سخن نخست

مفتح ، شهید  راه وحدت حوزه و دانشگاه

شهید آیت الله دکترمحمد  مفتح در زمره عالمانى است که عمر شریف خویش را در راه احیاى معارف اسلامى و نشر فرهنگ اهل بیت به کار گرفت و در سنگرهاى گوناگون به ستیز با جهل و تباهى و ستم پرداخت. آن اسوه فضیلت براى آنکه دانشگاه را از تهاجم فرهنگى استعمار و علفهاى هرز طاغوتى نجات دهد، چشمه هایى از ارزشهاى والاى دینى را در این کانون اندیشه ، جارى ساخت و درعصرى که نغمه جدایى دین از دانش ‍سازگردیده بود این دو کانون را به هم پیوند داد ، فرهنگ حاکم بر دانشگاه را که ارمغان غرب بود متحول ساخت و باورهاى دینى را بر فضاى آن حاکم نمود و به مصداق ((زکاة العلم نشره )) جرعه هایى از اندیشه هایى را که در حوزه آموخته بود به کام دانشجویان شیفته فضیلت سرازیر نمود.
 در چهل و چهارمین شماره نشریه الکترونیکی گذرستان، گذرى داریم  بر زندگى و آثار شهید حوزه و دانشگاه  آیت الله محمد مفتح که درخت تنومند انقلاب اسلامی با خون خویش آبیاری کرد تا این درخت ببار نشیند .  شهید مفتح در واقع  با جنبه های مختلف زندگی پر برکت  خود زمینه ساز وحدت حوزه و دانشگاه شد. در این شماره با مروری هرچند گذرا می خوانیم که چگونه شهید بزرگوار مفتح روحانى فرزانه و عالم متعهد در نهایت اخلاص و صداقت در مسیر رشد و نمو انقلاب گام بر داشت و تا هنگام شهادت در این مسیر از پا ننشست. 
شهید مفتح روى آوردن به علم و آراسته گردیدن به صفاتى پسندیده را از پدرى عالم و مادرى نیکوسرشت در کلاس باصفاى خانواده آموخت. او از هفت سالگى پایش به مدرسه گشوده شد و در زمینه ادبیات از پدر ادیب و شاعر خویش ‍ بهره مند گردید .
این شهید عزیز پس از فراگیرى مقدمات علوم عربى ، فقه و بخشى از منطق نزد پدر و اساتید وقت حوزه همدان به سال 1322 ش . به آشیانه اهل بیت - قم مقدس - مهاجرت نمود و در مدرسه دارالشفاء و در حجره اى محقر و نمناک اقامت گزید و همچون دیگر جویندگان معارف دینى با جدیت و اهتمامى درخور اهمیت به کسب علوم و مکارم پرداخت .
ذوق سرشار و استعداد عالى به همراه کوشش پرجوش و وجود اساتید برجسته سبب آن گردید تا مفتح به صورت شگفت انگیز و شایان توجهى دروس حوزه از جمله رسائل ، مکاسب و کفایه را طى سالهاى 1324 - 1322 ش . فراگیرد و خود در زمره اساتید حوزه علمیه قم قلمداد گردد.
ایشان عرفان و دروس خارج فقه و اصول را در عالى ترین سطح نزد، رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینى (ره ) فراگرفت . مرحوم مفتح علاوه بر روابط شاگردى و استادى ، با امام پیوندى صمیمانه داشت و آن روح قدسى به ایشان علاقه و عنایت داشتند و در مدتى که امام امت در نجف به سر مى بردند وى به طریقى با رهبرى و اسوه خویش ارتباط بر قرار کرد. پیامى که حضرت امام به مناسبت شهادت این دانشور ارزشمند صادر نمودند، مبین این رابطه است .
دکتر مفتح در آن اختناق خطرناک رژیم ستم شاهى چه در برنامه هاى علمى و پژوهشى و چه جلسات سخنرانى و تلاشهاى تبلیغى اصرار و ابرام داشت که نام امام خمینى (قدس سره ) مطرح شود و در مسجد قباى تهران صریحا و بدون هیچگونه واهمه اى در سالهاى قبل از انقلاب نام آن بزرگوار را بر زبان جارى مى ساخت .
امیدواریم بتوانیم در فرصت پیش رو با نگاهی عمیق تر و گسترده تر به شناخت بیشتر اندیشه های شهید مفتح وکتابهای او وانتقال پیام خون این شهید عزیزبه نسل جوان کشورگامهای مستحکم تری برداریم . ما را از دیدگاه های راهگشا ، سازنده و انتقادی خود محروم نسازید .