شهید شیرودی؛ ستاره ی درخشان دفاع مقدس

خلبان تیز پرواز جبهه های حق علیه ی باطل، علی اکبر قربان شیرودی که در طول سال های جنگ تحمیلی به دفاع از مام وطن پرداخته و با شجاعت و ایثار خویش جهانیان را به حیرت واداشت، در دی 1334 هجری خورشیدی در تنکابن دیده به جهان گشود.

وی دوره ی کودکی را در کانون گرم خانواده سپری کرد، علوم و قرآن را نزد پدر فراگرفت و دوران ابتدایی و دبیرستان را در دیار خویش گذراند و در سال آخر دبیرستان به منظور پیدا کردن کار راهی تهران شد و در کنار اشتغال به تحصیل ادامه داد.

او در 1350 هجری خورشیدی با آرا و افکار امام خمینی آشنا شد و به مطالعه ی معارف و کتاب های دینی، فلسفی و سیاسی روی آورد که این آشنایی بر زندگی وی تاثیری شگرف گذاشت.

شیرودی در 1351 هجری خورشیدی به ارتش رفت و دوره ی خلبانی را به طور کامل فرا گرفت و با درجه ی ستوانیاری فارغ التحصیل و در ارتش مشغول به کار شد. وی سه سال بعد به پادگان هوانیروز کرمانشاه رفت و در این زمان با خلبان احمد کشوری آشنا شد که این آغازی بر دوستی دیرینه ی آنها بود.

علی اکبر شیرودی با اوج گرفتن جریان انقلاب اسلامی همراه دیگر مردمان این دیار در راه سرنگونی رژیم پهلوی مبارزه کرد و به دستور امام خمینی که از ارتشیان و دیگر نظامیان خواسته بودند تا پادگان ها را ترک کنند، از ارتش خارج شد و تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران در راه شکست حکومت وقت با نیروهای رژیم پهلوی به پیکار پرداخت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، حماسه ساز جبهه های نبرد در منطقه ی غرب کشور خدمت کرد و با آغاز جنگ هشت ساله ی ایران و عراق شهید شیرودی به کرمانشاه رفت و از سرزمین خویش در برابر متجاوزان دفاع کرد.

هنگامه ی شروع درگیری منطقه ی کردستان وی به همراه تنی چند از همرزمان خویش به جبهه ی نبرد رفت و موفق شد تا خسارت های سخت و جبران ناپذیری به دشمن در ناحیه های راهبردی (استراتژیک) غرب کشور وارد سازد.

این پیرو راه حق، عاشق و دل بسته ی انقلاب و رهبری بود و همیشه تلاش می کرد تا پیوندی عمیق و مستحکم میان ارتش و روحانیت برقرار سازد. شهید شیرودی ایستادگی و نبرد در برابر دشمن را همواره سرلوحه ی زندگی خویش قرار می داد و برای پیشبرد اهداف و آرمان نظام اسلامی تا آخرین نفس با دشمنان ایران اسلامی به جنگ برخاست.

خلبان بنام ایران زمین بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان به خود اختصاص داد و با آن که بیش از 40 بار در معرض سانحه قرار گرفت و 300 گلوله به بالگرد وی شلیک شد، اما باز هم خالصانه به پیکار دشمن می رفت.

سرانجام لحظه ی وصال فرا رسید و آرزوی دیرینه ی علی اکبر شیرودی به وقوع پیوست، آخرین عملیات پروازی خلبان شیرودی در بلندی های «بازی دراز» صورت گرفت. هنگامی که تانک های حزب بعث در هشتم اردیبهشت 1360 هجری خورشیدی به طرف قره بلاغ سر پل ذهاب در حال حرکت بودند، وی در پروازی قهرمانانه توانست چندین تانک دشمن را منهدم سازد اما جنگنده ی وی از پشت مورد اصابت گلوله ی تانک نیروهای بعث قرار گرفت و این حماسه ساز بی همتا به شهادت رسید و به دیدار دوست شتافت.

در پایان مروری بر سخنان یاران شهید شیرودی درباره ی این انسان والامقام داریم:

**شهید چمران درباره ی رشادت های شهید شیرودی در جریان کردستان و پاوه می گوید: «هنگام هجوم به دشمن با هلیکوپتر به صورت مایل شیرجه می رفت و دشمن را زیر رگبار گلوله می گرفت و مثل جت جنگنده فانتوم مانور می داد. او با آن وحشتی که در دل دشمن ایجاد می کرد، بزرگترین ضربات را به آنها می زد.»

**خلبان یاراحمد آرش که به همراه شهید شیرودی در این عملیات پروازی شرکت داشت، در مورد چگونگی شهادت این خلبان دلاور گفت:«بارها او را در صحنه جنگ دیده بودم که خود را با هلیکوپتر به قلب دشمن زده و حتی هنگام پرواز مسلسل به دست می گرفت. در آخرین نبرد هم جانانه جنگید و بعد از آنکه چهارمین تانک دشمن را زدیم، ناگهان گلوله یکی از تانک های عراقی به هلیکوپتر اصابت کرد و در همان حال شیرودی که مجروح شده بود با مسلسل به همان تانک شلیک و آن را منهدم کرد و خود نیز به شهادت رسید.»

** بیژن شیرودی پسر عمو و از همرزمان شیرودی:« خلبان شهید شیرودی، یک نظامی شجاع و دلیر و بی نظیر بود و زمانی که رژیم بعثی عراق با نیروهای زرهی خود به ایران حمله کرد شهید شیرودی با کمک همرزمان خود جلوی پیشروی عراقی ها را گرفت و با توجه به اوضاع نابسامان کشورمان در اوایل انقلاب نقش ممتاز و بی نظیر خلبان شیرودی در سرکوب متجاوزان و منافقین قابل توجه بوده و هر زمانی که ایشان در آسمانی بود رزمندگان نیروی مضاعفی می گرفتند.»

** محمدعلی میرزایی از خلبانان هوانیروز: «شیرودی همچون ستاره پرفروغ آسمان همواره برای رسیدن به اهداف عالیه خویش نور افشانی می کرد و در راه عشق و شهادت و پایمردی خستگی را نمی شناخت و تا پای جان می رفت.»