بررسی نقش ایران در سیاست خارجی فرانسه در یک کتاب

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، موضوع محوری این کتاب، بررسی سیاست خارجی کشور فرانسه در دوران سارکوزی و رویکرد آن به مسایل ایران است. در این کتاب پنج مقاله از نویسندگان مختلف گردآوری شده است که هر یک از این مقاله‌ها، یکی از فصل‌های کتاب را تشکیل می‌دهند. 

«فراز و فرود در جایگاه بین‌المللی فرانسه در قرن بیست و یکم»، «سیاست خارجی و دفاعی - امنیتی فرانسه در دوران سارکوزی»، «روابط ایران و فرانسه در دوره سارکوزی»، «فرانسه و برنامه هسته‌ای ایران» و «روسیه و فرانسه پس از جنگ سرد: از همکاری سیاسی تا نظامی» فصل‌های مختلف این کتاب را شامل می‌شوند.
 
در فصل نخست، نویسنده به کنکاش درباره جایگاه فرانسه در عرصه بین‌المللی در پرتو خط‌ ‌مشی‌های سارکوزی می‌پردازد. نویسنده با اشاره به این‌که مکتب گلیسم که الهام‌بخش سیاست خارجی جمهوری پنجم بوده است، هدف مشارکت در امور جهان را در دستور کار خود داشته است، قصد دارد در این مقاله به بررسی این موضوع بپردازد که آیا با رویه‌ای که سارکوزی در پیش گرفت، باید گلسیم را در فرانسه به تاریخ سپرد یا این‌که سارکوزی اهداف آن را با واقع‌بینی، عملی ساخته است.

نویسنده در فصل دوم کتاب سعی در ترسیم چهره سیاست خارجی فرانسه در دوران سارکوزی دارد. وی معتقد است که سیاست خارجی فرانسه در سال‌های ریاست جمهوری سارکوزی، در بین اروپاگرایی، آتلانتیک‌گرایی و ملی‌گرایی نوسان داشته است. سارکوزی که رویکرد سیاست خارجی فرانسه در دوران پیشین خود را تامین‌کننده منافع فرانسه نمی‌دانست، بر پویاسازی سیاست خارجی فرانسه تاکید و در زمینه سیاست دفاعی و امنیتی نیز همسویی با آمریکا و همکاری تنگاتنگ با ناتو را برای ایجاد هویت امنیتی - دفاعی اروپا ضروری دانسته است. 

فصل سوم به بررسی «روابط ایران و فرانسه در دوره سارکوزی» اختصاص دارد. در این فصل با توجه به این‌که در سال‌های اخیر فرانسه مواضع بسیار تندی در قبال ایران اتخاذ کرده، نویسنده در پی آن است که به این پرسش‌ها پاسخ دهد که چه عواملی سبب اتخاذ این موضع‌گیری‌های تند از جانب دولت سارکوزی شد و دامنه اختلافات دو کشور چه زمینه‌هایی را در برمی‌گیرد.

فصل چهارم با عنوان «فرانسه و برنامه هسته‌ای ایران» به بررسی این امر می‌پردازد که به چه دلایلی فرانسه موضع تندی علیه برنامه هسته‌ای ایران اتخاذ کرده است. نویسنده در پاسخ به این پرسش، این فرضیه‌ها را مطرح می‌کند که فرانسه به عنوان یک قدرت هسته‌ای نگران این است که امتیاز ارتش در شورای امنیت، از سوی قدرت‌های نوظهوری مانند ایران مورد چالش قرار گیرد. همچنین افزایش قدرت و نفوذ منطقه‌ای ایران در تعارض با منافع فرانسه و سایر قدرت‌ها قرار دارد و نیز همسویی فرانسه با آمریکا و اسراییل در تقابل با برنامه هسته‌ای ایران، برای فرانسه فرصت راهبردی با این کشورها را ایجاد می‌کند.

در فصل پنجم با عنوان «روسیه و فرانسه پس از جنگ سرد: از همکاری سیاسی تا نظامی» نگارنده این مقاله می‌کوشد به این پرسش پاسخ دهد که آیا الگوی غالب در روابط این دو کشور همکاری است یا رقابت؟ و در این میان نگاهی هم به قرارداد اخیر نظامی بین دو کشور دارد. وی در پایان نتیجه می‌گیرد که دیدگاه‌های مشترک دو کشور درباره ایجاد یک جهان چندقطبی و تاکید بر چندجانبه‌گرایی، سبب شده است آن‌ها به همکاری با یکدیگر روی آورند. 

چاپ نخست کتاب «ایران در سیاست خارجی فرانسه(2007-2011)» با تدوین‌ محمود واعظی و پیروز ایزدی در ۱۵۵صفحه، با شمارگان یک‌هزار و 200 نسخه و بهای دو هزار و 600 تومان، از سوی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام منتشر شده است.