سفیر جدید بدتر از سفیر قبلی!

تاریخ سند: ۶ خرداد ۱۳۵۵

خیلی محرمانه

موضوع: انتصاب آقای پرویز راجی به سمت سفیر ایران در لندن

خانم هایده امانپور مدیرکل تشریفات نخست‌وزیری در یک صحبت خصوصی اظهار داشته قرار است به زودی آقای پرویز کامران راجی (مشاور مخصوص نخست‌وزیر) به سمت سفیر شاهنشاه آریامهر در لندن منصوب شود. مشارالیها در مورد علت برکناری [محمدرضا] امیرتیمور کلالی سفیر شاهنشاهی در لندن، یادآور شده که نامبرده حدود دو میلیون تومان در بازی قمار در قمارخانه‌های لندن باخته است و همین مسأله موجب برکناری او گردیده.(۱) در این مورد آقای افشار مدیرکل اداری نخست‌وزیری اظهار نموده که علت برکناری کلالی مربوط به سفر اخیر علیاحضرت شهبانو به لندن بوده است.

نظریه شنبه: آقای راجی جوان‌ترین سفیر شاغل خواهد بود که از لحاظ معلومات، لیاقت و شایستگی دارد، و فقط نقاط ضعف وی توجه بیش از حد به دختران و زنان می‌باشد و به طوری که گفته می‌شود اخیراً به هروئین نیز معتاد شده است.(۲)

نظریه سه‌شنبه: در بین کارمندان وزارت امور خارجه شایع شده که به زودی مشارالیه به سمت سفیر شاهنشاه آریامهر در لندن منصوب خواهد شد.(۳)

نظریه چهارشنبه: با معایبی که برای سفیر آینده ذکر شده، نامبرده کمبودی از سلف خود نخواهد داشت[!].

------------------------------------------------------------------------------------------------

۱- بعید است که امیرتیمور کلالی به خاطر قماربازی برکنار شده باشد، چرا که رژیم شاه با قمار و قماربازی مشکلی نداشت! بلکه همان‌گونه که در این سند به آن اشاره شده، به نظر می‌آید برکناری وی به ماجرای سفر فرح پهلوی به لندن مربوط باشد.

۲- احتمالاً اعتیاد پرویز راجی به هروئین، بی‌ارتباط با اشرف پهلوی نیست. در یکی از اسناد سرّی ساواک که مربوط به شنود مکالمات تلفنی گیلدا (معروف به طلا، معشوقه شاه) می‌باشد، به نقش اشرف در معتادکردن افراد به هروئین نیز اشاره شده است.

۳- حسین فردوست در خاطرات خود، سفیر شدن راجی را به روابط غیراخلاقی او با اشرف پهلوی نسبت می‌دهد:«پرویز، پسر دکتر راجی، جوان بسیار خوش‌تیپی بود که مورد علاقه خاص هویدا قرار گرفت... سپس، اشرف شدیداً عاشق پرویز شد و واقعاً او را کلافه کرد. به همین دلیل راجی در سن کم (شاید ۳۲-۳۵ سالگی) مشاغل حساس داشت و این اواخر سفیر ایران در انگلستان شد و تا زمان دولت [شاپور] بختیار در همین پست بود...».(ظهور و سقوط سلطنت پهلوی؛ ج۱ (خاطرات ارتشبد حسین فردوست)؛ ص ۲۳۳)