. تجمعات و تظاهرات مردم در مقابل دبیرخانه دانشگاه تهران در حمایت از این اقدام قابل توجه نبود. در دوم دی ماه نیز دهها تن از اساتید دانشگاههای مختلف تهران از اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در طبقه ششم وزارت علوم و آموزش عالی تحصن و با صدور اطلاعیه ای ضمن اعلام همبستگی خود با مردم ستمدیده کشور و برای جلب توجه جهانیان به جنایات شاه خواست های خود را به شرح زیر اعلام کردند:

1ـ بازشدن درهای دانشگاهها بر روی کلیه دانشگاهیان اعم از دانشجو، کارمند و استاد

2ـ تخلیه فوری محوطه های دانشگاه و اطراف آنها از کلیه نیروهای نظامی، پلیس و اسیر عمال اختناق و سرکوبی

تاثیرات گسترده این تحصن که با حمایت مردم نیز همراه بود موجب رسوایی بیشتر رژیم گردید. در پنجمین روز دی صدور نفت ایران با اعتصابات کارکنان صنعت نفت در جزیره خارک که تنها پایانه صدرو نفت کشور بود کاملاً قطع شد و همین روز سومین روز تحصن در وزارت آموزش عالی بود. ناگهان خبر تاسف باری با سرعت در تهران پخش شد حدود ساعت 30 :2 به سوی استادان متحصن آتش گشوده شد و یکی از آنان مجروح شد و سپس در بیمارستان به شهادت رسید. شاهدان عینی بیان کردند که هنگامی که یکی از استادان بسیار جوان دانشگاه پلی تکنیک به نام کامران نجات الهی که تنها 24 سال داشت در بالکن طبقه ششم حاضر شد به ضرب گلوله مجروح گشت و پس از انتقال به بیمارستان با وجود تلاش پزشکان به شهادت رسید. دقیقا مشخص است که این جنایت از پیش تعیین شده و نشانه گیری بر اساس شناخت و جهت بوده است و از یکی از ساختمانهای دورتر از محل توسط یک تیرانداز ماهر انجام داده شده است زیرا استاد نجات الهی در فاصله چند متری لبه بالکن بوده است علت این جنایت نیز این بود که اگرچه تحصن استادان با تعداد اندک 68نفر انجام شده بود اما به علت تاثیر زیاد آن نظام شاهنشاهی را سردرگم کرده بود و با این عمل می خواستند به تحصن پایان دهند و به باز نمودن دانشگاه تن ندهند اما با وجود این جنایت تحصن ادامه یافت بنابراین رژیم به یک رسوایی دیگر تن داد و با تهاجم به وزارت علوم در ساعت 2:30 نیمه شب روز 6دی استادان متحصن را با ضرب و شتم و اهانت  دستگیر و در یکی از پادگانهای تهران زندانی کرد وزیر علوم در اظهارات تاسف آور و وقیحانه اش اعلام کرد که تیر اندازی به سوی استاد ممکن است کار افراد غیر مسئول باشد که این روزها از بالکن ها به سوی سربازان تیراندازی می نمایند و از تشییع جنازه و احترام به آن شهید سخن گفت.

فردای شهادت او جمع کثیری از مردم پیکر شهید نجات الهی را تشییع کردند که آیت‌الله طالقانی نیز از جمله شرکت کنندگان در این مراسم بودند.