چامسکی: آمریکا ۶۰ سال ایران را شکنجه کرد

نوآم چامسکی گفت که آمریکا در ۶۰ سال اخیر حتی یک روز را بدون «شکنجه کردن» ایران سر نکرده است و این ماجرا با کودتای نظامی سال ۱۹۵۳ و سقوط دولت پارلمانی ایران آغاز شد.
 
به گزارش خبرگزاری ایسنا، نوآم چامسکی، متفکر آمریکایی و استاد دانشگاه ام‌آی‌تی در گفت‌وگو با پایگاه خبری «اکنون دموکراسی» در پاسخ به اینکه «درگیری‌ها در سوریه چه مفهومی برای ایران دارد و آمریکا به طور کلی چگونه می‌تواند وضعیت خاورمیانه را تغییر دهد؟»، گفت: نکته مهم درباره ایران که باید بحث را با آن آغاز کرد این است که در ۶۰ سال اخیر یک روز نبوده است که آمریکا ایرانیان را شکنجه نکرده باشد. این از کودتای نظامی آغاز شد که دولت پارلمانی ایران را در سال ۱۹۵۳ سرنگون کرد و باعث روی کار آمدن شاه که یک دیکتاتور بی‌رحم بود، شد. سازمان عفو بین‌الملل او را یکی از بد‌ترین و تندرو‌ترین شکنجه‌گران جهان نامیده است. وقتی شاه در سال ۱۹۷۹ سقوط کرد آمریکا تقریبا بلافاصله به حمایت از صدام در حمله به ایران پرداخت. صدام صد‌ها هزار نفر را در ایران کشت و از تسلیحات شیمیایی استفاده کرد. صدام در آن زمان حتی جمعیت کردنشینان را نیز با تسلیحات شیمیایی وحشتناک هدف حمله قرار داد و آمریکا از این اقدام حمایت کرد. صدام محبوب دولت ریگان و بوش بود، تا جایی که جورج بوش پدر پس از پایان جنگ در سال ۱۹۸۹ مهندسین هسته‌ای عراقی را برای آموزش‌های پیشرفته در زمینه تولید سلاح هسته‌ای به آمریکا دعوت کرد.
 
وی افزود: این کشوری بود که ایران را مورد حمله قرار داد. پس از آن ایران در معرض تحریم‌های شدید قرار گرفت و این تحریم‌ها تا به امروز ادامه دارد. بنابراین ما اکنون یک سابقه ۶۰ ساله در زمینه شکنجه ایران داریم. ما به آن توجهی نمی‌کنیم، ولی مطمئن باشید که آن‌ها می‌کنند و حق هم دارند.
 
چامسکی در ادامه با اشاره به دلایل اتخاذ اقدام نظامی احتمالی علیه ایران گفت: ما به اصل حملات مافیایی بازگشته‌ایم. ایران در سال ۱۹۷۹ دیکتاتوری را که دست‌نشانده و تحت حمایت آمریکا بود سرنگون کرد و مسیری مستقل را در پیش گرفت و از دستورات آمریکا پیروی نکرد. طبق اصول مافیایی، پدرخوانده نمی‌تواند اجازه استقلال و مقاومت موفقیت‌آمیز را بدهد، بنابراین ایران باید برای این کارش تنبیه می‌شد.
 
چامسکی در ادامه گفت: بهانه فعلی این است که ایران یک برنامه هسته‌ای تسلیحاتی دارد. در حالی که روزنامه نیویورک تایمز گزارش می‌دهد که ایران به دنبال سلاح هسته‌ای است، مراکز اطلاعاتی آمریکا از طرف دیگر می‌گویند نمی‌دانند و شاید این‌طور باشد. اگر ایران به دنبال چنین چیزی باشد این کار بخشی از استراتژی بازدارنده‌اش خواهد بود. ایران با قدرت‌های هسته‌ای که تحت حمایت آمریکا قرار دارند و حاضر به امضای معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان‌پی‌تی) نیستند، احاطه شده است. اسرائیل، هند و پاکستان به کمک آمریکا به سلاح هسته‌ای دست یافته‌اند و ایران مرتبا احساس خطر می‌کند. آمریکا و اسرائیل هر روز ایران را تهدید به حمله می‌کنند، چیزی که ناقض منشور سازمان ملل که تهدید به استفاده از زور را ممنوع می‌کند، است. آمریکا خود را مصون از قوانین بین‌المللی می‌داند و مشتریانش نیز این حق را به ارث می‌برند. بنابراین ایران تحت تهدید دائمی قرار دارد. نیویورک تایمز می‌گوید ایران به دنبال سلاح هسته‌ای است، ولی مراکز اطلاعاتی چنین چیزی را نمی‌گویند. این یک بهانه است.
 
این متفکر آمریکایی در ادامه گفت: آمریکا می‌گوید ایران تهدیدی برای جهان است. این موضع آمریکا است، ولی موضع سایر کشورهای جهان چیست؟ فهمیدنش آسان است. اکثر کشورهای جهان عضو جنبش غیرمتعهد‌ها (نم) هستند که همیشه از حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم به عنوان یکی از امضاکنندگان معاهده ان‌.‌پی‌.‌تی حمایت کرده است. دنیای عرب چطور؟ کشورهای عربی از ایران خوششان نمی‌آید و تنش‌ها به قرن‌ها پیش بر می‌گردد. ولی آن‌ها ایران را یک تهدید نمی‌دانند. درصد بسیار کوچکی از آن‌ها ایران را یک تهدید می‌بینند، ولی نظرسنجی‌های آژانس‌های غربی نشان می‌دهد که برای آن‌ها تهدید اصلی آمریکا و اسرائیل است. وی با بیان اینکه این مردم کشورهای عربی نیستند که از موضع آمریکا در قبال ایران حمایت می‌کنند، بلکه دیکتاتور‌ها هستند گفت: یکی از آن‌ها عربستان است، افراطی‌ترین کشور بنیادگرا در جهان.
 
چامسکی با اشاره به راه‌های احتمالی برای حل موضوع هسته‌ای ایران به توافق سال ۲۰۱۰ بین ایران، ترکیه و برزیل برای خروج همه ذخایر اورانیوم غنی شده و ارسال آن به یک کشور ثالث، مثلا ترکیه اشاره کرد و گفت: قرار شد غرب در ازای آن ایزوتوپ‌های مورد نیاز ایران برای رآکتورهای تحقیقاتی‌اش را فراهم کند، ولی به محض اعلام این توافق باراک اوباما، رسانه‌ها و کنگره به انتقاد از برزیل و ترکیه پرداختند. وزیر خارجه برزیل که حسابی عصبانی شده بود نامه‌ای را منتشر کرد که در آن اوباما خودش این پیشنهاد را مطرح کرده بود، با تصور اینکه ایران هرگز آن را نخواهد پذیرفت. چون ایران قبول کرده بود، ترکیه و برزیل باید برای اجرا کردن سیاستی که خود اوباما پیشنهادش را داده بود محکوم و تهدید می‌شدند. شاید بتوان با تغییراتی در این توافق آن را دوباره احیا کرد.
 
او در پایان گفت: از سال ۱۹۷۴ پیشنهادی برای عاری‌سازی منطقه (خاورمیانه) از تسلیحات هسته‌ای مطرح شده است. شاید این بهترین راه برای کاهش و حتی پایان تهدیدی است که به ایران نسبت می‌دهند. این پیشنهاد با حمایت‌های بین‌المللی روبه‌رو شده است، تا حدی که آمریکا مجبور شد به طور رسمی با آن موافقت کند، ولی این را هم بگویم که تحقق آن غیرممکن است. سال گذشته قرار بود کنفرانسی در این زمینه در فنلاند برگزار شود، ولی اسرائیل اعلام کرد که در آن شرکت نخواهد کرد. ایران اعلام کرد بدون پیش شرط در آن شرکت خواهد کرد. در آن زمان اوباما کنفرانس را لغو کرد و‌‌ همان دلیلی را ارائه کرد که اسرائیل گفته بود: بدون برقراری صلح نمی‌توان توافقی در زمینه تسلیحات هسته‌ای داشت، ولی تا زمانی که آمریکا به جلوگیری از حل دیپلماتیک درگیری‌های اسرائیل با فلسطین ادامه دهد، این اتفاق نخواهد افتاد.